ΠΟΤΕ Θ’ ΑΝΟΙΞΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΤΙΑ ;

Βρισκόμαστε ήδη στον 3^ο χρόνο μνημονίων, σκληρής λιτότητας, περιορισμού των Συνταγματικά κατοχυρωμένων Ελευθεριών μας και δανειακών συμβάσεων που εκχωρούν την Εθνική Κυριαρχία.

Κι ενώ θα έπρεπε, σύμφωνα με όλες τις υποσχέσεις των εκλεγμένων και μη αρχόντων μας, να έχουμε αρχίσει πια να μπαίνουμε σε τροχιά ανάπτυξης, να βλέπουμε το περιβόητο «φως στην άκρη του  τούνελ», η πραγματικότητα των αριθμών, τους οποίους κάποιοι έχουν θεοποιήσει, αποδεικνύει μέρα τη μέρα, το σε πόσο λάθος δρόμο βρισκόμαστε.

Κατά την τριετία λοιπόν 2010-2012 χάθηκαν, σωρευτικά, έσοδα ύψους 2,8 δις ευρώ από τον ΦΠΑ εξαιτίας των αλλεπάλληλων αυξήσεων στους συντελεστές του και της συνακόλουθης κάθετης πτώσης της κατανάλωσης.

Η οικοδομική δραστηριότητα έχει παγώσει , αφού μειώθηκε πρώτα κατά 38% το 2010, κατά 44% το 2011 και 45% το 2012 !! Με τον κλάδο δε της οικοδομής να συμμετέχει με περισσότερο από 10% στο ΑΕΠ της χώρας, ο καθένας αντιλαμβάνεται την τεράστια επίπτωση που είχε αυτό στο γενικότερο υφεσιακό κλίμα της χώρας.

Η αύξηση του συντελεστή ΦΠΑ στην εστίαση, ανάγκασε 4.500 επιχειρήσεις του κλάδου να βάλουν λουκέτο και πάνω από 35.000 εργαζόμενοι σε αυτές να χάσουν τις δουλειές τους. Λόγω δε της ακατανόητης εμμονής της παρούσας κυβέρνησης, και παρά τα αντιθέτως υπεσχημένα, να διατηρεί τον ΦΠΑ στην εστίαση στο 23%, εκτιμάται ότι το επόμενο διάστημα θα κλείσουν πάνω από 6.000 καταστήματα και θα χαθούν ακόμη 70.000 θέσεις εργασίας !

Τα τεκμήρια και τα αυξημένα τέλη κυκλοφορίας ισοπέδωσαν το εμπόριο αυτοκινήτων και φυσικά τις εισπράξεις του Δημοσίου από τα Τέλη Ταξινόμησης οι οποίες κατρακύλησαν από τα 473.000.000 ευρώ το 2009, στα μόλις 53.000.000 το 2012 !! Φυσικό επόμενο της μηδενικής σχεδόν ζήτησης στην αγορά αυτοκινήτου, ήταν χιλιάδες επιχειρήσεις να βάλουν επίσης λουκέτο και πάνω από 30.000 εργαζόμενοι να διαβούν την πόρτα του ΟΑΕΔ σε μια απέλπιδα προσπάθεια να ζήσουν με το πενιχρό επίδομα ανεργίας των 360€

Οι εισπράξεις από τους Ειδικούς Φόρους Κατανάλωσης σε καύσιμα,οινοπνευματώδη  ποτά και προϊόντα καπνού,αλλά και στο φυσικό αέριο πλέον από το 2011, από τα 6,2 δις ευρώ το 2009, παρά τις αλλεπάλληλες αυξήσεις από το 2010 και μετά, έχουν αποφέρει μόλις 7,5 δις ευρώ το 2012. Οδήγησαν όμως στο κλείσιμο πάνω από 3.000 επιχειρήσεις εμπορίας καυσίμων και στην κατά τουλάχιστον 70% πτώση της κατανάλωσης του πετρελαίου θέρμανσης, με τα τραγικά αποτελέσματα που όλοι γνωρίζουμε.

Ως φυσικό επόμενο όλων των ανωτέρω (και πολλών άλλων), οι εισπράξεις του κράτους από τη φορολογία των φυσικών προσώπων, δηλαδή, μεταξύ άλλων, των μισθωτών,των συνταξιούχων, των αυτοαπασχολούμενων, των αγροτών κλπ, από τα 9,4 δις ευρώ το 2009 και παρά τον ορυμαγδό των κάθε λογής φοροεισπρακτικών μέτρων που εφαρμόσθηκαν τα 3 τελευταία χρόνια, απέφεραν τελικά 9,1 δις ευρώ το 2012.

Αντίστοιχα, τα έσοδα από τη φορολογία των νομικών προσώπων, δηλαδή από τη φορολόγηση των κερδών των Α.Ε., Ε.Π.Ε.,των ομόρρυθμων και ετερόρρυθμων εταιριών και όλων των άλλων νομικών προσώπων, από τα 3,3 δις ευρώ το 2009, κατρακύλησαν στα 1,1 δις ευρώ το 2012.

Συνολικά,τα χαράτσια και οι κάθε λογής φόροι που εμπνεύσθηκαν Έλληνες και ξένοι στους οποίους εμπιστευθήκαμε την τύχη της χώρας, τις τύχες και το μέλλον μας, εκτός του ότι οδήγησαν σε μία «μαύρη τρύπα» αξίας 11,5 δις ευρώ στα κρατικά ταμεία την περίοδο 2009-2012, μετέτρεψαν την οικονομική κρίση στην οποία μας έπεισαν ότι βρισκόταν η χώρα, σε μία ανθρωπιστική κρίση με ανείπωτα αποτελέσματα.

Ως πότε λοιπόν θα υπομένουμε κάθε λογής, αποδεδειγμένα, αναποτελεσματικές –το λιγότερο – πολιτικές ;

Ως πότε θα παραμένουμε νυσταλέοι και δεκτικοί ;

Πότε, ως Έλληνες,  θ’ ανοίξουμε τα “μάτια”  του νου ;

ΤΟ ΔΙΛΗΜΜΑ ΤΟΥ ΣΚΑΝΤΖΟΧΟΙΡΟΥ, Η Ε.Ε. & Η ΕΥΡΩΖΩΝΗ

Το Δίλημμα του Σκαντζόχοιρου, γνωστό επίσης και ως Δίλημμα του Ακανθόχοιρου, είναι μια αναλογία των προκλήσεων που φέρει η ανθρώπινη (και όχι μόνο) οικειότητα.

Περιγράφει μια κατάσταση όπου μια ομάδα σκαντζόχοιρων προσπαθούν να πλησιάσουν ο ένας τον άλλο για να μοιραστούν θερμότητα μια κρύα ημέρα. Ωστόσο, όταν το πραγματοποιήσουν, είναι αναπόφευκτο να τραυματίσουν ο ένας τον άλλο με τα αιχμηρά τους αγκάθια. Κατά συνέπεια πρέπει να απομακρυνθούν. Παρόλο που όλοι μοιράζονται την επιθυμία για αμφίδρομη επικοινωνία, αυτό δεν μπορεί να επιτευχθεί για … ευνόητους λόγους.

Τόσο ο Αρθούρος Σοπενχάουερ όσο και ο Σίγκμουντ Φρόυντ χρησιμοποίησαν αυτή την αναλογία για να περιγράψουν το πώς αντιλαμβάνονται την κατάσταση στην οποία περιέρχεται ένα άτομο, όταν καλείται να αναπτύξει κάποια σχέση με άλλα. Το δίλημμα του σκαντζόχοιρου υπονοεί ότι παρά την καλή θέληση, η ανθρώπινη οικειότητα δεν μπορεί να επιτευχθεί χωρίς αμφίδρομη βλάβη, και ως αποτέλεσμα προκύπτει σκεπτικισμός και ρηχές σχέσεις.

Φυσικά, η ανωτέρω περιγραφόμενη αναλογία, ισχύει και στις περιπτώσεις ατελούς συνεργασίας μεταξύ κρατών, όπως (πχ) η Ευρωπαϊκή Ένωση.

Κι αυτό διότι είναι πλέον περισσότερο από εμφανές ότι οι αρχές και οι αξίες πάνω στις οποίες οικοδομήθηκε η Ευρωπαϊκή Ένωση και ιδίως η Ευρωζώνη, μία συνεργαζόμενη δηλαδή κοινότητα Κρατών Μελών, έχουν απαξιωθεί στον μέγιστο βαθμό.

Ο κατευθυνόμενος από το χρηματοπιστωτικό σύστημα,αλλά –συγχρόνως – και τόσο έμφυτος στη συλλογική συνείδηση, ηγεμονισμός της Γερμανίας με τη συμπαράσταση των κάθε λογής συμμάχων της, καθιστά την ειλικρινή προσπάθεια όλων των υπολοίπων κρατών μελών της Ε.Ε. και της Ευρωζώνης για μία στενότερη συνεργασία με αμφίδρομα οφέλη,  σχεδόν αδύνατη.

Όσα Ευρωπαϊκά Συμβούλια κι αν συνέλθουν, όσα Eurogroup κι αν συνεδριάσουν, κάθε φορά, το φαινόμενο του «Διλήμματος του Σκαντζόχοιρου» θα κάνει την εμφάνισή του.

Η μόνη περίπτωση για να πετύχει το εγχείρημα της υγιούς συνεργασίας μεταξύ των κρατών των ανωτέρω Οργανισμών, είναι το να απεκδυθούν οι ισχυροί τα «όπλα-αγκάθια» τους και να προσεγγίσουν  τους, κατ’ ευφημισμόν σήμερα, συνεργάτες-συνεταίρους τους, με ειλικρινή διάθεση συνεργασίας και όχι προσπάθεια επιβολής των απόψεών τους.

Σε κάθε άλλη περίπτωση, το όλο εγχείρημα θα καταρρεύση με πάταγο, αφήνοντας εκτεθειμένους στις συνειδήσεις των λαών τους (και όχι μόνο), εκείνους ακριβώς που τα τελευταία –τουλάχιστον – χρόνια, με κάθε πράξη ή λόγο τους, επιδιώκουν ή προκαλούν αυτήν ακριβώς την κατάληξη.

Αγώνας κατά των Μνημονίων ...

Συνέντευξη στον δημοσιογράφο της εφημερίδος "Εβδόμη" κ. Άρη Μεντίζη

“Όταν σε ένα κράτος, στο οποίο η κυβέρνησή του, έχει ταχθεί ψυχή τε και σώματι στην εξυπηρέτηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, επικαλούμενη την προοπτική ανάπτυξης μέσω των επενδύσεων, οι οποίες ποτέ δεν έρχονται, και στη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο μέχρι στιγμής έχει εισπράξει, με οποιαδήποτε μορφή, πάνω από 230 δις ευρώ τα τελευταία 5 χρόνια, τα οποία πιστώνονται στο Δημόσιο Χρέος, δηλαδή σε όλους μας, τότε κάτι δεν πάει καλά”, τόνισε ο υποψήριος βουλευτής Καβάλας και στέλεχος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Γιώργος Τσακίρης, συμπληρώνοντας πως “σε ένα ευνομούμενο, ανεξάρτητο και διεκδικητικό κράτος, όπως αυτό για το οποίο οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αγωνιζόμαστε καθημερινά, απαλλαγμένο δηλαδή από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις με επαχθείς όρους, τα δικαιώματα των εργαζομένων όπως αυτά κατοχυρώνονται τόσο από τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, από την Ελληνική νομοθεσία,αλλά και από το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, αποτελούν αδιάσπαστο τμήμα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης την οποία επαγγελλόμαστε και προωθούμε, μέσα από την ίδια την Ιδρυτική μας Διακήρυξη”.

-Πως κρίνετε την κυβερνητική πολιτική - στάση στο κομμάτι της απασχόλησης;

“Η κυβερνητική πολιτική στο θέμα της απασχόλησης, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα, ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές των μνημονίων. Γιατί περί εντολών πρόκειται και όχι για «Μνημόνια Συνεργασίας» όπως είναι ο εύηχος τίτλος αυτών των συμφωνιών. Και εξηγούμαι. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για «συνεργασία» με τους δανειστές μας, όταν εκείνοι έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε κάθε, σχεδόν, Σχέδιο Νόμου, σε κάθε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, τα οποία εισάγονται για συζήτηση ή κύρωση στη Βουλή των Ελλήνων; Να σας θυμίσω ότι η διακυβέρνηση της χώρας, από τον Ιούνιο μέχρι και σήμερα, γίνεται κυρίως με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες συντάσσονται υπό το καθεστώς της πίεσης της τρόϊκας εξωτερικού και εισάγονται απλά προς κύρωση στη Βουλή, μετατρέποντάς την ουσιαστικά σε ένα ...διεκπεραιωτικό όργανο; Να σας θυμίσω ότι ψηφισμένα νομοσχέδια, όπως αυτό το οποίο καθόριζε τον αριθμό των δόσεων για την αποπληρωμή των οφειλομένων προς το Δημόσιο χρεών, καταργήθηκε εν μία νυκτί, την αμέσως επόμενη ημέρα, τον Φεβρουάριο του 2012, πιθανότατα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, μετά από τηλεφώνημα στελέχους της τρόϊκας,διότι προέβλεπε μεγάλο αριθμό δόσεων; Για να επανέλθουμε όμως στο θέμα μας και στην ουσία της ερώτησής σας. Είναι ή όχι η πολιτική των μνημονίων, που εγκαινίασε η κυβέρνηση Παπανδρέου και συνεχίζει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, που έφερε την ανεργία στο 27% και περισσότερους από 1.350.000 ανθρώπους στην ανεργία; Είναι ή όχι η ίδια πολιτική που οδήγησε περισσότερους από 3.000.000 πολίτες της χώρας, να ζουν στα όρια της φτώχειας; Είναι ή όχι οι ίδιοι πολιτικοί που, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις 150.000 απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015 που έχουν υπογράψει, επικαλούνται το Μέσο Όρο των Ευρωπαϊκών κρατών, αλλά δεν κάνουν λόγο για το ότι ξοδεύουν μόνο το 2% του ΑΕΠ της χώρας για την Παιδεία, όταν ο Μ.Ο. των Ευρωπαίων είναι στο 5%;”.

-Που πιστεύετε οτι οφείλεται αυτό;

“Κοιτάξτε, όταν σε ένα κράτος, στο οποίο η κυβέρνησή του, έχει ταχθεί ψυχή τε και σώματι 1ον στην εξυπηρέτηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, επικαλούμενη την προοπτική ανάπτυξης μέσω των επενδύσεων, οι οποίες ποτέ δεν έρχονται, ή όταν έρχονται απειλούν με τεράστια και ανεπανόρθωτη περιβαλλοντική και οικονομική ζημιά την περιοχή στην οποία πρόκειται να γίνουν ή ζητούν μισθούς Βουλγαρίας για να επενδύσουν, και 2ον στη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο μέχρι στιγμής έχει εισπράξει, με οποιαδήποτε μορφή, πάνω από 230 δις ευρώ τα τελευταία 5 χρόνια, τα οποία πιστώνονται στο Δημόσιο Χρέος, δηλαδή σε όλους μας, δίνει έναντι πινακίου φακής την Αγροτική Τράπεζα και όλη την περιουσία της, συμπεριλαμβανομένων των υποθηκευμένων σε γη δανείων της στους αγρότες, και για να το πετύχει αυτό χρησιμοποιεί κάθε μέσο που διαθέτει, από την επίκληση Νόμων τους οποίους ερμηνεύει κατά το δοκούν, μέχρι και τις δυνάμεις επιβολής της τάξης, τότε κάτι δεν πάει καλά”.

-Έχετε κάποιο παράδειγμα κατά νου;

“Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Για να αντιμετωπίσουν μία, καθ’ όλα νόμιμη, απεργία των εργαζομένων στο Μετρό της Αθήνας τον Ιανουάριο φέτος, «επιστρατεύτηκε» ο Νόμος που αφορά την επίταξη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και την πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων σε αυτά, ο οποίος όμως προβλέπει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει, μόνον όταν απαιτείται «η λήψη άμεσων μέτρων προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία» (Ν. 3536/2007). Ο ίδιος Νόμος, χρησιμοποιήθηκε και για την επιστράτευση των ναυτεργατών απεργών της ΠΝΟ ένα μήνα σχεδόν μετά, μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο. Θα ήταν χρήσιμο πιστεύω εδώ,να θυμίσω επίσης το άρθρο 22, παρ.4 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρει ότι «Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας,απαγορεύεται». Ας δούμε όμως τι έγινε και με την απεργία των αγροτών. Ενώ, σε πλήρη αντίθεση με κάθε άλλη φορά, οι αγρότες επέλεξαν να μην προβούν σε ολοκληρωτικό κλείσιμο των δρόμων, αλλά σε εκ περιτροπής σταμάτημα της κυκλοφορίας και για μία περίπου ώρα κάθε μέρα, η κυβέρνηση αποφάσισε να δείξει το σκληρό της πρόσωπο στους εργάτες της γης, μέσω του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Έτσι, από κάποιο σημείο και μετά, είχαμε τα σοβαρά επεισόδια στα μπλόκα των αγροτών στη Λάρισα, την Κόρινθο και τις Σέρρες, με συλλήψεις, λιποθυμίες και τραυματισμούς. Μία γνωστή άλλωστε πρακτική, η οποία έχει κατ’ επανάληψη χρησιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια για τον έλεγχο και την καταστολή, τελικά, απεργιακών κινητοποιήσεων, κυρίως στην Αθήνα, με τις γνωστές ρίψεις χημικών, χειροβομβίδων κρότου λάμψης κλπ., επί δικαίων και αδίκων”.

-Τι πιστεύετε οτι συνέβη στην περίπτωση της Καβάλα Oil;

“Η περίπτωση της Kavala Oil και των εργαζομένων της, είναι ένα ζήτημα το οποίο,κατά τη γνώμη μου εντάσσεται, όχι στην επίδειξη δύναμης από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά στην νομοθετική του μορφή. Οι εργαζόμενοι της Kavala Oil, και μαζί τους όλη η τοπική κοινωνία, ανησυχούν, και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν, για τις θέσεις εργασίας τους, για τις οικογένειές τους αλλά, και το έχουν όλα αυτά τα χρόνια έμπρακτα αποδείξει, και για την προοπτική ανάπτυξης της περιοχής μας. Καταβάλουν άοκνες,καθημερινές προσπάθειες για την εξόρυξη πετρελαίου μέσα στον κόλπο της Καβάλας, ενώ ταυτόχρονα ανησυχούν και φροντίζουν για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα που αφήνουν, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι εργάζονται σε μία καθ’ όλα τουριστική περιοχή. Είναι τυχαίο νομίζετε ότι 40 χρόνια τώρα δεν έχει συμβεί κανένα ατύχημα στις εξέδρες εξόρυξης που θα αλλοίωνε τον τουριστικό χαρακτήρα του Νομού μας; Είναι τυχαίο νομίζετε ότι οι 300 και πλέον εργαζόμενοι εκεί, είναι μία σφιχταγκαλιασμένη οικογένεια που στήριξαν και στηρίζουν με κάθε τρόπο την τοπική οικονομία; Πώς να μην ανησυχούν σήμερα, όταν διαπιστώνουν ότι με διάφορους τρόπους, και πιθανές, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν,πολιτικές παρεμβάσεις, νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματά τους, όπως η άδεια εξόρυξης πετρελαίου, παραχωρείται πλέον, με την πρόσφατα ψηφισθείσα τροποποιητική σύμβαση, εκτός από την Kavala Oil της οποίας μειοψηφούντες μέτοχοι είναι και οι ίδιοι, και στην εταιρία Energean Oil & Gas, η οποία, ούτως ή άλλως, κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της εταιρίας; Πώς να μην ανησυχούν όταν υπάρχει το ενδεχόμενο την επαύριο, η Energean Oil & Gas, κατέχοντας πλέον το δικαίωμα εξόρυξης και πλειοψηφούσα όντας στην Kavala Oil, να κηρύξει σε πτώχευση την εταιρία, αφήνοντάς τους χωρίς δουλειά; Πώς, ακόμη ακόμη, να μην ανησυχούν και για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα είχε μία, ενδεχόμενη, τέτοια απόφαση της Energean Oil & Gas;”.

-Ποιά είναι η θέση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων;

“Η θέση των Ανεξάρτητων Ελλήνων, τόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση, όσο και σε κάθε άλλη παρόμοιας φύσης, ήταν,είναι και θα είναι με την επιθυμία των πολιτών να διεκδικούν το δικαίωμά τους στην εργασία και να αγωνίζονται γι’ αυτήν, επιλέγοντας θεσμοθετημένους και ειρηνικούς τρόπους διαμαρτυρίας. Και να είστε σίγουρος ότι σε ένα ευνομούμενο, ανεξάρτητο και διεκδικητικό κράτος, όπως αυτό για το οποίο οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αγωνιζόμαστε καθημερινά, απαλλαγμένο δηλαδή από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις με επαχθείς όρους, τα δικαιώματα των εργαζομένων όπως αυτά κατοχυρώνονται τόσο από τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, από την Ελληνική νομοθεσία,αλλά και από το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, αποτελούν αδιάσπαστο τμήμα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης την οποία επαγγελλόμαστε και προωθούμε, μέσα από την ίδια την Ιδρυτική μας Διακήρυξη”.

-Πως κρίνετε τη συνάντηση Σαμαρά - Ερντογάν και τα περί "τρομοκρατίας" που ακούστηκαν σε ερώτηση δημοσιογράφου;

“Ένιωσα ταπεινωμένος. Ξέρετε, πάντα η γλώσσα του σώματος και η σημειολογία, αποκαλύπτουν πολλά περισσότερα απ’ όσα οι λέξεις προσπαθούν να εκφράσουν. Επιτρέψτε μου εδώ να θυμίσω, ότι ήταν η δεύτερη συνάντηση των δύο ηγετών, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Προηγήθηκε εκείνο το «ραντεβού στα τυφλά» του Έλληνα πρωθυπουργού με τον κ. Ερντογάν στο Κατάρ, όπου ο Τούρκος πρωθυπουργός επιχείρησε μία άνευ προηγουμένου ευθεία παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας, όταν, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ζήτησε από τον κ. Σαμαρά να ακυρώσει την πρόσφατη ρύθμιση για τους Ιμάμηδες της Θράκης! Μια ρύθμιση την οποία εμείς, ως Ανεξάρτητοι Έλληνες, στηρίξαμε με την θετική μας ψήφο στη Βουλή. Ο κ. Ερντογάν, σ’ εκείνη τη συνάντηση, δεν περιορίσθηκε εκεί. Διαβάζω ότιέδωσε συμβουλές στον κ. Σαμαρά σχετικά με την ελευθερία λατρείας και τα ευαγή ιδρύματα των Τούρκων (άκουσον, άκουσον) της Δυτικής Θράκης! Λίγες δε μέρες μετά, ο κ. Ερντογάν, από την Ουγγαρία όπου βρέθηκε, αποκάλεσε την Κυπριακή Δημοκρατία ελληνοκυπριακή διοίκηση, το ψευδοκράτος Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, ψέγει ακόμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αποδοχή ως πλήρων μελών των αδελφών μας Κυπρίων και απειλεί ότι είναι εκείνος που θα θέσει κάτω από την αίρεση της επανεξέτασης, ολόκληρο το πλέγμα των ευρωτουρκικών σχέσεων. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, προσωπικά, θα περίμενα να δω και να ακούσω έναν διεκδικητικό και με καθαρό λόγο Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος θα έθετε «τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων» και θα έβαζε, επιτέλους, τα πράγματα στη σωστη τους θέση, όχι μόνο σε κάθε δημοσιογράφο, ή οποιονδήποτε άλλο, έθετε τέτοιες ερωτήσεις περί τρομοκρατίας, στρατοπέδων τρομοκρατών στην Ελλάδα και άλλα τέτοια φληναφήματα, αλλά και στον ίδιο τον Τούρκο πρωθυπουργό, όταν με τέτοιο ανεπίτρεπτο, ακόμη και για τα διεθνή πρότυπα καλής γειτονίας και καλών μεταξύ συμμάχων κρατών σχέσεων, θέτει προς συζήτηση θέματα τα οποία άπτονται καθαρά των εσωτερικών ζητημάτων της χώρας. Δεν μπορεί τέλος πάντων μία χώρα, η οποία βαρύνεται με τις γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και των Αρμενίων, τη σφαγή και τον απηνεί διωγμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και την εισβολή και κατοχή, ακόμη και μέχρι σήμερα, του Βορείου τμήματος ενός από τα πιο μαρτυρικά νησιά του Ελληνισμού, της Κύπρου, να μιλά για τρομοκράτες και τρομοκρατία, απευθυνόμενη στην Ελλάδα”.

-Εκτός από όλα αυτά όμως, τι σκέφτεστε για την τελευταία συνάντηση των δύο ανδρών;

“Αλήθεια, ποια άλλη έννοια μπορεί να έχει η έκφραση «kazan-kazan» ή «win-win» όπως έχουμε συνηθίσει να την ακούμε, που ειπώθηκε από τον κ. Ερντογάν, όταν αναφέρθηκε στον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου, παρά μόνον αυτή της συνεκμετάλλευσης; Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και τομεάρχη Εξωτερικών του κινήματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Τ. Κουίκ ότι «στα εξωτερικά μας θέματα, η κυβέρνηση ακολουθεί μία πορεία που μπάζει από παντού, μία πορεία ζαλισμένου κοτόπουλου, χωρίς αφετηρία, κατεύθυνση, προορισμό και στόχο. Και κυρίως πορεία ενδοτική. Επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να επικαλεσθώ επίσης την ανακοίνωση που εξέδωσε το κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων για τη συνάντηση της 5ης Μαρτίου, μεταξύ των κ.κ. Σαμαρά και Ερντογάν, η οποία με καλύπτει απόλυτα και, εν ολίγοις, αναφέρει ότι: συζήτησαν για την Ελληνική ΑΟΖ ανάγοντας την σε διμερές θέμα και νωρίτερα, σε δηλώσεις του (ο κ. Ερντογάν) στη Δημόσια Τηλεόραση ήγειρε απαιτήσεις και επί της Κυπριακής ΑΟΖ, ενώ ο κ. Σαμαράς δεν αναφέρθηκε από την πλευρά του στα νόμιμα δικαιώματα που μας επιτρέπει να ασκήσουμε μονομερώς το Δίκαιο της Θαλάσσης, ούτε και στις στρατιωτικές προκλήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο. Σήμερα επιβεβαιώθηκε ότι η συγκυβέρνηση και ο κ. Σαμαράς εφαρμόζουν πολιτική Σημίτη-Παπανδρέου στο πνεύμα της Συμφωνίας της Μαδρίτης για δήθεν «νόμιμα και αμοιβαία συμφέροντα και ενδιαφέροντα των δύο χωρών στο Αιγαίο» και επίσης, ότι η δήλωση του πρωθυπουργού στη Βουλή ότι «δεν μασάει», δεν ισχύει όταν βρίσκεται στο εξωτερικό”.

-Πιστεύετε ότι θα υπάρξουν αρνητικές εξελίξεις για τη χώρα μας όσον αφορά το θέμα των ΑΟΖ;

“Είμαι από εκείνους που δεν πρόκειται να επικαλεσθούν τις γνώσεις τους επί του θέματος της ΑΟΖ της χώρας. Με απωθεί η σκέψη πως μπορεί να συγκαταλεγώ ανάμεσα στους ... ΑΟΖολογούντες του τελευταίου καιρού, οι οποίοι χωρίς καν να μπορούν να διαχωρίσουν ή και να συνδυάσουν στο λόγο τους τις έννοιες «υφαλοκρηπίδα» και «ΑΟΖ», μιλούν ως ειδικοί επιστήμονες επί του τεράστιου αυτού θέματος. Αυτό όμως που σίγουρα μπορώ να σας πω είναι ότι, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να οριοθετήσουμε, προσέξτε, μιλώ για «οριοθέτηση» και όχι για «ανακήρυξη» η οποία είναι μία εντελώς διαφορετική έννοια η οποία προηγείται της οριοθέτησης, σε καμία περίπτωση λοιπόν δεν πρέπει να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ μας, εντός των μνημονίων και των εν ισχύ δανειακών συμβάσεων με την τρόϊκα. Και το λέω αυτό διότι, οποιαδήποτε προσπάθεια της χώρας μας σήμερα, για την ανακήρυξη και στην συνέχεια,κατόπιν διμερών συμφωνιών με τα γειτονικά κράτη της Αλβανίας, Ιταλίας, Λιβύης, Αιγύπτου, Κύπρου και Τουρκίας, την οριοθέτηση της ΑΟΖ μας, που θα οδηγήσει και στην, εν συνεχεία, χάραξη των προς αξιοποίηση οικοπέδων, θα γίνει υπό την αιγίδα, τον έλεγχο και τελικά την ολοκληρωτική παραχώρηση ως εγγύηση των δανείων που μας έχουν δώσει οι πιστωτές μας, των τεράστιων εσόδων που θα προέλθουν τόσο από την εξόρυξη όσο και από τα δίκτυα διανομής των, διαπιστωμένων πλέον, κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που βρίσκονται εντός της ΑΟΖ μας. Κοιτάξτε, για εμάς το σχέδιο της τρόϊκας ήταν από την αρχή να περάσουν ως εγγύηση των παράνομων δανείων των οποίων μας έδιναν, δηλαδή του επαχθούς και επονείδιστου χρέους που έλεγε ο Νότης Μαριάς από τους Αντιμνημονιακούς Πολίτες τότε, τα ελληνικά πετρέλαια και το ελληνικό φυσικό αέριο. Έχουμε λοιπόν τις εύλογες απορίες, όπως ακριβώς της εξέφρασε πρόσφατα ο πρόεδρος του κινήματος κ. Π. Καμμένος από το προσυνέδριο του κινήματος στο Ηράκλειο της Κρήτης: Γιατί δεν ολοκληρώθηκε η λειτουργία της ΕΔΥΕ, της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων δηλαδή, η οποία συστάθηκε με προεδρικό διάταγμα μόλις πριν έναν χρόνο, το Φεβρουάριο του 2012, της μοναδικής εταιρίας που έχει στην πλήρη κυριότητά του το Ελληνικό Δημόσιο και έχει ως σκοπό της «την διαχείριση για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου των αποκλειστικών δικαιωμάτων του στην αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στις χερσαίες, υπολίμνιες και υποθαλάσσιες περιοχές, στις οποίες η Ελληνική Δημοκρατία ασκεί κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα»; Γιατί η ΔΕΠΑ και η ΔΕΣΦΑ που είναι οι μόνες, μαζί με την Kavala Oil, που έχουν άδειες εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, πέρασαν στο ΤΑΙΠΕΔ; Μα φυσικά για να τα περάσουν μέσα στις εγγυήσεις έναντι των δανείων, δηλαδή, για να γίνει απόλυτα κατανοητό, για να βάλουν εγγύηση το μέλλον των παιδιών μας. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτή την αλήθεια πρέπει να την καταλάβει το σύνολο του ελληνικού λαού”.

-Δηλαδή τι πιστεύετε οτι πρέπει να κατανοήσουν οι πολίτες;

“Πρέπει να καταλάβει το σύνολο του ελληνικού λαού ότι με το να βάλουν τα πετρέλαια στο ΤΑΙΠΕΔ, έχουν ουσιαστικά βάλει υπεύθυνα τα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, τα οποία θα κρίνουν εάν πρέπει να κατασχέσουν το φυσικό πλούτο της χώρας ή όχι. Και απόδειξη ότι θέλουν να το κάνουν αυτό, είναι ότι αυτό ακριβώς θέλουν να κάνουν και στην Κύπρο, η οποία στο θέμα αυτό βρίσκεται αρκετά βήματα πιο μπροστά από τη χώρα μας. Φοβάμαι λοιπόν πως η δεδομένη, και παρά τα αντιθέτως λεγόμενα από τον κ. Γ. Παπανδρέου, ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας, κάτι που ξένες εταιρίες και χώρες γνώριζαν εδώ και χρόνια, αντί να αποτελέσει τον πλούτο εκείνο ο οποίος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να την ισχυροποιήσει, τόσο γεωπολιτικά όσο και οικονομικά, θα παραχωρηθεί και αυτός έναντι ευτελούς τιμήματος στους δανειστές μας. Εμείς, ως Ανεξάρτητοι Έλληνες, έχοντας αναγάγει το συγκεκριμένο θέμα ως μέγιστο Εθνικό ζήτημα, περιλαμβάνοντάς το μάλιστα και στην Ιδρυτική μας Διακήρυξη, δεσμευόμαστε προς κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα πως η εκμετάλλευση των Ελληνικών, και όχι Ευρωπαϊκών όπως πρόσφατα ελέχθη από τον κ. Σαμαρά, κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, θα γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζει το ταχύτερο αλλά και μεγαλύτερο οικονομικό όφελος για τη χώρα”.

ΤΙ ΧΡΕΙΑΝ ΕΧΟΥΜΕ, ΑΛΛΩΝ ΑΠΟΔΕΙΞΕΩΝ ;

Αν όχι ανεξήγητη, τότε με κάποιο άλλο τρόπο θα πρέπει να χαρακτηρίσουμε την εμμονή των συνεταίρων στην κυβέρνηση της χώρας, στους μνημονιακούς στόχους της τρόϊκας εξωτερικού.

Δεν μπορεί να εξηγηθεί με λογικούς συνειρμούς και ορθή πολιτική σκέψη, που θα έχει ως πρώτιστο καθήκον της  την έξοδο της χώρας από την οικονομική κρίση, το γιατί ενώ όλοι οι στόχοι του 1^ου μνημονίου έχουν, όχι απλά διαψευσθεί αλλά, δημιουργήσει στην ουσία της συνθήκες εκείνες που οδήγησαν στην μετατροπή της κρίσης, μετά από τέσσερα χρόνια σκληρής λιτότητας και 3^ων μνημονίων, από οικονομική σε καθαρά ανθρωπιστική.

Τα στοιχεία (όπως δημοσιεύθηκαν στο Έθνος της Κυριακής 3 Μαρτίου) «μιλούν» από μόνα τους.

Ενώ το 1^ο μνημόνιο προέβλεπε για το ΑΕΠ της χώρας μείωση 4%, 2,6% και αύξηση 1,1% και 2,1% για τα έτη 2010, 2011, 2012 και 2013 αντίστοιχα, η πραγματικότητα είναι ότι το ΑΕΠ μειώθηκε κατά 4,9%, 7,1%, 6,5% για τα ίδια χρόνια, και προβλέπεται να μειωθεί άλλο ένα 4,5% το 2013 !

Αυτό σημαίνει, σε απόλυτα νούμερα, ότι από τα 230,8 δις € ΑΕΠ, που προέβλεπε το μνημόνιο για το 2010, και 234,9 δις € το 2013, το πραγματικό ΑΕΠ διαμορφώθηκε στα 222,15 δις για το 2010 και θα κλείσει στα 183 δις το 2013 !

Έπεσαν έξω κατά 53,8 δις €, φέρνοντας το ΑΕΠ στα επίπεδα του 2004 !

Κι αυτό, παρά την αύξηση κατά 33,2 δις € των επιπλέον μέτρων που «πείσθηκαν» να πάρουν οι κυβερνήσεις που μεσολάβησαν από το 2010 μέχρι και σήμερα. Τα 25,3 δις σε μέτρα δημοσιονομικής ή άλλης προσαρμογής, που προέβλεπε το 1^ο μνημόνιο, έγιναν 58,5 δις € με το μεσοπρόθεσμο πρόγραμμα.

Οι ίδιες «αστοχίες» συνεχίζονται και στις προβλέψεις για την ιδιωτική κατανάλωση, η οποία έχασε αυτή την τετραετία 38,9 δις €, έσοδα που λείπουν τόσο από την αγορά, όσο και από το δημόσιο ταμείο και το σύστημα ασφάλισης.

Κι έτσι φτάνουμε στο σήμερα με το ΕΣΥ να καταρρέει, με τις 147 από τις 518 κλίνες εντατικής θεραπείας του ΕΚΑΒ να παραμένουν κλειστές, με τις νοσηλευτικές και χειρουργικές κλίνες να μειώνονται λόγω σοβαρής έλλειψης προσωπικού, αλλά την προσέλευση στα δημόσια νοσοκομεία να έχει αυξηθεί κατά 28% και τον ΕΟΠΥΥ να χαρακτηρίζεται πλέον ως γίγαντας με πήλινα πόδια.

Την ίδια ώρα, στα μονόστηλα των εφημερίδων περνούν οι ειδήσεις για τις περιπτώσεις ηλικιωμένων και στα όρια της ανέχειας συνανθρώπων, μας που το σπίτι τους πήρε φωτιά από αναμμένες θερμάστρες γιατί δεν μπορούσαν να αγοράσουν πετρέλαιο θέρμανσης.

Κι έρχονται περιστατικά όπως αυτό της Μεσορόπης Καβάλας και των φοιτητών στη Λάρισα, να ταράξουν τις συνειδήσεις μας.

Όχι όμως των κυβερνώντων.

Εκείνοι, συναντώνται με τους επικεφαλής 11 μεγάλων πολυεθνικών εταιριών, οι οποίοι καταλαβαίνοντας πλήρως το κλίμα της εποχής και εκμεταλλευόμενοι την ανάγκη τόσο της κυβέρνησης να δημιουργήσει θέσεις εργασίας, με το 27% της ανεργίας να δείχνει ανοδικές τάσεις και πάνω από το 60% των νέων να μην βρίσκουν δουλειά , όσο και των ανέργων που λόγω της απελπιστικής κατάστασης στην οποία βρίσκονται, θα ήταν πολύ πιθανό να δεχθούν την πρότασή τους για την «επέκταση των επενδύσεών τους, εάν η Ελλάδα ήταν φιλικότερη», εννοώντας φυσικά την «πλήρη απελευθέρωση της αγοράς εργασίας» αφού «δεν αντιλαμβάνονται γιατί πρέπει να υπάρχει δέσμευση του κατώτατου ημερομισθίου», για να καταλήξουν στην βουλγαροποίηση των μισθών της τάξης των 200 και 300 €.

Εκείνοι, βάζουν ως στόχο τη μείωση των δημοσίων υπαλλήλων της χώρας ώστε να πλησιάσουμε τον Μέσο Όρο των Ευρωπαϊκών κρατών, αλλά δεν κάνουν λόγο για το ότι ξοδεύουμε μόλις το 2,16% του ΑΕΠ μας για την Δημόσια Παιδεία, όταν ο Μέσος Όρος των Ευρωπαίων είναι στο 5% !

Καθένας λοιπόν θα μπορούσε να αναρωτηθεί.

Σε πόσο χειρότερη κατάσταση θα βρισκόταν η χώρα σήμερα, εάν η κυβέρνηση του Γ. Παπανδρέου δεν είχε βάλει την υπογραφή της στο 1^ο μνημόνιο ;

Τι θα ήταν διαφορετικό εάν η κυβέρνηση Παπαδήμου, που δημιουργήθηκε με την στήριξη του ΠΑΣΟΚ, της ΝΔ και του ΛΑΟΣ, δεν είχε υπογράψει το το 2^ο μνημόνιο και το PSI+ με το οποίο κατακρεούργησαν τα αποθεματικά των νοσοκομείων, των ασφαλιστικών ταμείων, των πανεπιστημίων, αλλά και της αποταμιεύσεις των μικροομολογιούχων ;

Πώς μπορεί σήμερα η τρικομματική κυβέρνηση των Σαμαρά –Βενιζέλου – Κουβέλη, να μην βλέπει την ανθρωπιστική (πλέον) κρίση στην οποία έχει οδηγηθεί η χώρα ;

Και τέλος, τι κάνουμε εμείς ;

Εμείς για τους οποίους το Σύνταγμα (αρ.1 παρ.3)αναφέρει  ότι «όλες οι εξουσίες πηγάζουν από το Λαό, υπάρχουν υπέρ αυτού και του Έθνους και ασκούνται όπως –αυτό –  ορίζει» ;

Εμείς που «ο σεβασμός και η προστασία της αξίας μας, αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας» (αρ.2 παρ.1) ;

Για πόσο ακόμη ΕΜΕΙΣ, θα συνεχίσουμε να πιστεύουμε ότι κάποιος «από μηχανής Θεός» θα σώσει εμάς και τις επόμενες γενιές στις οποίες έχουμε την απόλυτη υποχρέωση διαμόρφωσης του μέλλοντός τους ;