Έχω σιχαθεί

Βράζει μέσα μου η οργή. Ρίχνω τραχιά τις σκέψεις στις φλόγες του μυαλού μου, και περιμένω να καταλαγιάσει ο χείμαρρος των λέξεων, που αυθόρμητα ζητούν να βρούνε χώρο στο γραπτό

Έχω σιχαθεί να με κυβερνούν τα κομματόσκυλα που με απύθμενο θράσος, ακόμη και σήμερα τολμούν, οι αναίσχυντοι και αμετανόητοι, να περιμένουν να τους ακούσει και να τους πιστέψει κάποιος

Έχω σιχαθεί κάθε πολιτικό ανδρείκελο, μεγαλωμένο στις σπηλιές των κομματικών γραφείων, που σέρνοντας συνήθισε να υπηρετεί, σαπίζοντας τις ανύπαρκτες ιδέες του στο βόρβορο της ανυπαρξίας του

Έχω σιχαθεί τους πολιτικούς δεινόσαυρους που, γαντζωμένοι στην εξουσία με τα βρωμερά πολιτικά τους νύχια γδέρνουν νοήματα και θέσεις , μην έχοντας πλέον εδώ και χρόνια καμία επαφή με την πραγματικότητα, εξακολουθώντας να πιστεύουν ότι η γνώμη τους έχει έστω και την παραμικρή αξία

Έχω σιχαθεί με κάθε κύτταρο του είναι μου, τα πονηρά, διαβολικά μυαλά τους που είναι ικανά να σκαρφιστούν τα πιο ύπουλα μέσα για να μείνει λίγο ακόμη η έδρα τους στο σχήμα της καρέκλας τους

Έχω σιχαθεί όλες τις λέξεις που φτύνουν προσπαθώντας να πείσουν

Έχω σιχαθεί τα μούτρα, τα κορμιά, ακόμη και τον τρόπο που βαδίζουν

Αλλά έχω σιχαθεί και  τους συμπολίτες μου που, δηλητηριασμένοι από το κομματικό αίμα που κυλά ακόμη μέσα τους, εξακολουθούν να πιστεύουν ότι οι πολιτικοί εγκληματίες που κατέστρεψαν μια υπερήφανη χώρα, οι ίδιοι και τα υποκατάστατά τους, είναι ικανοί να την οδηγήσουν ξανά στο φως

Δεν μας είπαν απλά ψέματα.

Μας έστειλαν στη «Γυάρο», τη «Μακρόνησο», τον «Αϊ Στράτη», που δε σταμάτησαν ποτέ να λειτουργούν, απλά άλλαξαν τόπο κι έγιναν πια τα σπίτια, οι δουλειές, οι επιχειρήσεις μας

Με τον πιο επαίσχυντο τρόπο γέμισαν τα μυαλά και τις ζωές μας με ψεύτικο, κάλπικο, δανεικό, κλεμμένο χρήμα, κι όταν ο χρόνος έκανε τον κύκλο του, μας πέταξαν μ’ ένα «ας πρόσεχαν» στον δρόμο, απαιτώντας πίσω αυτά που ήξεραν πως δεν επρόκειτο ποτέ να εισπράξουν.

Κι όταν τους είπαμε «δεν έχουμε», «μας στερήσατε το δικαίωμα να έχουμε», μας έστειλαν άπραγους και κατηφείς στα σπίτια μας, στις δουλειές του ποδαριού των 5 και 8 μηνών, στο μεροκάματο που απλά «δεν βγαίνει», στην επιχείρηση που στάζει αίμα κάθε μέρα που περνά, στην κατάθλιψη

Αδύναμοι, χωρίς πνοή, χωρίς ζωή, σοκαρισμένοι κι άλαλοι σαν το παιδί που χτυπήθηκε χωρίς να φταίει απ’ τον πατέρα

Ναι. Βίασαν και συνεχίζουν να βιάζουν καθημερινά τα ίδια τα «παιδιά τους». Όλους εμάς που άλλος από συμφέρον, άλλος από κομματικές παρωπίδες, άλλος από αφέλεια ή γιατί δεν μπορούσε να γνωρίζει όσα επιμελώς του έκρυβαν, τους στείλαμε να μας εκπροσωπήσουν, να γίνουν η φωνή, τα χέρια, το μυαλό μας.

Και πρόδωσαν κάθε όνειρο, εξευτέλισαν κάθε θεσμό, διέφθειραν κάθε ψυχή που μ’ ελπίδα τους προσέγγισε.

Έκλεψαν, πούλησαν, ορκίσθηκαν πίστη στο Σύνταγμα (οι ιερόσυλοι) και τη Δημοκρατία, και το μόνο που είχαν στο βρωμερό μυαλό τους ήταν «Εγώ ; τι θα κερδίσω Εγώ ;»

Τέλος. Δεν υπάρχουν άλλα περιθώρια. Οποιοδήποτε λάθος από εδώ και πέρα, ενσυνείδητα κοστίζει ζωές.

Κι όσοι είστε έτοιμοι να σηκώσετε το «όπλο της ψήφου» εναντίον των παιδιών, του φίλου, του πατέρα σας, να είστε έτοιμοι να σκάψετε και τον δικό σας «τάφο».