ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΞΕΝΩΝ ΟΙ ΠΑΡΑΜΕΘΟΡΙΕΣ ΠΕΡΙΟΧΕΣ ;

Θα αρχίσω αυτό το σημείωμα, αναφέροντας ότι πραγματικά ελπίζω να κάνω λάθος για τη σοβαρότητα του θέματος

Με το Νόμο 1892 (ΦΕΚ 101 Α/31-7-1990) λοιπόν, "Για τον εκσυγχρονισμό και την Ανάπτυξη και άλλες διατάξεις", στο Κεφάλαιο Β "Δικαιοπραξίες στις παραμεθόριες περιοχές" στο Άρθρο 24 υπό τον τίτλο "Έννοια παραμεθόριων περιοχών" ορίζονται οι παραμεθόριες περιοχές ως εξής :

παρ. 1α) Νομοί Φλώρινας, Θεσπρωτίας, Καστοριάς, Ξάνθης, Ροδόπης, Έβρου, Σάμου, Χίου, Λέσβου, Δωδεκανήσου και Κιλκίς
β) επαρχίες Πωγωνίου και Κόνιτσας του Νομού Ιωαννίνων, Αλμωπίας και Έδεσσας του Νομού Πέλλας, Σιντικής του Νομού Σερρών και Νευροκοπίου του Νομού Δράμας
γ) τα νησιά Σκύρος και Θήρα με τα νησιά που διοικητικά υπάγονται σ'αυτήν

Στην παρ.2 ορίζεται ότι μόνο με Προεδρικό Διάταγμα του εκδίδεται ύστερα από πρόταση των Υπουργών Εξωτερικών, Εθνικής Άμυνας, Εθνικής Οικονομίας, Οικονομικών και Γεωργίας, μπορούσε να αρθεί ο χαρακτηρισμός των ανωτέρω περιοχών ως παραμεθόριων ή να προστεθούν και άλλες.
Στο άρθρο 25, παρ.1, αναφέρεται : Απαγορεύεται κάθε δικαιοπραξία εν ζωή με την οποία συνίσταται υπέρ φυσικών ή νομικών προσώπων, οποιοδήποτε εμπράγματο ή ενοχικό δικαίωμα, που αφορά ακίνητα κείμενα στις παραμεθόριες περιοχές ... (κλπ)
Στο άρθρο 26, παρ.1α αναφέρεται : Φυσικά ή νομικά πρόσωπα ελληνικής ιθαγένειας και ομογενείς, στους οποίους περιλαμβάνονται και οι Κύπριοι, καθώς και φυσικά ή νομικά πρόσωπα που έχουν ιθαγένεια ενός των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Κοινότητας, μπορούν να ζητήσουν την άρση της απαγόρευσης, με αίτησή τους στην οποία πρέπει να αναφέρεται και ο σκοπός για τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί το ακίνητο, ενώ στα εδάφια β) και γ) ορίζεται η επιτροπή αξιολόγησης του αιτήματος και ο τρόπος που μπορεί να γίνει ο αποχαρακτηρισμός.

Προσέξτε τώρα

Στις 16/06/2011 εκδίδεται το ΦΕΚ 137 Α του Νόμου 3978 "Δημόσιες Συμβάσεις Έργων, Υπηρεσιών και Προμηθειών στους τομείς της Άμυνας και της Ασφάλειας−Εναρμόνιση με την Οδηγία 2009/81/ΕΚ−Ρύθμιση θεμάτων του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας"
Στο Άρθρο 114, ορίζονται τα εξής :
Το άρθρο 24 του ν.1892/1990 (Α΄ 101) αντικαθίσταται ως εξής:
1. Για την εφαρμογή του νόμου αυτού ως παραμεθόριες περιοχές ορίζονται οι τέως νομοί Δωδεκανήσου, Έβρου, Θεσπρωτίας, Καστοριάς, Κιλκίς, Λέσβου, Ξάνθης, Πρέβεζας, Ροδόπης, Σάμου, Φλώρινας και Χίου,  οι νήσοι Θήρα και Σκύρος, καθώς και οι τέως επαρχίες Νευροκοπίου του τέως νομού Δράμας, Πωγωνίου και Κόνιτσας του τέως νομού Ιωαννίνων, Αλμωπίας και Έδεσσας του τέως νομού Πέλλης και Σιντικής του τέως νομού Σερρών.
2. Με προεδρικό διάταγμα, που εκδίδεται με πρόταση των Υπουργών Εξωτερικών, Οικονομικών, Εθνικής Άμυνας, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας, Προστασίας του Πολίτη και Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, μπορεί να αρθεί ο χαρακτηρισμός κάποιας από τις ανωτέρω περιοχές των παραγράφων 1 και 2 ως παραμεθόριας. Με όμοιο προεδρικό διάταγμα μπορούν να χαρακτηρίζονται και άλλες περιοχές ως παραμεθόριες.

Κατά τη γνώμη μου το πρόβλημα εντοπίζεται στην παράγραφο 2, η οποία σύμφωνα με το Άρθρο 114 του παρόντος Νόμου αναφέρει :
2. Η παράγραφος 1 του άρθρου 25 του ν. 1892/1990 (Α΄101) αντικαθίσταται ως εξής:
1. Απαγορεύεται κάθε δικαιοπραξία εν ζωή με την οποία συνιστάται υπέρ φυσικών ή νομικών προσώπων με ιθαγένεια ή έδρα εκτός των κρατών-μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ευρωπαϊκής Ζώνης Ελευθέρων Συναλλαγών οποιοδήποτε εμπράγματο ή ενοχικό δικαίωμα, που αφορά ακίνητα, κείμενα στις παραμεθόριες περιοχές, καθώς και η μεταβίβαση μετοχών ή εταιρικών μεριδίων ή η μεταβολή του προσώπου εταίρων εταιρειών οποιασδήποτε μορφής που έχουν στην κυριότητά τους ακίνητα στις περιοχές αυτές.»

Η ανωτέρω προσθήκη (με έντονα μαύρα γράμματα), ουσιαστικά δίνει το δικαίωμα σε οποιοδήποτε φυσικό ή νομικό πρόσωπο ΜΕ ΙΘΑΓΈΝΕΙΑ ή ΕΔΡΑ εντός της Ε.Ε. και της ΕΖΕΣ (χώρες Λιχτενστάϊν, Νορβηγία, Ισλανδία) να αγοράσουν πλέον ακίνητα ή γη στις παραμεθόριες περιοχές, χωρίς να καταθέσουν το σχετικό αίτημα στην επιτροπή που προβλέπεται στην παρ. 3 του Αρ.114 του Νόμου η οποία αναφέρει :
"Το άρθρο 26 του ν. 1892/1990 (Α΄ 101) αντικαθίσταται ως εξής:
«1. α. Φυσικά ή νομικά πρόσωπα που δεν ανήκουν στις κατηγορίες της παραγράφου 1 του άρθρου 25 μπορούν να ζητήσουν την άρση της απαγόρευσης για τις παραμεθορίους περιοχές με αίτησή τους, στην οποία πρέπει να αναφέρεται και ο σκοπός για τον οποίο θα χρησιμοποιηθεί το ακίνητο.
β. Η αίτηση αυτή υποβάλλεται σε επιτροπή, που συνιστάται με θητεία πέντε (5) ετών σε κάθε Αποκεντρωμένη Διοίκηση με απόφαση του οικείου Γενικού Γραμματέα και απαρτίζεται από τον ίδιο ως Πρόεδρο ή το νόμιμο αναπληρωτή του και από έναν εκπρόσωπο των Υπουργείων Εθνικής Άμυνας, Οικονομίας, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας και Προστασίας του Πολίτη, που ορίζονται με τους αναπληρωτές τους από τα οικεία Υπουργεία.
γ. Η απαγόρευση αίρεται με απόφαση της επιτροπής, που λαμβάνεται με πλειοψηφία του συνόλου του αριθμού των μελών της και με θετική οπωσδήποτε ψήφο του εκπροσώπου του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας

Λαμβανομένου υπ' όψιν ότι (πχ) στο Λιχτενστάϊν, μπορεί κανείς να δημιουργήσει πανεύκολα μία εξωχώρια (off shore) εταιρία (δημοσιεύματα πχ αναφέρονται στο Κρανίδι ως "Λιχτενστάϊν της Ελλάδος"), πώς διασφαλίζεται ο ενδεχόμενος κίνδυνος, οποιοσδήποτε κακόβουλος "επενδυτής" να μπορεί να αγοράσει ακίνητα ή και γη στα Βόρεια ή Ανατολικά σύνορα της χώρας και να εγκαθιστά εταιρίες, ή γενικότερα εγκαταστάσεις, προς εξυπηρέτηση αντίθετων προς τα Εθνικά συμφέροντα ή και (χειρότερα) που να έρχονται σε ευθεία αντίθεση με την Εθνική Ασφάλεια ;

Κατά παράξενο τρόπο, στις παραμεθόριες αυτές περιοχές, δημιουργούνται πλέον και τα Κέντρα Φύλαξης Μεταναστών.
Λόγω του υψηλού κόστους συντήρησης των Κέντρων αυτών, υπάρχει μήπως ο κίνδυνος παραχώρησης ή και (πλέον) πώλησής τους σε ιδιώτες (φυσικά ή νομικά πρόσωπα) οι οποίοι θα αναλάβουν να τα συντηρούν ;

Για να μην αναφερθώ και στις δυνατότητες - ευκαιρίες που παρέχει η ανωτέρω προσθήκη, σε όσους ονειρεύονται τη δημιουργία ΕΟΖ στις περιοχές αυτές

Ελπίζω, όπως αναφέρω και στην εισαγωγή, να κάνω κάποιο λάθος στην ερμηνεία των Νόμων.