Επειδή κάποια στιγμή η ευγένεια πρέπει να παραχωρεί τη θέση της
στην αλήθεια, κι οι λέξεις ν’ αποκτήσουν το βάρος που τους αξίζει.
Σας άκουσα, όταν αποκαταστήσατε την δημοκρατία, κι εσείς εγκαταλείψατε
ξανά την μεγαλόνησο
Σας άκουσα, όταν υποσχεθήκατε την αλλαγή, κι εσείς εξευτελίσατε
τους εαυτούς σας
Σας άκουσα, όταν μιλήσατε για κάθαρση, κι εσείς επιτεθήκατε
σ’ εμένα και την λογική μου
Σας άκουσα, όταν επικαλεστήκατε τον εκσυγχρονισμό, κι εσείς,
αγύρτες, με κλέψατε
Σας άκουσα, όταν μιλήσατε για την Ευρωπαϊκή Ελλάδα, κι εσείς,
ληστές, βιάσατε την οικονομία της
Σας άκουσα, όταν έπρεπε να υπερασπιστείτε το έδαφός μου, κι εσείς,
βιαστές, φέρατε νεκρά τα παιδιά μου
Σας άκουσα, όταν συζητούσατε για τ’ όνομά και την ιστορία μου,
κι εσείς, ανάξιοι απάτριδες, πουλήσατε τα πάντα
Σας ακούω ακόμα, ίδιοι κι απαράλλαχτοι, βδέλλες της όποιας εξουσίας,
να με προδίδεται και πάλι
Οικογενειοκράτες και παράσιτα, φτύσατε μέσα μου το ψέμα σας
Κι αν με ρωτήσετε ποιος είμαι, δυστυχώς, είμαι εσείς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια, σκέψεις, απόψεις και άρθρα, πολιτικού, και όχι μόνο, περιεχομένου. Παρακαλώ θερμά, σε περίπτωση σχολίων να αποφεύγετε τη χρήση βωμολοχιών ή άλλων προσβλητικών παρατηρήσεων