Παρασκευή 27 Ιουνίου 2014

Πεθαίνουμε ως χώρα (;) ...

"Έχει αποδειχθεί πλέον και επιστημονικά ότι το Μνημόνιο και η τρόικα δεν «σκοτώνουν»  μόνο την τσέπη μας, αλλά και την υγιή ερωτική μας ζωή άρα και τα παιδιά μας.
Ειδικοί επιστήμονες καταγράφουν δραματική πτώση των γεννήσεων, κάτι που αποδίδεται ευθέως στην ανεργία αλλά και στην πτώση του εισοδήματος των Ελλήνων.
Για του λόγου του αληθές, έρευνα που διεξήχθη από την κ. Έφη Σίμου, επιστημονική συνεργάτιδα στον Τομέα Επιδημιολογίας και Βιοστατιστικής της Εθνικής Σχολής Δημόσιας Υγείας (ΕΣΔΥ), έδειξε ξεκάθαρα τη σταδιακή πτώση των γεννήσεων από τότε που μπήκε στη ζωή μας το ΔΝΤ, αλλά και στα επόμενα χρόνια της οικονομικής κρίσης.

Με βάση τα ευρήματα:

·         Από το 2009 και μετά κατεγράφη πτώση των γεννήσεων 10,13% (2009: 10,45 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, 2010: 10,15 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους, 2011: 9,39 γεννήσεις ανά 1.000 κατοίκους).
·         Από το 2008 και έως το 2011 καταγράφηκε αύξηση των γεννήσεων νεκρών εμβρύων. Συγκεκριμένα 21,15% από το 2008 στο 2011 (2008: 3,31 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα, 2009: 4,28 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα, 2010: 4,36 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα, 2011: 4,01 γεννήσεις νεκρών ανά 1.000 ζώντα).
Η παραπάνω εξέλιξη συνδέεται με τη δραματική πτώση του ΑΕΠ από το 2009 στο 2011 κατά 14,82%."*

Και να ήταν μόνον αυτό …

Με βάση τα στοιχεία της ΕΛΣΤΑΤ, στη χώρα μας δεν υπάρχει μόνο πτώση των γεννήσεων, αλλά και αύξηση του δείκτη θνησιμότητας.
Πίνακας 1

Ο Ακαθάριστος Δείκτης Θνησιμότητας λοιπόν, ο αριθμός δηλαδή των θανάτων σε πληθυσμό 1.000 κατοίκων, από το 9,65 που ήταν το 2008 έχει ήδη φτάσει στο 10,52 το 2012 !! (Πίνακας 1)

Αυτά τα στοιχεία, σε συνδυασμό με την αθρόα είσοδο παράνομων μεταναστών αλλά και τις χορηγήσεις ιθαγένειας (αρκεί νομίζω να αναφερθεί ότι το πρώτο μόνο τρίμηνο του 2013, χορηγήθηκε η Ελληνική ιθαγένεια σε 3.124 αλλοδαπούς, εκ των οποίων οι 2.845 χαρακτηρίσθηκαν ως «ομογενείς» με την συντριπτική πλειονότητά τους -οι 2.598, το 95% δηλαδή-  να έχουν ως χώρα γέννησης την Αλβανία-Πίνακας 2) λαμβάνοντας υπ’ όψιν μόνο τα χρόνια διαμονής και την οικονομική δραστηριότητα, οδηγούν στο συμπέρασμα ότι εάν δεν ληφθούν άμεσα μέτρα, το μέλλον μας ως λαός, ως έθνος, είναι απλά … ανύπαρκτο.
Πίνακας 2

Άλλωστε, κατά τα έτη 1991-2001 η Συνολική Αύξηση του πληθυσμού της χώρας, οφείλεται κατά 96,8% στην Καθαρή Μετανάστευση (!!), τη διαφορά δηλαδή μεταξύ των όσων ήλθαν στην Ελλάδα, σε σχέση με αυτούς που έφυγαν από αυτή (Πίνακας 3). Θα είχε εξαιρετικό ενδιαφέρον να μάθουμε το ανάλογο ποσοστό κατά τα έτη 2001-2011 μιας και έχει ολοκληρωθεί η απογραφή του πληθυσμού.
Η χώρα μας λοιπόν δεν γεννά, γερνά και πεθαίνει πρόωρα, ενώ παράλληλα δέχεται ένα μεγάλο κύμα παράνομων μεταναστών. Ένα πρόβλημα που σε καμία περίπτωση δεν ήταν και δεν είναι έτοιμη να διαχειρισθεί μόνη της.
Και ως απάντηση σε όσους πιστεύουν ότι ο τεράστιος (για τα πληθυσμιακά μας δεδομένα) αριθμός των παράνομων μεταναστών, θα μπορούσε να … αφομοιωθεί, ας αναλογισθούν :
Πίνακας 3

       Η διάθεση ενός μετανάστη να ενταχθεί στην χώρα υποδοχής εξαρτάται ή όχι από το συμβολικό κύρος της χώρας αυτής ;

       Ποιος αλήθεια και γιατί θα κατέβαλλε τον κόπο να ενταχθεί πολιτιστικά και κοινωνικά σε μία παρακμιακή χώρα γερόντων χωρίς μέλλον (όπως θα είναι η Ελλάδα σε μερικές δεκαετίες αν το δημογραφικό πρόβλημα αφεθεί ανεξέλεγκτο και δεν ληφθούν άμεσα μέτρα αντιμετώπισης του φαινομένου της παράνομης μετανάστευσης), όταν θα μπορούσε να διεκδικήσει την έντονη, αυτόνομη παρουσία του ως δυναμικό και νεανικό στοιχείο ;

*από δημοσίευμα στο naftemporiki.gr

Τρίτη 3 Ιουνίου 2014

Χάσαμε όλοι, κύριοι ...


Λίγες μόλις ημέρες μετά την διεξαγωγή του δεύτερου γύρου των αυτοδιοικητικών εκλογών αλλά, κυρίως, των εκλογών για την ανάδειξη των νέων μελών που η χώρα θα στείλει να μας εκπροσωπήσουν στο Ευρωκοινοβούλιο.
Θα μπορούσε κάποιος να ισχυρισθεί ότι το χρονικό αυτό διάστημα δεν είναι αρκετό για την εξαγωγή ασφαλών συμπερασμάτων. Και ίσως να μην είχε άδικο.
Κάποια πράγματα όμως, πρέπει να λέγονται (και να γράφονται) όσο ακόμη το … «σίδερο είναι στη βράση», μήπως και … κολλήσουν στο μυαλό (και τη συνείδηση) όσων με τις αποφάσεις τους καθόρισαν, και θα συνεχίσουν να καθορίζουν, τις μοίρες ενός ολόκληρου λαού.
Έχοντας λοιπόν ως δεδομένα ότι : α) οι Ευρωεκλογές είναι αμιγώς πολιτικές, εφόσον σε αυτές συμμετέχουν κόμματα, κινήματα ή συνασπισμοί κομμάτων, όπως ακριβώς και στις Εθνικές εκλογές, και β) ακριβώς επειδή ΔΕΝ είναι Εθνικές εκλογές, οι πολίτες επιλέγουν να πάνε στις κάλπες με μία πιο χαλαρή (για να το θέσω κομψά) διάθεση αλλά και με έντονο το συναίσθημα της «κριτικής ψήφου», αυτής δηλαδή που θα επιβεβαιώσει ή όχι την κυβερνητική πολιτική που ακολουθήθηκε, ας προσπαθήσω να μεταφέρω την καθαρά προσωπική μου άποψη για το αποτέλεσμά τους.

Λοιπόν, χάσαμε όλοι κύριοι.

 Όλοι όσοι με το δημόσιο λόγο μας προσπαθούμε να πείσουμε τους πολίτες, που διαθέτουν τον πολύτιμο χρόνο τους για να μας ακούσουν, ότι  εμείς κι όχι κάποιος άλλος, έχουμε δίκιο

Και χάσαμε γιατί :
  • Δεν καταφέραμε να πείσουμε το 40% (σχεδόν 4.000.000) των πολιτών, να προσέλθει στις κάλπες για να εκφράσει τη γνώμη του. Ειδικά δε στην Περιφέρεια Ανατολικής Μακεδονίας-Θράκης, το 45% αυτών !
  • Δεν καταφέραμε να πείσουμε το 9% των πολιτών ότι, με το να μετατρέψουν την δικαιολογημένη αγανάκτηση και οργή τους, σε θετική ψήφο προς νεοναζιστικά μορφώματα, ουσιαστικά επιβεβαιώνουν και διαιωνίζουν το πρόβλημα της πόλωσης, τη γνωστή δηλαδή θεωρία των δύο άκρων, ή οποία βολεύει αφάνταστα αυτούς ακριβώς που ήθελαν να καταδικάσουν με την επιλογή τους. Με άλλα λόγια …ακύρωσαν την ίδια τους την επιλογή
  • Δεν καταφέραμε ακόμη να πείσουμε το 6% των πολιτών ότι, επιβραβεύοντας με την ψήφο τους, έστω και ως μορφή διαμαρτυρίας, ένα καθαρά μηντιακό κατασκεύασμα, που δημιουργήθηκε για ειδικό λόγο και με ειδικό σκοπό, στην ουσία έδωσαν δύναμη σε αυτούς ακριβώς που στην καθημερινότητά τους καταδικάζουν (και σε καμία περίπτωση δεν αναφέρομαι στους υποψηφίους του), και τέλος (αλλά κυρίως)
  • Επιτρέψαμε, με την διαχρονική, πολιτικάντικη και άκρως ψηφοθηρική συμπεριφορά των κεντρικών επιτελείων συγκεκριμένων κομμάτων, να αναδειχθεί ως τρίτη δύναμη στην περιοχή της ΑΜΘ, ένα πολιτικά (πιθανότατα) υποκινούμενο και χρηματοδοτούμενο από ξένη χώρα κόμμα που, ένας Θεός ξέρει, πώς θα εκμεταλλευθεί αυτή του τη θέση
Κι όσο αν κάποιοι καυχώνται ή απλά … επαναπαύονται στα ποσοστά τους, ας εξετάσουν καλύτερα το πόσοι ακριβώς τους ψήφισαν.
Διότι, δεν μπορώ να καταλάβω πώς είναι δυνατό να επαίρεται κανείς για την πρωτιά του, όταν έχει 139.000 λιγότερους ψηφοφόρους σε σχέση με τις Εθνικές εκλογές του 2012 (!) ή να κάνει πως δεν κατάλαβε ότι 530.000 πολίτες επέλεξαν, δύο μόλις χρόνια μετά την πρώτη επιλογή τους, να ανακαλέσουν την εμπιστοσύνη τους στην κυβερνώσα παράταξη (!), για να μην αναφερθώ στους 300.000 λιγότερους πολίτες που αρνήθηκαν να … «ποτίσουν» το δένδρο που αντικατέστησε τον … δύοντα «ήλιο» τους.
Όσο λοιπόν, και μέχρι, αυτοί που με το δημόσιο λόγο τους δεν καταφέρνουν να πείσουν (του γράφοντος μη εξαιρουμένου) το σύνολο -αν είναι δυνατό- του κόσμου, να έλθει στις κάλπες για να εκφράσει τη γνώμη του, όσο εμείς ως πολίτες, απόγονοι και κληρονόμοι μιας χώρας που δίδαξε τη δημοκρατία, το διάλογο και τον πολιτισμό, δε συνειδητοποιούμε ότι απέχοντας από την επιλογή αυτών που μας εκπροσωπούν, απέχουμε ουσιαστικά καταδικάζοντας τις ίδιες τις ζωές μας, τίποτε δεν πρόκειται να αλλάξει.


Μέχρι τότε, κανείς μας δεν έχει νικήσει κύριοι. Χάσαμε όλοι.