Τετάρτη 18 Ιουλίου 2012

Το Σύνδρομο της Στοκχόλμης


Σε μία προσπάθεια εξήγησης του πώς, ποιον και γιατί ψηφίζουν σήμερα οι Έλληνες, "έπεσα" πάνω σε ένα δημοσίευμα της ιστοσελίδας e-psychology, το οποίο αναφέρεται στο "Σύνδρομο της Στοκχόλμης".

  Για την ιστορία να αναφέρω ότι το 1973, τέσσερις Σουηδοί που κρατήθηκαν ως όμηροι για έξι ημέρες σε θησαυροφυλάκιο τράπεζας, κατά τη διάρκεια ληστείας, «δέθηκαν» συναισθηματικά με τους εγκληματίες που τους κρατούσαν, ένα φαινόμενο που ονομάστηκε "Σύνδρομο της Στοκχόλμης".

  Το γιατί το σύνδρομο αυτό μπορεί να δώσει μία ... ψυχολογικής διάστασης ερμηνεία των ως άνω ερωτημάτων, διευκρινίζεται λίγο πιο κάτω, όπου το κείμενο αναφέρει : 

  "Σύμφωνα με τους ψυχολόγους ο δεσμός αυτός με τους κακοποιούς ήταν ένα μέσο που ανέπτυξαν οι όμηροι προκειμένου να αντέξουν τη βία. Αρχικά τουλάχιστον, αυτή η ταύτιση αποτελεί έναν μηχανισμό άμυνας, που βασίζεται (συνήθως ασυνείδητα) στην ιδέα ότι ο εγκληματίας δεν θα βλάψει τον αιχμάλωτο εάν αυτός είναι συνεργάσιμος και ακόμη αν τον υποστηρίζει απόλυτα."

  Η ... εκπληκτική ομοιότητα που παρουσιάζεται εδώ, σε σχέση με τις σημερινές πολιτικές εξελίξεις, την -κατ' ουσία- τρομοκρατική και ψυχολογική βία που ασκήθηκε στους Έλληνες ψηφοφόρους πριν και τις δύο εκλογικές αναμετρήσεις της 6ης Μαΐου και της 17ης Ιουνίου, με τα ψευτοδιλήμματα "ευρώ ή δραχμή", "θα πτωχεύσει η χώρα και δεν θα έχουμε να φάμε, θα μας κόψουν τις συντάξεις και τα φάρμακα" και ότι άλλο τέλος πάντων ειπώθηκε προκειμένου ο λαός να "ξεχάσει" τον θυμό του και να προσέλθει στις κάλπες τρομοκρατημένος, μπορεί να φανεί άνετα εάν αντικατασταθούν οι ... βασικοί πρωταγωνιστές της ιστορίας του "Συνδρόμου".  

Συνεχίζοντας το κείμενο του e-psychology, γίνεται περισσότερο ... αποκαλυπτικό !

  "Ο όμηρος συνήθως αντιλαμβάνεται τις προσπάθειες όσων επιδιώκουν να τον σώσουν, ως ενέργειες που πιθανώς θα τον βλάψουν αντί να επιτύχουν την απελευθέρωσή του. Προσπάθειες διάσωσης μπορεί να μετατρέψουν μία ανεκτή κατάσταση σε θανατηφόρα." 

  Αντί δηλαδή οι Έλληνες ψηφοφόροι, να είναι σε θέση να καταλάβουν ότι υπάρχουν εναλλακτικές προτάσεις που θα τους βγάλουν από την "ομηρία" των μνημονιακών πολιτικών αποφάσεων, η ταύτισή τους, μέσω της ψυχολογικής βίας που τους έχει ασκηθεί, με τις πολιτικές αυτές επιλογές και αποφάσεις αυτών που ήδη τους κυβερνούν και τους έχουν φέρει στην δραματική κατάσταση στην οποία σήμερα βρίσκονται, είναι τόσο μεγάλη που αρνούνται να δεχθούν οποιαδήποτε "διάσωση" θεωρώντας αντίθετα ότι κάτι τέτοιο μπορεί να αποβεί ... "μοιραίο".

  Και λίγο πιο κάτω, το κείμενο συνεχίζει εξηγώντας :

  "Η μακροχρόνια αιχμαλωσία θεμελιώνει  μια ακόμη πιο δυνατή εξάρτηση από τον εγκληματία καθώς γίνεται γνωστός ως ένα ανθρώπινο πλάσμα με τα δικά του προβλήματα και τις δικές του φιλοδοξίες. Ιδιαίτερα σε πολιτικές ή ιδεολογικές καταστάσεις, η μακροχρόνια αιχμαλωσία επιτρέπει στον αιχμάλωτο να εξοικειωθεί με τις απόψεις του εγκληματία και την ιστορία των αδικημάτων του κατά της αρχής. Ακόμη μπορεί να καταλήξει να πιστεύει ότι η θέση του εγκληματία είναι η δίκαιη."

  Μιλώντας ουσιαστικά για "μακροχρόνια αιχμαλωσία", εντοπίζει κανείς την ... ψυχολογική προετοιμασία του Ελληνικού λαού να δεχθεί την τρομοκρατική βία των διλημματικών επιλογών, η οποία του μεταβιβάζεται - επιβάλλεται μέσω γνωστών και φυσικά έντονα προβεβλημένων από τα ΜΜΕ, πολιτικών στελεχών, με τους οποίους ταυτίζονται ή ταυτίζονταν ιδεολογικά, "ανήκοντας" στην ίδια ... πολιτική οικογένεια.
Έτσι πιστεύει ότι καλείται να επιλέξει (μέσω της ψήφου του), ανάμεσα στο να στηρίξει - εμπιστευθεί αυτόν (ή αυτούς) που ... γνωρίζει από παλιά και σε αυτόν που έρχεται να ... τον ξεβολέψει.

  Και το κείμενο καταλήγει αποκαλύπτοντας :

  "Ο αιχμάλωτος επιδιώκει να απομακρυνθεί συναισθηματικά από την κατάσταση με το να αρνείται ότι όντως αυτή συμβαίνει. Έχει την εντύπωση ότι «όλα είναι ένα όνειρο». Άλλοτε πάλι βυθίζεται σε υπερβολικές περιόδους ύπνου ή σε παραισθήσεις στις οποίες σώζεται με μαγικό τρόπο. Μπορεί να προσπαθήσει να ξεχάσει την κατάσταση απασχολώντας τον εαυτό του σε άχρηστες αλλά χρονοβόρες «εργασίες».Ανάλογα με το βαθμό της ταύτισης με τον εγκληματία μπορεί να αρνηθεί ότι αυτός έχει άδικο πιστεύοντας ότι οι επίδοξοι σωτήρες του και η επιμονή τους να τιμωρήσουν τον εγκληματία είναι υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται."

  Με λίγα λόγια, η πιο πάνω εικόνα της ψυχολογικής, οικονομικής ή όποιας άλλης κατάστασης έχει καταφέρει το πολιτικό κατεστημένο των τελευταίων ετών να επιβάλει στον Ελληνικό λαό, τον έχει οδηγήσει να πιστεύει ότι οι λύσεις που θα τον βγάλουν από τα σημερινά αδιέξοδα μπορούν να προέλθουν από τους ίδιους ανθρώπους που τον οδήγησαν σε αυτά !   Επαναπαύεται στη νιρβάνα της καθημερινότητάς του, όσο σκληρή και αν είναι αυτή, δεν πιστεύει το γεγονός ότι μπορεί να υπάρχουν εναλλακτικές επιλογές πολιτικών προτάσεων που θα δώσουν όντως λύσεις στα προβλήματά του και όταν τεκμηριωμένα του παρουσιάζονται, δεν τις αποδέχεται. 
  Στο τέλος καταλήγει να αρνείται ακόμη και την τιμωρία όσων ευθύνονται για την οικονομική ή ψυχολογική του ανέχεια, πιστεύοντας ότι όσοι επιμένουν να προτείνουν κάτι τέτοιο, είναι στην ουσία οι υπεύθυνοι για την κατάσταση στην οποία βρίσκεται και όχι οι ... πραγματικοί αυτουργοί.

  Στο "Σύνδρομο της Στοκχόλμης" λοιπόν που έχουν καταφέρει να μας οδηγήσουν - επιβάλουν οι πολιτικοί, δημοσιογραφικοί ή όποιοι άλλοι διαμορφωτές της κοινής γνώμης, θα πρέπει να απαντήσουμε με μία καθολική πνευματική ανάταση - ανάσταση. Επιβάλλεται να βγούμε άμεσα από την "κατάσταση πολιτικής ομηρίας" στην οποία μας οδήγησαν οι έχοντες την ευθύνη των πολιτικών αποφάσεων των τελευταίων ετών, να αντικρίσουμε κατάματα την σκληρή πραγματικότητα της οικονομικής και ψυχολογικής βίας στην οποία μας έχουν επιβάλει και να αντιδράσουμε.  
  Όχι (κατά τη γνώμη μου) με βία, όχι με ακραίες ενέργειες, αλλά συμμετέχοντας στα κοινά, παίρνοντας το λόγο σε θέματα που μας αφορούν, αρνούμενοι να επιτρέψουμε πλέον να παίρνουν άλλοι τις αποφάσεις για εμάς, χωρίς εμάς.  
  Συμμετέχοντας.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια, σκέψεις, απόψεις και άρθρα, πολιτικού, και όχι μόνο, περιεχομένου. Παρακαλώ θερμά, σε περίπτωση σχολίων να αποφεύγετε τη χρήση βωμολοχιών ή άλλων προσβλητικών παρατηρήσεων