Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

Ο "Μέσος Όρος"

«Μέσος όρος» ή αλλιώς «δειγματική μέση τιμή» ενός συνόλου “ν” παρατηρήσεων, αποτελεί το σπουδαιότερο και χρησιμότερο μέτρο της Στατιστικής. Δείχνει σχετικά τις θέσεις των αριθμών στους οποίους αναφέρεται

Στουρνάρας : «Η σύγκριση με τον μέσο όρο της ευρωζώνης δείχνει ότι κάποιοι πληρώνουν πιο πολλά από όσα τους αντιστοιχούν»

Γεωργιαδης : «Με τη νέα τροπολογία, η τιμή των εκτός πατέντας φαρμάκων αντιστοιχεί είτε στο 50% της τιμής τους πριν λήξει η πατέντα τους, είτε στο μέσο όρο των τριών χαμηλότερων τιμών της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αν είναι υψηλότερος»

Χατζηδακης : «Διαπιστώνει η έκθεση του ΟΟΣΑ και επισήμως ότι ήταν ευρέως γνωστό, ότι το φρέσκο γάλα είναι ακριβότερο κατά 34% σε σχέση με τον μέσο όρο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, τη στιγμή που έχουμε την υψηλότερη ανεργία στην Ευρώπη»

Αρβανιτοπουλος : «Και μετά την αύξηση του ωραρίου, η Ελλάδα θα βρίσκεται, ως προς τις ώρες διδασκαλίας των εκπαιδευτικών, περίπου στο μέσο όρο των χωρών της Ε.Ε.»

Σταϊκούρας : «Η φοροδιαφυγή ρίχνει τους μέσους όρους των φορολογικών εσόδων»

Μηταράκης : «Το ύψος των νέων επενδύσεων που καταγράφηκαν το 2013, είναι πάνω από το μέσο όρο προ κρίσης»

Βρούτσης : «Στα 694,56 ευρώ είναι ο μέσος όρος των κύριων συντάξεων που χορηγούν τα ασφαλιστικά ταμεία, ενώ ο μέσος όρος των επικουρικών ανέρχεται στα 178,48 ευρώ» (καλά, αυτός το παράκανε ! )

Και κάπως έτσι, αρχίζουμε να σκεφτόμαστε με το «σπουδαιότερο και χρησιμότερο μέτρο της Στατιστικής», τον περιβόητο «Μέσο Όρο». Και συνηθίζουμε σιγά-σιγά να μην διαμαρτυρόμαστε, εφόσον ο «μέσος όρος» μας λέει πως «υπάρχουν και χειρότερα» και – περιέργως πώς – ποτέ καλύτερα !
Η «σχετική» λοιπόν τιμή μιας επιστήμης όπως η Στατιστική, γίνεται τρόπος ζωής και σκέψης. 

Φυλακίζει όνειρα, επιθυμίες, φιλοδοξίες, ισοπεδώνει με τον ευγενή της τρόπο έκφρασης ζωές και προκαλεί το αίσθημα της δικαιοσύνης, σε έναν άνισο αγώνα επιβίωσης των «όρων».

Τι κι αν δεν είναι δίκαιο, ο «μέσος όρος» μας δείχνει το δρόμο της – κατ’ επίφαση – «ισότητας» !

Τι κι αν εξομοιώνει τον πλούσιο με τον πένητα, ο «μέσος όρος» κρατά τις ισορροπίες !

Όσο κι αν θέλουν να μας πείσουν για το αντίθετο, ουσιαστικά δεν επωμιζόμαστε όλοι τα ίδια βάρη στη φορολογία. Η αξία των 100€ για έναν χαμηλοσυνταξιούχο, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το ίδιο ποσό για έναν μεγαλοβιομήχανο.

Η πολυτελής έπαυλη με την πισίνα, δεν έχει καμία απολύτως σχέση με το διαμέρισμα ενός ανέργου, κι ας αντιμετωπίζονται και τα δύο ως «στέγη».

Τα «κουρεμένα» κρατικά ομόλογα ενός βιοπαλαιστή που μάζεψε τις οικονομίες μιας ζωής και τις εμπιστεύθηκε στο κράτος, δεν έχουν καμία απολύτως σχέση με τα δισεκατομμύρια των funds που συμμετείχαν (όχι όλα) στο εγκληματικό PSI του Μαρτίου του 2012.

Θα μπορούσε βέβαια ο «μέσος όρος» να αποτελεί τη βάση για την έναρξη ενός διαλόγου που θα οδηγούσε σε αναβάθμιση της … τιμής του (κυριολεκτικά και μεταφορικά). Εν τούτοις  – συνήθως, αν όχι πάντα  – χρησιμοποιείται για να κατευνάσει  τα πάθη, να δικαιολογήσει αποφάσεις και να ρίξει το επίπεδο των όποιων απαιτήσεων για ένα καλύτερο τρόπο ζωής.

Η επίκληση της βασικής αυτής αρχής της Στατιστικής που, εντελώς αγόγγυστα, μπήκε και τόσο έντονα απαιτεί ένα μερίδιο από τη ζωή και τις σκέψεις μας τα τελευταία χρόνια, αντί να γίνεται με το σκεπτικό της διεκδίκησης για ένα καλύτερο αύριο, χρησιμοποιείται εντελώς αντίστροφα. 
Ως «Προκρούστεια κλίνη» που αφαιρεί ότι περισσεύει !

Ας σταματήσουμε λοιπόν να δεχόμαστε αδιαμαρτύρητα τους «μέσους όρους» που μας παρουσιάζουν. 
Ας σταματήσουμε να σκεφτόμαστε με τους δικούς τους όρους.

Δεν υπάρχει «μέσος όρος» στην αξιοπρέπεια, την υπερηφάνεια, το δικαίωμα σε μια καλύτερη ζωή.

Τετάρτη 19 Φεβρουαρίου 2014

Δημογραφικό & Μετανάστευση

NYT : Τεράστιο το δημογραφικό πρόβλημα στην Ελλάδα
Σελίδες επί σελίδων, μελέτες επί μελετών και συγγράμματα επί συγγραμμάτων έχουν γραφεί για το τεράστιο δημογραφικό πρόβλημα που αντιμετωπίζει εδώ και δεκαετίες η χώρα.
Υπάρχει πραγματικά κανένας λόγος να ασχοληθεί κάποιος για άλλη μία φορά με το αντικείμενο για να τονίσει το προφανές ; 

Ναι, διότι πρέπει να γίνει άμεσα κατανοητό ότι οι Έλληνες, λόγω του δημογραφικού προβλήματος που έχει ενταθεί τα τελευταία χρόνια λόγω της οικονομικής κρίσης, είναι απολύτως βέβαιο ότι το πολύ σε 50 χρόνια, θα είναι μειονότητα στην πατρίδα τους.

Σε δημοσίευμα του περιοδικού «Άρδην» επισημαίνεται : σήμερα το TFR (Total Fertility Rate, Συνολικό Ποσοστό Γονιμότητας) στην Ελλάδα βρίσκεται στο 1,33, αλλά για τους Έλληνες της απογραφής του 2001, υπολογίζεται πως είναι στο 1, ίσως και πιο κάτω! Ξέρουμε τη σύνθεση του πληθυσμού ανά πενταετείς ηλικιακές ομάδες, ξέρουμε το μέσο όρο της ηλικίας τεκνοποίησης (είναι τα 29 έτη), το προσδόκιμο επιβίωσης, το δείκτη γεννητικότητας. Αν βαριόμαστε να κάνουμε τους υπολογισμούς, ξέρουμε τι έχουν πει διάσημοι δημογράφοι για το τι συμβαίνει στους πληθυσμούς με TFR κοντά στο 1: η Κατίνκα Μπάρις του «Κέντρου για Ευρωπαϊκή Μεταρρύθμιση» (CER) γράφει πως με δείκτη γεννητικότητας «κοντύτερα στο 1… κάθε γενιά θα φθάνει το 60% της προηγούμενης» ενώ σε άρθρο του ο Ράσελ Σόρτο των Νιου Γιορκ Τάιμς γράφει πως «για τους δημογράφους ο αριθμός αυτός (σ.σ: TFR<1.3) έχει πολύ συγκεκριμένες μαθηματικές επιπτώσεις : σημαίνει πως ο πληθυσμός μιας χώρας θα μειωθεί κατά 50% μέσα σε 45 χρόνια, προκαλώντας ανεπανόρθωτη μείωση του πληθυσμού».

Μείωση κατά 50% μέσα στα επόμενα 45 χρόνια ! Εάν αληθεύουν αυτές οι προβλέψεις, το 2060 οι Έλληνες κάτοικοι αυτής της χώρας, θα αριθμούν κάτι λιγότερο από 5.000.000 !
Εικόνα 1

Εάν συνυπολογίσουμε ότι ήδη από την δεκαετία 1991-2001, το 96,8% της Συνολικής Αύξησης του πληθυσμού της χώρας προήλθε από την καθαρή μετανάστευση (την διαφορά δηλαδή μεταξύ αυτών που έφυγαν από τη χώρα σε σχέση με αυτούς που ήλθαν), γίνεται πιστεύω απόλυτα κατανοητό για τι μεγέθους πρόβλημα μιλάμε (εικόνα 1).

Σε ερώτησή της το Μάρτιο του 2013 η βουλευτής του κινήματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων σημειώνει : Δεν θα ήταν υπερβολή να πούμε ότι, η αυξανόμενη υπογεννητικότητα και η σύγκριση των αριθμών αυτών με τους καταγραφόμενους κατ’ έτος θανάτους, οδηγούν στη ραγδαία συρρίκνωση του γένους και απειλούν τα θεμέλια του Έθνους.
Εικόνα 2

Στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας και Θράκης, σύμφωνα με τα στοιχεία της Ανώτατης Συνομοσπονδίας Πολυτέκνων Ελλάδας, και ειδικότερα στις αγροτικές περιοχές, το πρόβλημα παρουσιάζεται εντονότερο. Το 2009, χρονιά στην οποία αναφέρονται τα στοιχεία, υπήρξαν 1.588 γεννήσεις και 3.074 θάνατοι (εικόνα 2)!

Θα κλείσω αυτό το σημείωμα με μία αναφορά και ευθεία σύνδεση του δημογραφικού προβλήματος, με το επίσης τεράστιο πρόβλημα της μετανάστευσης.

Είναι πλέον σε όλους γνωστό ότι λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, παρατηρείται και πάλι έντονα το φαινόμενο της μετανάστευσης σε άλλες (ευρωπαϊκές κυρίως) χώρες με σκοπό την εύρεση εργασίας. Την ίδια στιγμή, η χώρα μας δέχεται ένα μεγάλο κύμα παράνομων μεταναστών. Ένα πρόβλημα που σε καμία περίπτωση δεν ήταν και δεν είναι έτοιμη να διαχειρισθεί.

Και ως απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι ο τεράστιος, για τα πληθυσμιακά δεδομένα της χώρας, αριθμός των παράνομων μεταναστών, θα μπορούσε να … αφομοιωθεί, ας διαβάσουν τις παρατηρήσεις που ακολουθούν (από το ίδιο δημοσίευμα του «Άρδην») :
       Η διάθεση ενός μετανάστη να ενταχθεί στην χώρα υποδοχής εξαρτάται από το συμβολικό κύρος της χώρας αυτής. Από αυτήν την άποψη, η ελκυστικότητα της Ελλάδας βαίνει μειούμενη. Ποιος αλήθεια και γιατί θα κατέβαλλε τον κόπο να ενταχθεί πολιτιστικά και κοινωνικά σε μία παρακμιακή χώρα γερόντων χωρίς μέλλον (όπως θα είναι η Ελλάδα σε μερικές δεκαετίες αν το δημογραφικό πρόβλημα αφεθεί ανεξέλεγκτο), όταν θα μπορούσε να διεκδικήσει την έντονη, αυτόνομη παρουσία του ως δυναμικό και νεανικό μουσουλμανικό, αφρικανικό κ.ο.κ. στοιχείο ;
       Ποιος θα μπορούσε να αποκλείσει ακόμη και την καλλιέργεια αποσχιστικών διαθέσεων ; Σε ορισμένες (πχ) πιο ανθηρές, ή απομονωμένες, ή πολιτιστικά ιδιαίτερες περιοχές του ελλαδικού χώρου, ίσως να δημιουργούνταν εναλλακτικές συλλογικές «ταυτότητες διαφυγής» από την παρακμιακή, γηράσκουσα, κοινή ελληνική ταυτότητα.. Σημερινοί γραφικοί «τοπικισμοί» θα ήταν δυνατό, σε ορισμένες τουλάχιστον περιπτώσεις όπου έχουν μεγαλύτερο βάθος από τη μια, θα είχαν ικανούς υλικούς όρους από την άλλη, να μετεξελιχτούν σε «εθνικισμούς», οδηγώντας ακόμα και σε αποσχιστικά προτάγματα από τον γηράσκοντα, εκπτωχευόμενο και εξασθενούμενο ελλαδικό κοινωνικό σχηματισμό (σας έρχεται στο μυαλό κάποια συγκεκριμένη Περιφέρεια της χώρας ; )
       Εάν το πρόβλημα αφεθεί στην τύχη του, υπάρχει περίπτωση να δημιουργούνταν απορίες ακόμη και για τη δυνατότητα προάσπισης της εδαφικής ακεραιότητας της χώρας ; Ή μήπως ως φυσική συνέπεια όλων των προηγουμένων, πιθανόν να είναι και η τροποποίηση των συνόρων (ακόμα και χωρίς πόλεμο), κάτω από την πίεση διεκδικήσεων από πιο ανθηρά, ισχυρά, πολυάριθμα έθνη ;
       Αν μάλιστα σε ορισμένες περιοχές είχαμε και την ανατροπή της εθνοτικής σύνθεσης του πληθυσμού (πχ  η Θράκη ή τα νησιά του Αιγαίου), μήπως η «αποκοπή» τμημάτων της χώρας προς τη μια ή την άλλη κατεύθυνση, θα έπρεπε να θεωρείται ως μία εξέλιξη τόσο φυσιολογική, που στη συγκυρία της εποχής κάθε αντίσταση θα έμοιαζε  με «τυχοδιωκτισμό», «αδυναμία αναγνώρισης των νέων πραγματικοτήτων» κ.ο.κ ;

Τροφή για σκέψη και προβληματισμό, αλλά και για άμεσες ενέργειες.

Κι ας αναλάβει ο καθένας τις ευθύνες του.

Δευτέρα 10 Φεβρουαρίου 2014

Με απόλυτη επιτυχία η επίσκεψη της Ρ. Μακρή στην Καβάλα

Η Ρ. Μακρή στα γραφεία του κινήματος στην Καβάλα
ΔΕΛΤΙΟ ΤΥΠΟΥ

  Με μία εκτός προγράμματος συνάντηση με τον κ. Μ. Κρεμύδα, πρόεδρο και μέλη του Νομαρχιακού Συλλόγου ΑΜΕΑ Καβάλας στα γραφεία του Συλλόγου, ολοκληρώθηκε η τριήμερη επίσκεψη της Τομεάρχου Ανάπτυξης & Ανταγωνιστικότητας, Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής, βουλευτού Κοζάνης του κινήματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κας Ρ. Μακρή στην Καβάλα.


 Η κα Μακρή, όπως επίσης και η ΣΤ’ Αντιπρόεδρος της βουλής, κοινοβουλευτική εκπρόσωπος του Ν. Καβάλας και βουλευτής Σερρών του κινήματος κα Μ. Κόλλια – Τσαρουχά, δήλωσαν με την παρουσία τους στο συλλαλητήριο της Κυριακής 9ης Φεβρουαρίου στον προαύλιο χώρο του αρχαίου θεάτρου Φιλίππων, την υποστήριξή τους στα δίκαια και επιστημονικώς τεκμηριωμένα αιτήματα των ΤΕΕ ΑΜ και ΓΕΩΤΕΕ ΑΜ και του Αγροτικού Συλλόγου Δήμου Καβάλας, για την αλλαγή όδευσης του αγωγού φυσικού αερίου ΤΑΡ από τα Τενάγη Φιλίππων, την καλλιεργήσιμη γη υψηλής παραγωγικότητας, τον κάμπο της Νέας Καρβάλης, αλλά και την αντίθεσή τους στην τοποθέτηση σταθμού συμπίεσης κοντά στην πόλη των Σερρών, ανάμεσα σε ένα πυκνό δίκτυο οικισμών.


Κατά τη διάρκεια των επαφών της κας Μακρή, τόσο με το προεδρείο της ΟΕΒΕ Καβάλας όσο και με μέλη της Δ/κής Επιτροπής του Εμπορικού Επιμελητηρίου, αναδείχθηκαν τα πολλαπλά προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι επαγγελματίες της πόλης (οφειλές στον ΟΑΕΕ, εξοντωτική φορολογία, παραεμπόριο, επιδότηση 12%, κατάπτωση εγγυήσεων του Δημοσίου σε δάνεια επιχειρηματιών κ.α.).

Τόσο από το Νομαρχιακό Σύλλογο ΑΜΕΑ Καβάλας, όσο και από το ΤΕΕ ΑΜ, την ΟΕΒΕΚ και το Εμπορικό Επιμελητήριο Καβάλας, παραδόθηκαν στοιχεία με βάση τα οποία η κα Μακρή θα προχωρήσει άμεσα σε ανάλογες κοινοβουλευτικές ερωτήσεις - παρεμβάσεις, ακόμη και σε κατάθεση Πρότασης Νόμου για την τροποποίηση – προσθήκη άρθρου που αφορά το παραεμπόριο.

Μετά το τέλος των επαφών της, η κα Μακρή, η Συντονιστική Επιτροπή και οι πολιτευτές της Π.Ε. Καβάλας, δήλωσαν ότι ««Μια πόλη και ένας νομός που έχει πάρα πολύ μεγάλες δυνατότητες για ανάπτυξη και ευημερία, οι οποίες όμως έχουν πρακτικά εξαφανιστεί μέσα στον κυκεώνα της οικονομικής κρίσης, μαστίζεται από ποσοστά ανεργίας της τάξης του 33% σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία του ΟΑΕΔ. Παράλληλα, στοιχεία από το Εμπορικό Επιμελητήριο, αποδεικνύουν ότι το 68% των οφειλετών στο δημόσιο προέκυψε μετά το 2010, κάτι που δείχνει πως όλοι αυτοί οι οφειλέτες δεν είναι μπαταχτσήδες, όπως τους κατηγορεί η κυβέρνηση η οποία κάνει τα πάντα για να διαλύσει το κράτος και να το παραδώσει στα χέρια ιδιωτών. Σύσσωμο το κίνημα των Ανεξαρτήτων Ελλήνων, από τη βάση μέχρι τον πρόεδρό του Π. Καμμένο και την κοινοβουλευτική ομάδα,  έχουν ταχθεί ενάντια στην παράδοση της Εθνικής Κυριαρχίας της χώρας και την παραχώρηση της λειτουργίας του κράτους στα χέρια ιδιωτικών συμφερόντων»

Συντονιστική Επιτροπή

Π.Ε. Καβάλας

Παρασκευή 7 Φεβρουαρίου 2014

Στην Καβάλα την Κυριακή 9 Φεβρουαρίου οι Μ. Κόλλια-Τσαρουχά και Ρ. Μακρή


Στο συλλαλητήριο της Κυριακής 9ης Φεβρουαρίου κατά της όδευσης του αγωγού ΤΑΡ από τα Τενάγη Φιλίππων, τον κάμπο της Νέας Καρβάλης και τις καλλιεργήσιμες εκτάσεις  υψηλής παραγωγικότητας, αλλά και κατά της εγκατάστασης σταθμού συμπίεσης κοντά στην πόλη των Σερρών, θα δώσουν το παρών η ΣΤ’ Αντιπρόεδρος της Βουλής των Ελλήνων, κοινοβουλευτική εκπρόσωπος των Νομών Καβάλας & Δράμας, βουλευτής Σερρών του κινήματος κα Μ. Κόλλια – Τσαρουχά και η  Τομεάρχης Ανάπτυξης & Ανταγωνιστικότητας, Περιβάλλοντος, Ενέργειας & Κλιματικής Αλλαγής, βουλευτής Κοζάνης του κινήματος των Ανεξαρτήτων Ελλήνων κα Ρ. Μακρή.

Με την ευκαιρία της επίσκεψης της κας Μακρή, το πρόγραμμα των συναντήσεών της θα έχει ως εξής :




Συντονιστική Επιτροπή

Π.Ε. Καβάλας

Κυριακή 2 Φεβρουαρίου 2014

Τεράστιο το κενό της Ελληνικής διανόησης

«Δύσκολοι καιροί, κατοχικοί
Κι ούτε μια λάμψη για ν’ ακουμπήσει ο νους»

Το μικρό αυτό δίστιχο «τριγυρνά» στο μυαλό μήνες τώρα, με αφορμή τα διαβάσματα που κουβαλώ μέσα μου. Με αφορμή την εκκωφαντική απουσία της Ελληνικής διανόησης από τα όσα τα τελευταία χρόνια συμβαίνουν στη χώρα.

Ναι, δεν γεννιούνται νέοι «Παλαμάδες», δεν σηκώνουν την πένα καινούργιοι “Σεφέρηδες», «Σικελιανοί», «Ελύτηδες», «Ρίτσοι», «Καζαντζάκηδες».

Λες και στέρεψ’ η έμπνευση στους νέους «Μαρκόπουλος», «Ξαρχάκους», «Χατζηδάκηδες».
Λες και στέρεψ’ η γνώση κι αποτραβήχτηκαν οι σοφοί, άλλοτε μπροστάρηδες και πυρπολητές του πνεύματος, σαν τα νερά μιας άμπωτης που δεν περιμένει καμιά παλίρροια.

Μήπως γιατί ο «πολιτισμός της μεταπολίτευσης» δημιούργησε μία γενιά που δεν είναι ικανή να σταθεί, όχι ισάξια αλλά, τουλάχιστον παραστάτης στα «τέκνα» των μεγάλων αυτών δημιουργών που προαναφέρθηκαν, και άλλων τόσων που θα ήταν βαρετό να τους απαριθμήσει κανείς έναν προς ένα ;

Γιατί κάθε φορά που ένας Μ. Θεοδωράκης, νιώσει την ανάγκη να εκφράσει μια γνώμη, τείνουμε όλοι ευήκοα ώτα για ν’ ακούσουμε ή να διαβάσουμε αυτά που έχει να πει ;

Ερωτήματα που ίσως βρουν μιαν απάντηση, εάν δεχθούμε το γεγονός πως η παραγωγή νέων διανοημάτων, ξεπλύθηκε, εξαφανίσθηκε μέσα στο πνεύμα της σύγχρονης εποχής των εύκολων και εύπεπτων συγγραμμάτων που σκοπός τους δεν ήταν να προβληματίσουν, να δημιουργήσουν νέες ιδέες, να καλέσουν σ’ ένα γόνιμο διάλογο, αλλά λειτουργούσαν ως … πασατέμπος που μετά το τέλος του απλά … τον ξεχνούσες και περνούσες στον επόμενο.

Δεν ένοιωσε όμως κανείς από τους σύγχρονους διανοητές μας -γιατί υπάρχουν- την ανάγκη να παράξει κάτι που θα προκαλούσε το νου ;

Μήπως κι εδώ κάποιοι επέλεξαν τον εύκολο «δρόμο της Κακίας» και όχι της «Αρετής», (κατά τον γνωστό μύθο) συγγράφοντας κάτι που γνώριζαν εκ των προτέρων πως θα έχει … εμπορική και όχι ποιοτική επιτυχία ; Μήπως κάποιοι άλλοι εξαργύρωσαν τη σκέψη τους καταλαμβάνοντας έδρες σε ανώτερα και ανώτατα Πανεπιστημιακά ιδρύματα της χώρας ;

Και φυσικά, μήπως είναι και άλλοι που, καταλαβαίνοντας ίσως αυτό το τεράστιο κενό, επέλεξαν να εκφράσουν τις σκέψεις τους, αλλά επέλεξαν να το κάνουν εντασσόμενοι σε πολιτικές κινήσεις που μετεξελίσσονται σε κόμματα, επιβεβαιώνοντας και διαιωνίζοντας ουσιαστικά το ήδη υπάρχον κενό ;

Κι άλλα ερωτήματα λοιπόν κι ας σκεφθεί ο καθένας τις απαντήσεις του.

Το σίγουρο είναι πως, ακόμη και αν υπάρχουν σήμερα οι άνθρωποι εκείνοι που έχουν δεχθεί την πρόκληση να συνεχίσουν το έργο των διανοητικών τους προγόνων, δεν τους ξέρουμε. Δεν προβάλλονται πουθενά κι από κανένα. Τους γνωρίζει ίσως ένας στενός κύκλος δικών τους προσώπων, οι οποίοι απολαμβάνουν τη χαρά της ανταλλαγής απόψεων μαζί τους.

Πώς θα μπορούσε άλλωστε να γίνει διαφορετικά, όταν βομβαρδιζόμαστε καθημερινά από ευτελή και ανάξια λόγου δημιουργήματα, εγχώρια και ξένα, εμπρός από HD οθόνες τηλεοράσεων που κλιμακώνουν την συλλογική μας αμάθεια ;

Τεράστια λοιπόν, κατά τη γνώμη μου, η έλλειψη ή -έστω- η προβολή των ελάχιστων (δυστυχώς) σύγχρονων διανοητών της Ελλάδας.

Κι αν λείπει σήμερα ακόμη κι ένα πιάτο φαγητό, μια στέγη, μία δουλειά από όλο και περισσότερους Έλληνες, είναι και δική τους ευθύνη.