Χώρα του λόγου ή του παραλόγου ;

Ζούμε στη χώρα όπου θεωρείται είδηση πρώτου μεγέθους, που προκαλεί μάλιστα παρέμβαση υπουργού, το ότι θα απολυθούν πάραυτα όσοι εκπαιδευτικοί εμπλέκονται καθ’ οιονδήποτε τρόπο, σε υποθέσεις παιδικής πορνογραφίας !

Όπου δημόσιοι υπάλληλοι κάθε κλάδου, ειδικότητας, θέσης, εκπαιδευτικού επιπέδου, προϋπηρεσίας ή ότι άλλο, δεν απολύονται αμέσως από την υπηρεσία τους, και δεν δεσμεύεται η περιουσία τους, όταν συλλαμβάνονται επ’ αυτοφώρω να χρηματίζονται !

Κι από την άλλη, στην ίδια αυτή χώρα, δημοσιεύεται νόμος όπου κατόπιν … αξιολόγησης, το 15% των δημοσίων υπαλλήλων κάθε δημόσιας υπηρεσίας, θα πρέπει υποχρεωτικά (!) να βαθμολογούνται ως … ακατάλληλοι !

Εκεί όπου όταν νόμοι κρίνονται αντίθετοι με το Σύνταγμα, όπως πχ οι περικοπές στους μισθούς και τις συντάξεις των υπηρετούντων στις ένοπλες δυνάμεις, δεν εφαρμόζονται οι αποφάσεις του Ανωτάτου δικαστηρίου που τις εξέδωσε, διότι κάτι τέτοιο δεν προβλέπεται στο … Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας !

Και τι είναι το Μεσοπρόθεσμο Πρόγραμμα Σταθερότητας ;

Περιγράφει απλά αυτά που «επιβάλλεται» να κάνουμε ως μέρος των Μνημονίων.

Κι όσοι καταλάβατε, κατά συνέπεια, ότι τα Μνημόνια περιλαμβάνουν αντισυνταγματικές διατάξεις … έχετε δίκιο.

Και κάπου εδώ αρχίζει ο παραλογισμός.

Μα, θα πει κάποιος, με την απόφαση 668/2012 η πλήρης Ολομέλεια του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου, έκρινε ότι το μνημόνιο δεν παραβιάζει το Σύνταγμα. Σωστά.

Σύμφωνα μ’ εκείνη την απόφαση λοιπόν, «το μνημόνιο δεν αποτελεί διεθνή σύμβαση κατά το άρθρο 28 του Συντάγματος, έτσι ώστε να χρειάζεται να ψηφιστεί από τη Βουλή με την αυξημένη πλειοψηφία των 180 βουλευτών». Κι έτσι δημοσιεύθηκε σε ΦΕΚ με την … απλή πλειοψηφία των κυβερνητικών βουλευτών το 2010 !

Συγκεκριμένα δε, σύμφωνα με τους συμβούλους Επικρατείας, παρά το γεγονός ότι το κείμενο του Μνημονίου έχει καταρτιστεί στην αγγλική γλώσσα (και να ήταν το μόνο !), «δεν έχει τον χαρακτήρα Διεθνούς Συνθήκης μεταξύ των κρατών-μελών της Ευρωζώνης και της Ελλάδας, ούτε πολύ περισσότερο μεταξύ της τελευταίας (Ελλάδος) και του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου το οποίο δεν έχει υπογράψει το Μνημόνιο».

Πώς ;;!! Το ΔΝΤ δεν έχει υπογράψει το Μνημόνιο ;;!! Και πώς χαρακτηρίζεται μία Συνθήκη μεταξύ των χωρών της ΕΕ (που εκπροσωπούνται στην τρόικα) και της Ελλάδος, αν όχι … Διεθνής ;;!!

Και πώς αυτοί επιβάλουν τους όρους τους στη δημοσιονομική (και όχι μόνο ; )πολιτική της χώρας ;

Μα γιατί υπάρχουν οι Δανειακές Συμβάσεις που, παρεμπιπτόντως, δεν έχουν κατατεθεί στη Βουλή υπογεγραμμένες μέχρι και σήμερα. Το χρήμα. Αυτό που διοχετεύθηκε άφθονο προς τις τράπεζες, που επέστρεψε πίσω στους δανειστές της χώρας με την πληρωμή των δόσεων και των τόκων των δανείων, αλλά σήμερα, τέσσερα χρόνια μετά την εφαρμογή του πρώτου μνημονίου, 6 στους 10 Έλληνες σύμφωνα με την τελευταία έκθεση του Γραφείου Προϋπολογισμού της Βουλής, το στερούνται σε τέτοιο σημείο ώστε να βρίσκονται στα όρια της απλής επιβίωσης (αν όχι εξαθλίωσης).

Μα τότε γιατί η ίδια δικαστική απόφαση ανέφερε ότι «λόγοι δημοσίου συμφέροντος δικαιολογούν τις περικοπές στις αποδοχές και συντάξεις, οι οποίες είναι μέσα σε βιώσιμα επίπεδα» ;

Και πώς αποφάνθηκε ότι «με το Μνημόνιο δεν αναγνωρίζονται εξουσίες σε όργανα διεθνών οργανισμών, οι οποίες περιορίζουν καθ' οιονδήποτε τρόπο την άσκηση της εθνικής κυριαρχίας» ;

Μήπως κάνει λάθος το Γραφείο Προϋπολογισμού της Βουλής το οποίο διαθέτει και όλα τα επίσημα στοιχεία ; Μήπως οι ετήσιοι προϋπολογισμοί της χώρας δεν ελέγχονται πρώτα από την ΕΕ και την τρόικα για τυχόν … διορθώσεις, και μετά έρχονται προς ψήφιση στη Βουλή των Ελλήνων ;

Κι αν αυτό δεν είναι παραχώρηση εθνικής κυριαρχίας, τότε … τι μπορεί να είναι ;!

Μήπως ήρθε τελικά η στιγμή να γίνει επανεξέταση της απόφασης 668/2012 της πλήρους Ολομέλειας του Ανωτάτου Ακυρωτικού Δικαστηρίου ;

Διότι διαφορετικά, ίσως να έχουν δίκιο όσοι λένε πως από χώρα του Λόγου, γίναμε κράτος Παραλόγου.

Κι ως πότε ;!