Παπακωνσταντίνου : Δε θα πάω μόνος μου στον Κορυδαλλό ...

Άρθρο από την ιστοσελίδα : kourdistoportocali.com

Η ΛΑΓΚΑΡΝΤ ΚΑΙ ΟΙ ΕΛΛΗΝΕΣ ΥΠΟΥΡΓΟΙ

Η σχέση της καλοντυμένης- γοητευτική για πολλούς και σίγουρα μυστηριώδης- Γαλλίδας επικεφαλής του ΔΝΤΚριστίν Λαγκάρντ με την Ελλάδα της κρίσης είναι σχεδόν μεταφυσική. Δύο λίστες που πέρασαν από τα χέρια της θα μπορούσαν να αποτελούν σημεία αναφοράς σε όλα τα ντοκυμαντέρ αλλά και τις ταινίες που θα γυρισθούν στο μέλλον για την κρίση που βιώνει η Ευρώπη και την πολύ πιθανή διάλυση της ευρωζώνης. Δεν θα κάνουμε λόγο για το ξέσπασμα ενός Τρίτου Παγκοσμίου Πολέμου που αχνοφαίνεται στο βάθος, για να μην χαλάσουμε την σκηνή που ακολουθεί. 

Mάιος 2009. Στον “Αστέρα Βουλιαγμένης” διεξάγεται η ετήσια σύνοδος της Λέσχης Μπίλντερμπεργκ. Ο τότε τσάρος της Οικονομίας Γιάννης Παπαθανασίου πλησιάζει την υπουργό Οικονομικών της Γαλλίας και της δίνει μια κόλλα χαρτί που είχε δανεισθεί από την ρεσεψιόν και πάνω στην οποία είχε γράψει μια λίστα με τα μέτρα που επρόκειτο να πάρει η κυβέρνηση του Καραμανλή για την οικονομία και το ελληνικό χρέος. Σε αντίθεση με την προχειρότητα και την τσαπατσουλιά του Έλληνα υπουργού η λίστα της Λαγκάρντ ήταν σε ηλεκτρονική μορφή και περιείχε κοντά  στα 2.000 ονόματα Ελλήνων φοροφυγάδων. Την παρέλαβε ο διάδοχος του Παπαθανασίου Γιώργος Παπακωνσταντίνου και έκτοτε η τύχη της αγνοείται.

Ένα βράδι εκείνου του Μαίου του ’09 μια παρέα Ελλήνων που παίρνουν μέρος στις εργασίες της Συνόδου της Λέσχης αποτελούμενη από τους Γιάννη Παπαθανασίου, Αννα Διαμαντοπούλου, Γιάννη Στουρνάρα, Γιώργο Αλογοσκούφη και ο Οδυσσέα Κυριακόπουλο αποφάσισαν να καλέσουν και ορισμένους από τους διακεκριμένους ξένους προσκεκλημένους της λέσχης και, όλοι μαζί, να πάνε για φαγητό. Επέλεξαν το «Nobu», το θεωρούμενο ως το καλύτερο γιαπωνέζικο εστιατόριο του κόσμου (και κατά πάσα πιθανότητα το ακριβότερο στην Ελλάδα), το οποίο στεγάζεται στις εγκαταστάσεις του «Αστέρα»-όπως μας πληροφορεί ο Στέφανος Κασιμάτης-που τότε εργάζονταν ακόμη στο “ΒΗΜΑ”.

Στο βάθος του εστιατορίου είδαν τον μετέπειτα πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου να δειπνεί με την σύζυγό του Άντα. Η έκπληξή τους τεράστια όχι γιατί δεν περίμεναν από έναν λάτρη της σωστής διατροφής να βρίσκεται ανάμεσά τους αλλά γιατί ο τότε αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης  είχε ενημερώσει τους ιθύνοντες της Λέσχης οι οποίοι τον είχαν καλέσει να παρευρίσκεται και να μιλήσει ότι θα βρίσκεται στη Κίνα όπου θα πραγματοποιούσε επίσκεψη με την ιδιότητα του προέδρου της Σοσιαλιστικής Διεθνούς!

Σε αντίθεση με τον χαμένο στον κόσμο του πρώην πρωθυπουργό, ο εκ Κοζάνης τσάρος της Οικονομίας Γιώργος Παπακωνσταντίνου τα 3 χρόνια που ακολούθησαν θα έδινε το παρόν με απόλυτη συνέπεια στις Συνόδους τηςΛέσχης Μπίλντερμπεργκ. Το 2010 στο Sitges νότια της Βαρκελώνης, το 2011στην Ελβετία και το 2012 στην Βιρτζίνια των ΗΠΑ.

 Δεν ήταν λίγοι εκείνοι που εκτιμούσαν πως ο ΓΑΠ θα επιλέξει έναν πιο έμπειρο πολιτικό να του αναθέσει την οικονομία μιας χώρας που λίγους μήνες αργότερα θα έβαζε φωτιά στην Ευρώπη. Διαψεύσθηκαν. Ο Παπανδρέου εθισμένος στον χαοτικό τρόπο σκέψης ανέθεσε σε έναν άπειρο γόνο γνωστής πολιτικής οικογένειας της Κοζάνης την ελληνική οικονομία λίγο πριν εκείνη πέσει στο παγόβουνο. Βέβαια είχε προηγηθεί η αμέριστη βοήθεια του γερμανοτραφή Κώστα Σημίτη στο πρόσωπο του Παπακωνσταντίνου, τον οποίο είχε αναγάγει σε σύμβουλο-μαζί με τον Πανταγιά, τον Νεονάκη και άλλους φωστήρες.

Ο Παπακωνσταντίνου έκανε ότι περνούσε από το χέρι του να σιγουρέψει αυτή τη σύγκρουση. Κι αφού τα κατάφερε συνέχισε στους ίδιους ρυθμούς εγωπάθειας και ωχαδελφισμού έως πρόσφατα που έγραψε κανονικά την Επιτροπή της Βουλής που τον είχε καλέσει να καταθέσει για την Λίστα Λαγκάρντ και άρχισε ένα αδιόρατο ταξίδι κάπου ανάμεσα στις ΗΠΑ και την Βρετανία. Φυσικά κανείς δεν τον ενόχλησε. Ούτε καν η κυβέρνηση Σαμαρά τόλμησε να αναφέρει το όνομά του. Μόνο ο Βενιζέλος καταθέτοντας στην επιτροπή της Βουλής, είπε ότι η λίστα που του έδωσε ο Παπακωνσταντίνου περιείχε πάνω πάνω εβραικά ονόματα με αποτέλεσμα να γίνει μύλος με τους Έλληνες Εβραίους οι οποίοι νόμιμα διατηρούν καταθέσεις στο εξωτερικό.

Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ, Ο ΤΣΟΛΑΚΟΓΛΟΥ ΚΑΙ ΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΤΗΣ ΔΕΗ.

 Η σχέση της οικογένειας Παπακωνσταντίνου με το εργοστάσιο της ΔΕΗ στην Πτολεμαΐδα περιγράφεται στο νέο βιβλίο του Δημοσθένη Κούκουνα «Μια οικογένεια για όλες τις εποχές», που διατρέχει τη σύγχρονη ελληνική ιστορία από το 1941 μέχρι σήμερα.

Μέσω σπάνιων φωτογραφιών – ντοκουμέντων, ο ιστορικός και δημοσιογράφος Δημοσθένης Κούκουναςπαραθέτει στοιχεία για το εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που η οικογένεια Παπακωνσταντίνου και συγκεκριμένα ο Γεώργιος Μ. Παπακωνσταντίνου, είχε αποκτήσει το 1941 σύμφωνα με το προνόμιο παραγωγής και διανομής ηλεκτρικής ενέργειας στην Πτολεμαΐδα που του είχε παραχωρήσει ο κατοχικός πρωθυπουργός Γεώργιος Τσολάκογλου.

Ο Μακεδόνας πολιτικός Σωτήριος Γκοτζαμάνης, ως υπουργός Οικονομικών της κατοχικής κυβέρνησης Τσολόκογλου, υπέγραψε τα κατοχικά δάνεια, που θα όφειλε η μεταπολεμική Γερμανία να επιστρέψει στην Ελλάδα.

 Ο Μιχάλης Παπακωνσταντίνου (1919-2000), υιός του Γεώργιου Παπακωνσταντίνου,  υπηρέτησε ως διερμηνέας των Γερμανών στην Κοζάνη. Ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη όμως, αδιαφόρησε για την είσπραξη των κατοχικών δανείων.

Το ίδιο έκανε και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εγγονός του επιχειρηματία που ευνοήθηκε από τον Τσολάκογλου, όταν ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου το 2009-11 αντί να ζητήσει την εξόφληση των κατοχικών δανείων προτίμησε να υπογράψει το μνημόνιο και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας.

Το 1958 ο τότε πρωθυπουργός Κων. Καραμανλής θα επισκεπτόταν την Πτολεμαίδα για να επιθεωρήσει από κοντά το εκεί εργοστάσιο ηλεκτρικής ενέργειας που η ΔΕΗ είχε αποκτήσει από την οικογένεια Παπακωνσταντίνου.

 Ο Μακεδόνας πολιτικός Σωτήριος Γκοτζαμάνης, ο οποίος ως υπουργός Οικονομικών της κατοχικής κυβέρνησης Τσολόκογλου υπέγραψε τα κατοχικά δάνεια, που θα όφειλε η μεταπολεμική Γερμανία να επιστρέψει στην Ελλάδα. Το 1954 ο Μιχ. Παπακωνσταντίνου τον είχε χαρακτηρίσει ως τη “μεγαλυτέρα ζώσα πολιτική φυσιογνωμία της Ελλάδος” και υπήρξε θερμός οπαδός και συνεργάτης του. Ως υπουργός Εξωτερικών της κυβέρνησης Μητσοτάκη όμως αδιαφόρησε για την είσπραξη των κατοχικών δανείων. Το ίδιο έκανε και ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου, εγγονός του επιχειρηματία που ευνοήθηκε από τον Τσολάκογλου, όταν ως υπουργός Οικονομικών της κυβέρνησης Γ. Παπανδρέου το 2009-11 αντί να ζητήσει την εξόφληση των κατοχικών δανείων προτίμησε να υπογράψει το μνημόνιο και την απώλεια της εθνικής κυριαρχίας. Τρεις γενιές – τρία σκάνδαλα…θα σημειώσει ο Δημοσθένης Κούκουνας στο βιβλίο του.

ΔΙΕΘΝΕΣ ΚΡΑΞΙΜΟ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΧΕΙΡΙΣΜΟΥΣ ΠΑΠΑΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΥ

Σχετικά πρόσφατα το γερμανικό περιοδικό  «Der Spiegel»  σε ρεπορτάζ αναφέρει μεταξύ άλλων για την περίφημη Λίστα Λαγκάρντ>

Χαρακτηριστική της χαλαρότητας στην αντιμετώπιση των φοροφυγάδων είναι η επονομαζόμενη λίστα Λαγκάρντ. Για μήνες λογιζόταν εξαφανισμένη, ενώ στις αρχές Οκτωβρίου επανεμφανίστηκε. Στο μεταξύ βρίσκεται στον οικονομικό εισαγγελέα. Η λίστα περιλαμβάνει 1991 έλληνες ιδιοκτήτες ελβετικών τραπεζικών λογαριασμών. Πολλά γνωστά ονόματα της πολιτικής, της οικονομίας και του πολιτισμού λέγεται ότι είναι ανάμεσά τους.

Η ιστορία αυτής της λίστας δείχνει κυρίως την έλλειψη βούλησης των πολιτικών να αλλάξουν κάτι. Τοφθινόπωρο του 2010 η Κριστίν Λαγκάρντ, τότε ακόμη υπουργός οικονομικών της Γαλλίας, έδωσε στον έλληνα ομόλογό της Γιώργο Παπακωνσταντίνου μία ψηφιοποιημένη λίστα τραπεζικών λογαριασμών με στοιχεία ελλήνων πελατών της τράπεζας HSBC στην Ελβετία, όπου είχε κατατεθεί συνολικά 1,5 δισεκατομμύρια ευρώ.Ενώ το γαλλικό κράτος με τη βοήθεια της λίστας εισέπραξε από τους φοροφυγάδες του μισό δισ. ευρώ και πλέον, το ενδιαφέρον των Ελλήνων να επιχειρήσουν το ίδιο παρέμεινε περιορισμένο.

Μόνο πολλούς μήνες αργότερα, τον Ιούνιο του 2011, ο Παπακωνσταντίνου έδωσε τελικά -μόνο- δέκα ονόματα από τη λίστα στον επικεφαλής του ΣΔΟΕ. Τότε δεν διαβίβασε όλα τα στοιχεία, επειδή δεν «εμπιστευόταν την Αρχή», δήλωσε ο πρώην υπουργός πριν από λίγες μέρες.

Ο διάδοχός του ήταν ο Ευάγγελος Βενιζέλος, ο σημερινός πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ και εκτός αυτού μέλος του κυβερνητικού συνασπισμού. Επί εννέα μήνες ο Βενιζέλος ήταν υπουργός οικονομικών, διαπραγματεύτηκε την απομείωση του χρέους και το δεύτερο πακέτο διάσωσης -και επανειλημμένα διαμαρτυρόταν για το μεγάλο πρόβλημα της φοροδιαφυγής.

Στο συρτάρι της γραμματέως του υπήρχε όλο αυτό τον καιρό ένα στικ USB με τα ήδη συγκεντρωθέντα στοιχεία ελλήνων φοροφυγάδων: η λίστα Λαγκάρντ. Απλώς έπρεπε να ξεκινήσει κάποιος τις έρευνες. Αλλά ο Βενιζέλος δεν ανέθεσε στο ΣΔΟΕ έρευνες -ούτε ενημέρωσε κανέναν για τα διαθέσιμα στοιχεία. Η κυβέρνηση νόμιζε ότι η λίστα είχε χαθεί. Μόλις ο νυν υπουργός οικονομικών Γιάννης Στουρνάρας έμαθε για τα χαμένα στοιχεία και θέλησε να ζητήσει ένα αντίγραφο από το Παρίσι, ο Βενιζέλος θυμήθηκε το στικ στο συρτάρι και το έστειλε στον πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά με ταχυμεταφορά. Όπως είπε, δεν γνώριζε «ότι κανείς εκτός από μένα δεν έχει αντίγραφο».

Εν τω μεταξύ, τόσο ο Βενιζέλος όσο και ο Παπακωνσταντίνου αναγκάστηκαν να δικαιολογηθούν ενώπιον Εξεταστικής Επιτροπής της Βουλής. Και οι δύο προσπάθησαν να μεταθέσουν την ευθύνη ο ένας στον άλλο.

Και καλά ο Βενιζέλος φιλοτιμήθηκε και προσήλθε στην Εξεταστική. Ο Παπακωνσταντίνου επέλεξε να περιπλανηθεί ανα τον πλανήτη όταν η Βουλή τον κάλεσε να καταθέσει. Το πιο προκλητικό στην περίπτωσή του δεν είναι ο ίδιος αλλά η αφασία του ελληνικού κράτους. Θα τολμούσε Γερμανός πρώην υπουργός Οικονομικών να εγκαταλείψει την Γερμανία αγνοώντας πρόσκληση της γερμανικής Βουλής; Ούτε με σφαίρες-στην κυριολεξία. Αντίθετα ο άνθρωπος που υπέγραψε το πρώτο Μνημόνιο το οποίο είναι πιθανό να οδηγήσει στην διάλυση της Ευρωζώνης μπήκε σε μια κάψουλα σαν τον Αυστριακό Felix Baumgartner και επιχειρεί να σπάσει κάθε ρεκόρ αφασίας.

 ΜΙΑ ΣΧΕΤΙΚΗ ΙΣΤΟΡΙΑ

 Σε μία από τις εξομολογήσεις του, ο Μπομπ Τρά, μόνιμος αντιπρόσωπος του ΔΝΤ στην Αθήνα, έδωσε την δική του ανατριχιαστική μαρτυρία για το πως επιλέχθηκε το πετσόκομα μιθών και συντάξεων, μαζί με τα χυδαία χαράτσια που ακολούθησαν. 

 -Δώσαμε (η Τρόικα) 3 εναλλακτικές στον κ. Παπακωνσταντίνου-άρχισε να διηγείται οΜπομπ Τρα. H πρώτη ήταν να απολυθούν άμεσα 150.000 δημόσιοι υπάλληλοι. Ο Παπακωνσταντίνου που τον είχαμε στην άλλη άκρη του ακουστικού μας είπε «περιμένετε να ενημερώσω τον κ. Παπανδρέου». Ήμασταν στη γραμμή όταν μας μετέφερε την κάθετη άρνηση του τότε πρωθυπουργού, «με τίποτε, είναι ψηφοφόροι μας, αυτοί μας στηρίζουν». Η δεύτερη εναλλακτική ήταν να γίνει άμεσα και χωρίς καθυστέρηση μια καταιγίδα αποκρατικοποιήσεων. Κι αυτό το αρνήθηκε με το ίδιο επιχείρημα «αυτοί μας στηρίζουν». Η τρίτη και τελευταία εναλλακτική ήταν το κόψιμο μισθών και συντάξεων.«Ναι αυτή είναι η καλύτερη λύση...Αυτό να κάνουμε...» μας απάντησαν ομόφωνα οι κ.κ Παπανδρέου και Παπακωνσταντίνου.

Οι συνομιλητές του πάγωσαν. Τον άκουγαν άφωνοι να διηγείται μέσα σε λίγα λεπτά την επιλογή του ολέθρου για έναν ολόκληρο λαό. 
Δύο γόνοι πολιτικών οικογενειών, άψητοι και ανερμάτιστοι στην εξουσία, επέλεξαν με κριτήριο την διατήρηση του κρατικοδίαιτου κομματικού κράτους των συμμοριών του δημοσίου την πιο καταστροφική λύση για την χώρα.
Μας οδήγησαν αλυσοδεμένους στο Μνημόνιο για να μην διαταραχθεί το σαθρό πολιτικό οικοδόμημα της μεταπολίτευσης που βασίζεται στο κομματικό κράτος. 

 «ΠΡΩΤΟ ΘΕΜΑ»>ΑΙΝΙΓΜΑΤΙΚΗ ΣΙΩΠΗ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΞΑΔΕΛΦΕΣ

 Εύλογα ερωτηματικά προκαλούνται από την αινιγματική σιωπή των δυο εξαδέλφων του Γιώργου Παπακωνσταντινου οι οποίες ακόμη δεν έχουν πάρει θέση για την εμπλοκή τους στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ. Οι δραστήριες δικηγόροι, συγγενείς του πρώην Τσάρου της ελληνικής οικονομίας , με συμμετοχές στα διοικητικά συμβούλια γνωστών εταιρειών είναι κόρες του εκλιπόντος πρώην υπουργού Μιχάλη Παπακωνταντίνου και σύζυγοι επιχειρηματιών που με τον έναν ή τον άλλο τρόπο εμπλέκονται σε συμβόλαια και μπίζνες εκατομμυρίων.

Αυτό είναι το προφίλ της Ελένης και της Μαρίνας Παπακωνσταντίνου, των δύο ξαδέλφων του πρώην «τσάρου της Οικονομίας» Γιώργου Παπακωνσταντίνου, τα ονόματα των οποίων και των συζύγων τους "σβήστηκαν" από τη λίστα Λαγκάρντ.

Η παρουσία των δυο γυναικών και των συζύγων τους Σ. Σικιαρίδη και Α. Ροσσώνη με τους λογαριασμούς τους στην «αυθεντική» λίστα Λαγκάρντ είναι αυτή που «καίει» τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και προκαλεί μια νέα πολιτική θύελλα στην Ελλάδα.

Σύμφωνα με το ΒΗΜΑ, η κ. Ελένη Παπακωνσταντίνου, κόρη του Μιχάλη και της Τάσας Παπακωνσταντίνου, 54 χρόνων, είναι δραστήρια δικηγόρος αλλά και μέλος του Συμβουλίου Εμπειρογνωμόνων του Ταμείου Αποκρατικοποιήσεων (ΤΑΙΠΕΔ). Τη θέση αυτή κατέλαβε τον Φεβρουάριο 2012 αντικαθιστώντας το μέλος της Ένωσης Ελληνικών Τραπεζών. Σπούδασε νομικά στο London School of Economics και έκανε μεταπτυχιακές σπουδές στο Harvard.

Αφού πρώτα άσκησε για κάποιο διάστημα τη δικηγορία στη Νέα Υόρκη, στη συνέχεια επέστρεψε στην Αθήνα και μαζί με την αδερφή της Μαρίνα «κληρονόμησαν»το δικηγορικό γραφείο του πατέρα της. Η κυρία Ελένη Παπακωνσταντίνου έχει διατελέσει νομικός σύμβουλος μεγάλων εταιρειών, όπως της Toyota, Philip Morris/Παπαστράτος, Swarowski, μέλος του ΔΣ της KRAFT FOOD HELLAS, μέλος του ΔΣ της S&Β Βιομηχανικά Ορυκτά και μέλος του ΔΣ του ΕΛΙΑΜΕΠ.

Εκτός όλων των άλλων δραστηριοτήτων της έχει προωθήσει δράσεις μη κυβερνητικών οργανώσεων, που είχαν σχέση και με την Παιδεία αλλά και την εξωτερική πολιτική. Μέσω αυτών των δράσεων γνώρισε και τον πρώην πρωθυπουργό Γιώργο Παπανδρέου.

Παντρεύτηκε με τον Συμεών Σικιαρίδη, εξειδικευμένο νομικός στο δίκαιο της εξαγοράς και συγχώνευσης εταιριών.

Η αδελφή της Μαρίνα Παπακωνσταντίνου, 52 χρόνων, είναι επίσης δικηγόρος. Και αυτή έκανε μεταπτυχιακά σε βρετανικό πανεπιστήμιο. Σπούδασε στη Νομική Θράκης παντρεύτηκε με τον πολιτικό μηχανικό Ανδρέα Ροσσώνη. Ο τελευταίος, γόνος αστικής οικογένειας και απόφοιτος του Κολλεγίου, είναι πασίγνωστος στο χώρο των πολεμικών εξοπλισμών, καθώς εδώ και χρόνια αντιπροσωπεύει διάφορα ιταλικά οπλικά συστήματα, κυρίως για το Πολεμικό Ναυτικό (κανόνια και βλήματα Oto Melara).

Στην πάροδο των χρόνων αναπτύσσει φιλική σχέση με το Θόδωρο Ασημακόπουλο, παλιό επικοινωνιολόγο του Φώτη Κουβέλη και από το 2009 σύμβουλο του Γιώργου Παπανδρέου.

Σύμφωνα με το εξειδικευμένο site onalert.gr, ο Θ. Ασημακόπουλος αντιπροσωπεύει την Ιταλική αεροναυπηγική εταιρία ALLENIA. Την περίοδο του 2010 επί αναπληρωτού υπουργού Άμυνας Πάνου Μπεγλίτη και Γενικού Διευθυντή Εξοπλισμών Β. Βασιλάκου διεξάγονται σκληρές διαπραγματεύσεις μεταξύ της Ελληνικής Πολεμικής Αεροπορίας και της ΑLLENIA για την παραλαβή 12 ιταλικών μεταγωγικών αεροσκαφών C - 27 J που είχε παραγγείλει η Ελλάδα από το 2002. Τα συγκεκριμένα αεροσκάφη παρουσιάζουν διάφορα τεχνικά προβλήματα και η Ελληνική Πολεμική Αεροπορία αρνείται να τα παραλάβει. Ο Β. Βασιλάκος επιβάλει ρήτρες καθυστέρησης και το «ντουέτο» Ασημακόπουλου - Ροσόνη παρασκηνιακώς καταβάλουν προσπάθειες για να μην πληρωθούν οι ρήτρες και να παραληφθούν τα αεροπλάνα από τα οποία πάντως σήμερα πετάει μόνον ένα!

Σε κάθε περίπτωση το 2010 και μετά την ανάληψη της εξουσίας από το ΠΑΣΟΚ, παρά την οικονομική κρίση, ο A. Ροσσόνης αναπτύσσει εντονότατη δραστηριότητα στο χώρο των εξοπλισμών.

Φέρεται να εμπλέκεται στο σκάνδαλο των υποβρυχίων Type 214, σε ότι αφορά την τελική φάση του (προμήθεια δύο επιπλέον Type 214 τον Σεπτέμβριο του 2010 και τροποποίηση της σύμβασης Neptune II) καθώς σύμφωνα με τα όσα αποκαλύπτει το site defencenet.gr ο Α.Ρωσσώνης ήταν μέλος της ομάδας που προώθησε την αναθεώρηση της σύμβασης και εκεί που οι Γερμανοί ήταν να πληρώσουν ρήτρα εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ, πήραν μέσω του Ισκαντάρ Σάφα, Λιβανέζου ιδιοκτήτη του Σκαραμαγκά και φίλου του, μια .... ακόμα παραγγελία για δύο υποβρύχια! Δηλαδή ενώ η Ελλάδα είχε μπει στο Μνημόνιο, όλοι οι εξοπλισμοί είχαν "παγώσει", οι Γερμανοί της ThyssenKrupp Marine Systems παρακαλούσαν να μας χαρίσουν δύο υποβρύχια για να κλείσει το θέμα των μιζών και της αποτυχίας του προγράμματος Neptune II , ο κ. Ρωσσώνης (ή Ροσόνης, όπως γράφει η επαγγελματική του κάρτα) φέρεται να μεσολάβησε ώστε να εκταμιευθούν από το υπουργείο Οικονομικών και τον Γ. Παπακωνσταντίνου επιπλέον δαπάνη 480 εκατ. ευρώ για την αποπληρωμή μέρους του προγράμματος των υποβρυχίων...

Την παραίτηση Στουρνάρα ζητούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες

Την παραίτηση του υπουργού Οικονομικών Γιάννη Στουρνάρα με αφορμή τη λίστα Λαγκάρντ ζητούν οι Ανεξάρτητοι Έλληνες.

Όπως σημειώνει σε δήλωσή του ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του κόμματος Νότης Μαριάς, ο υπουργός διατηρεί ακόμα στη θέση της την εμπλεκόμενη στην υπόθεση της λίστας Λαγκάρντ Ελένη Παπακωνσταντινου, που είναι μέλος του συμβουλίου εμπειρογνωμόνων του Ταμείου Αξιοποίησης Ιδιωτικής Περιουσίας του Δημοσίου (ΤΑΙΠΕΔ).

Ζητά επίσης την παραίτηση του Τάκη Αθανασόπουλου και του διοικητικού συμβουλίου του ταμείου που την τοποθέτησαν.

TON ΠΑΝΕ "ΚΑΡΟΤΣΑΚΙ" ΜΕ ΤΟΝ ΠΟΙΝΙΚΟ ΚΩΔΙΚΑ

Στην πρόταση της ΝΔ, του ΠαΣοΚ και την ΔΗΜΑΡ για την συγκρότηση προανακριτικής επιτροπής η οποία θα διερευνήσεις εάν προκύπτουν ποινικές ευθύνες για τον πρώην «τσάρο» της Οικονομίας αναφέρεται ακόμα ότι «από την διενέργεια ελέγχου και αντιπαραβολής των ονομάτων των αναφερομένων στο USB (2.059 ηλεκτρονικά αρχεία) με αυτά που περιλαμβάνονται στην αυθεντική λίστα Λαγκάρντ (2.062), προέκυψε ότι από την αρχική λίστα είχαν διαγραφεί τρία ονόματα τα οποία ανήκουν σε συγγενικά πρόσωπα του κ. Γ. Παπακωνσταντίνου».

Έτσι, με το σκεπτικό αυτό προτείνεται η παραπομπή του για τα αδικήματα της νόθευσης εγγράφου και της παράβασης καθήκοντος, καθώς υπάρχει η «βάσιμη υπόνοια ότι προέβη σε διαγραφή τριών ηλεκτρονικών αρχείων τα οποία ανήκουν σε συγγενικά του πρόσωπα, προσπορίζοντας πιθανώς έτσι στους διαγραφέντες από τη λίστα συγγενείς του ή σε τρίτου, οικονομικό όφελος λόγω της αποφυγής φορολογικού ελέγχου και προκαλώντας ταυτόχρονα αντίστοιχη βλάβη σε βάρος του δημοσίου».

Σημειώνεται, εξάλλου, ότι στα καθήκοντα της επιτροπής προκαταρκτικής εξέτασης (προανακριτική) ανήκει μεταξύ άλλων η διευκρίνιση και του θέματος της παρέλευσης ή μη της αποσβεστικής προθεσμίας που ορίζει το Σύνταγμα, όπως επίσης σε αυτή την επιτροπή «ανήκει και η εκτίμηση εάν η συγκεκριμένη πράξη της νόθευσης εγγράφου που φέρεται να έχει τελέσει, εντάσσεται στον κύκλο των αρμοδιοτήτων του ή εκφεύγει αυτού». Με την επισήμανση αυτή, όπως εκτιμάται, γίνεται προσπάθεια να αφ’ ενός να αποκλειστεί κάθε περιθώριο για επίκληση λόγων παραγραφής κάποιου εκ των αδικημάτων και αφ’ ετέρου δίδεται η δυνατότητα να παραπεμφθεί ο πρώην υπουργός με τις διατάξεις του Ποινικού Κώδικα για το αδίκημα της νόθευσης εγγράφου, επειδή όπως έλεγαν αρμόδιες πηγές, η πράξη αυτή δεν έχει σχέση με την υπουργική του ιδιότητα, κυρίως αν αποδειχθεί ότι έγινε για να προσποριστούν οικονομικό όφελος τα εν λόγω συγγενικά του πρόσωπα.

Την πρόταση υπογράφουν συνολικά 71 βουλευτές, εκ των οποίων 36 της ΝΔ (δεν υπογράφει ο Πρωθυπουργός και πρόεδρος της ΝΔ κ. Αντ. Σαμαράς)., 22 του ΠαΣοΚ (δεν υπογράφουν οι κκ. Ευ. Βενιζέλος, Γ. Παπανδρέου και Απ. Κακλαμάνηςλόγω της θεσμικής τους ιδιότητας, όπως ειπώθηκε από την Ιπποκράτους) και 13 της ΔΗΜΑΡ (εκτός των κκ. Φ. Κουβέλη όπως και των Οδ. Βουδούρη και Π. Μουτσινάς). 

Ήδη από την Ολλανδία φτάνουν μηνύματα που θέλουν τον Παπακωνσταντίνου να απειλεί ότι θα πάρει πολύ κόσμο μαζί του στις Φυλακές Κορυδαλλού. Πολιτικούς, τεχνοκράτες, εκδότες, επιχειρηματίες, στελέχη του ΣΔΟΕ και πάει λέγοντας. Εκτίμησή μας είναι ότι το πραγματικό πάρτυ τώρα αρχίζει και ευχόμαστε πράγματι οι 3 μουσαντένιοι φραπεδιάρηδες της συγκυβέρνησης να στήσουν Προανακριτική Επιτροπή για τον «Ιπτάμενο Ολλανδό». 

Σ΄αυτή την περίπτωση θα βγούνε στη φορά όλα τα ντοκουμέντα των βρώμικων συναλλαγών με την Τρόικα. Θα βγούνε επίσης στη φόρα όλες οι βρώμικες συναλλαγές των ντόπιων νταβατζήδων με τους πολιτικούς των κομμάτων εξουσίας, μια και οΠαπακωνσταντίνου είχε για πολλά χρόνια στην δικαιοδοσία του τον αλανιάρη ΣΔΟΕ και έχει φακέλους που καίνει κορυφαίους πολιτικούς και επιχειρηματίες. Από την στιγμή που θα πατηθεί το κουμπί της Προανακριτικής για τον Παπακωνσταντίνου το πολιτικό σκηνικό θα γίνει Φουκουσίμα. Ειδικά εάν επιχειρήσουν να εμπλέξουν και τον Διώτη στην υπόθεση. «Κούγκι» θα γίνει η πολιτική ζωή του τόπου. Αναρωτιέται κανείς αν οι 3 φραπεδιάρηδες σκέφθηκαν καλά την ιδέα να ρίξουν στον Γεντί Κουλέ τον Κοζανίτη.

Θα ζήσουμε έναν υπέροχα συναρπαστικό χειμώνα με τον Παπακωνσταντίνου να περνάει στην αντεπίθεση διαρρέοντας έγγραφα από το ξεπούλημα στην Τρόικα και τις υπογραφές σε θανατηφόρα συμφωνητικά για τη χώρα μας.

Ζούμε για την στιγμή που η λίστα Λαγκάρντ θα έχει αποτεφρώσει όλο το σάπιο πολιτικό προσωπικό.

Ήδη ο Παπακωνσταντίνου οργανώνεται σε διαρκή επικοινωνία με τους δικηγόρους του, το σύστημα του ΓΑΠ αλλά και ένα κομμάτι του ΠΑΣΟΚ που θα τον στηρίξει αναγκαστικά για να μην πάρει κι αυτούς μαζί του.

Στις σκοτεινές συναλλαγές των εγχώριων πολιτικών με την Τρόικα έχουν εμπλοκή κορυφαίοι πολιτικοί που σήμερα επιχειρούν φορτώνοντας τα πάντα όλα στον «Ολλανδό» να την βγάλουν καθαρή. 

Τρία χρόνια τώρα, οι πρωθυπουργοί,  οι υπουργοί , οι Γραμματείς, οι Φαρισαίοι, οι τεχνοκράτες και διάφορα λαμόγια του συστήματος έδεσαν με τις υπογραφές τους χειροπόδαρα έναν ολόκληρο λαό και να που η ίδια η ζωή τους εκδικείται. Ο Παπακωνσταντίνου που υπήρξε πρωταγωνιστής της μεγαλύτερης μεταπολεμικής λαίλαπας για την Ελλάδα πρέπει να πληρώσει. Το ίδιο όμως και οι φαύλοι συνεχιστές αυτής της πολιτικής η οποία οδηγεί βαία στην φτωχοποίηση του πληθυσμού δίχως καμία μεταρρύθμιση, καμία αποκρατικοποίηση, κανέναν εκσυγχρονισμό του άθλιου –παρακράτους. Το πως φτάσαμε ως εδώ και ποιοι πολιτικοί και τεχνοκράτες  εμπλέκονται στην εξαθλίωση της χώρας, με τις υπογραφές τους, θα παρελάσουν από μπροστά μας καθώς ο Παπακωνσταντίνου δεν έχει καμία διάθεση να πάει μόνο αυτός στη στενή. Θα πάρει κι άλλους μαζί του το παληκάρι- να είναι καλά ο Φαλτσιάνης που απαλλοτρίωσε τα ονόματα των Ευρωπαίων φοροφυγάδων.

Γύρευε πόσα ντοκουμέντα της εθνικής προδοσίας θα κάνουν την εμφανισή τους σε ελληνικά και ξένα ΜΜΕ καθώς ο «Ολλανδός» έχει άκρες με δημοσιογράφους απ’ όλο τον κόσμο. Δεν θα πιει μόνος του το πικρό ποτήρι.

Δεν θα γίνει αυτός ο Τσοβόλας του Μνημονίου.

Πηγή : kourdistoportocali.com

Ο ΑΦΑΝΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΟΣ ΠΟΛΕΜΟΣ

Εδώ και αρκετό καιρό, στο παρασκήνιο της πολιτικής και επιχειρηματικής ζωής της χώρας, "πολεμούν" μεταξύ τους για την προσπάθεια επιβολής τους στην επόμενη μέρα, δύο βασικά, ανεξάρτητα μεταξύ τους, σενάρια – ομάδες συμφερόντων

Το πρώτο έχει να κάνει με την πεποίθηση ότι μία Ομόσπονδη Ενωμένη Ευρώπη, μπορεί να διαδεχθεί στην οικονομική πρωτοκαθεδρία του κόσμου την, εδώ και αρκετό καιρό με τεράστια οικονομικά προβλήματα, χώρα των Ηνωμένων Πολιτειών της Αμερικής

Οι θιασώτες αυτού του σεναρίου, με ισχυρά οικονομικά συμφέροντα που έχουν τη βάση τους τόσο στο City του Λονδίνου, όσο και στο Παρίσι και το κεντρικό Γερμανικό τραπεζικό σύστημα, έχοντας ως δεδομένο εδώ και καιρό το οικονομικό πρόβλημα των ΗΠΑ, το οποίο έδωσε τα πρώτα σημάδια του από το 2007 με τις πρώτες ενδείξεις των συσσωρευμένων μη εξυπηρετούμενων  στεγαστικών δανείων, το 2008 με την κατάρρευση της Lehman Brothers, και συνεχίσθηκε με τις πάνω από 1.000 πτωχεύσεις αμερικανικών τραπεζών, έθεσαν σε εφαρμογή το σχέδιο «κατάκτησης» της οικονομίας της Ευρώπης, επινοώντας την οικονομική κρίση, πρώτα στην Ελλάδα,ως χώρα με, εμφανή στους επαΐοντες, οικονομικά και δομικά δημοσιονομικά προβλήματα, και στη συνέχεια των άλλων χωρών του Νότου (Πορτογαλία, Ισπανία,Ιταλία).

Ο λόγος του σχεδιασμού είναι περισσότερο από εμφανής, εάν αναλογισθεί κανείς ότι για να κυριαρχήσει κάποιος στο παγκόσμιο οικονομικό γίγνεσθαι, δεν μπορεί να επαφίεται στις αποφάσεις ενός κατακερματισμένου και χωρίς δομικό και ενιαίο οικονομικό και πολιτικό σχηματισμό οργάνου όπως η Ε.Ε., όπου το κάθε κράτος μέλος έχει το δικαίωμα να μπλοκάρει οποιεσδήποτε αποφάσεις του.
Η παγκοσμιοποιημένη πλέον οικονομία, δεν ανέχεται και δεν περιμένει τις όποιες κωλυσιεργίες και καθυστερήσεις, απ’ όπου κι αν προέρχονται.

Η προσπάθεια λοιπόν της Γερμανίας να επιβληθεί ως ηγέτιδα δύναμη, οικονομική και πολιτική, στην σχεδιαζόμενη Ομόσπονδη Ευρώπη, βασίζεται σε αυτό ακριβώς το σενάριο, της αδυναμίας κατ’ αρχήν των ΗΠΑ να αντισταθούν έμπρακτα, και όχι μέσω ανακοινώσεων, στην προσπάθεια οικονομικής κυριαρχίας της χώρας της κας Μέρκελ, λόγω των δικών τους τεράστιων οικονομικών δυσκολιών (το έλλειμμα των ΗΠΑ στις 31/12/12 θα ξεπεράσει το νόμιμο όριό του), αλλά και στη γνώση της ότι μόνο αυτή, παρουσιαζόμενη ως ισχυρή οικονομικά και πολιτικά χώρα, μπορεί να θέσει σε ενέργεια ή να απορρίψει μηχανισμούς η οποίοι θα την βοηθούσαν να πραγματοποιήσει το σχέδιό της (όπως πχ  οι EFSF & ESM που προώθησε και στήριξε και ο ενιαίος μηχανισμός κεντρικού ελέγχου των Ευρωπαϊκών τραπεζών, τον οποίο μπορεί να στήριξε, καθυστερεί όμως να προωθήσει λόγω και των δικών της, μη εμφανών ακόμη, τραπεζικών οικονομικών προβλημάτων)

Παράλληλα δε, υποστηρίζει σε ανοιχτές πλέον συζητήσεις και το μηχανισμό δημιουργίας Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου μεταξύ των ΗΠΑ και της Ενωμένης Ευρώπης. Ένας μηχανισμός που εάν ευοδωθούν οι προσπάθειες δημιουργίας και εφαρμογής του, θα ανοίξει την, προστατευόμενη μέσω δασμών σε αρκετά προϊόντα, Αμερικανική αγορά στα αντίστοιχα Ευρωπαϊκά, τα οποία φυσικά και προσπαθεί να ελέγξει ακόμη και από το στάδιο παραγωγής τους.

Οι ενδείξεις για τα ανωτέρω, ουκ ολίγες

Από την προτροπή του προέδρου των ΗΠΑ Μ. Ομπάμα προς το ΔΝΤ και την διευθύντριά του, ώστε ο οργανισμός να γίνει πιο φειδωλός στις απαιτήσεις του από τη χώρα μας ώστε να δυσκολέψει όσο μπορεί τα σχέδια της Γερμανίας, την υποστήριξή του σε όσους (πολιτικούς ή μη) επιμένουν ότι ακολουθείται η λάθος συνταγή για την επίλυση της οικονομικής κρίσης της Ελλάδος, έως το γεγονός ότι ο πρόεδρος των ΗΠΑ την τελευταία φορά που επισκέφθηκε την Ευρώπη, (πριν τρία χρόνια και έξι μήνες !), άφησε την εντύπωση ότι «ο νυν ένοικος του Λευκού Οίκου «δεν αγαπά, στ' αλήθεια, τη Γερμανία (δεν πήγε -τη φορά αυτή- στο Βερολίνο, με την καγκελάριο Μέρκελ προσκύνησαν στο ναζιστικό στρατόπεδο στο Μπούχενβαλντ ) και τη Γαλλία» όπως έγραφε η «Καθημερινή» τότε.

Έως ότου λοιπόν οι ΗΠΑ δεν αντιμετωπίσουν έμπρακτα το δικό τους οικονομικό πρόβλημα, η σχεδιαζόμενη Γερμανική οικονομική πολιτική θα κυριαρχεί στην Γηραιά Ήπειρο, με σκοπό να αναλάβει και τα ηνία της παγκόσμιας οικονομικής κυριαρχίας, με μόνους αντιπάλους, τις αναδυόμενες οικονομίες των χωρών που αποτελούν τον πυρήνα των (λεγόμενων) BRICS από τα αρχικά γράμματα των Βραζιλία,Ρωσία, Ινδία, Κίνα και Νότια Αφρική.

Άλλωστε, ήταν αυτές ακριβώς οι χώρες, που αντέδρασαν έντονα στην απόφαση του ΔΝΤ να στηρίξει το σχέδιο για την βιωσιμότητα του Ελληνικού Δημοσίου χρέους, που έλαβε πρόσφατα το Eurogroup, ανακοινώνοντας τη δημιουργία ενός παράλληλου οργανισμού, με αρχικό κεφάλαιο 250 δις δολάρια, ο οποίος θα έχει τους ίδιους ακριβώς σκοπούς με αυτούς του ΔΝΤ !

Ο αφανής οικονομικός πόλεμος μεταξύ Ευρώπης (Γερμανίας)  και Αμερικής (ΗΠΑ), γίνεται φυσικά υπό τις ευλογίες του διεθνούς κεφαλαίου και των (γνωστών και μη) διαχειριστών του.

Τα τεράστια οικονομικά κέρδη που έχουν καταγράψει τα τελευταία χρόνια οι εταιρίες διαχείρισης κεφαλαίων, αποτελούν αδιάψευστο μάρτυρα.

Η παραδοσιακή οικονομία της παραγωγής, έχει δώσει τη θέση της στην οικονομία της παροχής υπηρεσίας και της δημιουργίας χρήματος εκ του μηδενός !

Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελούν τα τεράστια οικονομικά προβλήματα που αντιμετώπισαν (και αντιμετωπίζουν ακόμη), κραταιές άλλοτε Αμερικανικές εταιρίες, όπως η General Motors, η American Airlines κ.α.

Σ’ αυτό το σημείο, και προς επίρρωση ίσως των ανωτέρω, θα μπορούσε πιθανόν κανείς να αναφερθεί στον νομισματικό «πόλεμο» μεταξύ ευρώ και δολαρίου αλλά και στη διεθνή γεωπολιτική σκηνή και τις εστίες έντασης που δημιουργούνται.

Αυτά όμως θα απαιτούσαν τόσο ενδελεχή ανάλυση που θα κάλυπταν άνετα τη συγγραφή (ενός ακόμη ;) βιβλίου, και δεν αποτελούν αντικείμενο του παρόντος κειμένου

Σε δεύτερο επίπεδο, Ελληνική κυβέρνηση, είτε καταλαβαίνοντας τον εν λόγω σχεδιασμό σταθμίζοντας τα δεδομένα, είτε όχι, έχει πάρει την απόφαση της πρόσδεσής της στο «άρμα» της Γερμανίας, προσδοκώντας φυσικά να έχει δίκιο, και αναμένοντας τα όποια (πρόσκαιρα ή μη) πολιτικά οφέλη.

Ο όλος σχεδιασμός δεν θα μπορούσε να αφήσει ανεπηρέαστα και τα Ελληνικά επιχειρηματικά συμφέροντα, και ειδικότερα αυτά που ο Κ.Μητσοτάκης είχε αποκαλέσει κάποτε «διαπλεκόμενα» και ο Κ.Καραμανλής αρκετά αργότερα «νταβατζήδες» της οικονομίας.

Τα επιχειρηματικά αυτά συμφέροντα, επέλεξαν κατ’ αρχήν την συμπόρευση με τον σχεδιασμό της Γερμανίας, ευελπιστώντας στην παγίωση των κεκτημένων τους και φυσικά στην περαιτέρω διεύρυνση των δραστηριοτήτων τους, σε Ευρωπαϊκό πλέον επίπεδο.

Άλλωστε, το πρόγραμμα βοήθειας προς την Ελλάδα, περνούσε κυρίως μέσα από την Γερμανική πολιτική σκηνή. Τα εκατοντάδες δισεκατομμύρια ευρώ που εισέρρεαν προς την Ελληνική οικονομία, αποτελούσε μέγιστο δέλεαρ, έστω κι αν αυτά κατ’ αρχήν κατευθύνονταν προς το Ελληνικό τραπεζικό σύστημα, στο οποίο θα απευθύνονταν στη συνέχεια για τη χρηματοδότηση των δραστηριοτήτων τους.

Όταν όμως πρόσφατα κατάλαβαν ότι «έπαιζαν» σε ένα παιχνίδι το οποίο δεν τους λάμβανε τελικά υπ’ όψιν, λόγω κυρίως των δεσμέυσεών τους από το ήδη υπάρχον φθαρμένο πολιτικό σκηνικό της χώρας, αποφάσισαν να αντιδράσουν.

Οργανωμένα πλέον στο παρασκήνιο, πήραν την απόφαση να άρουν την εμπιστοσύνη τους στους υπάρχοντες πολιτικούς σχηματισμούς που κυβέρνησαν τη χώρα, φέρνοντάς την στο χείλος της καταστροφής.

Πρώτο «θύμα» και σχετικά εύκολος στόχος των προσπαθειών τους, αποτελεί το παλιό ΠΑΣΟΚ, το οποίο κυβέρνησε, και συνεχίζει –εν μέρει- να κυβερνά τη χώρα, ενώ εδώ και πάνω από δεκαπέντε χρόνια, έχει παρεκκλίνει, ουσιαστικά και τυπικά, από τις βασικές ιδεολογικές του αρχές.

Αν πριν λίγα χρόνια, γνωστά στελέχη του κατάφερναν να ξεφεύγουν εύκολα από τη βάσανο της δικαστικής διερεύνησης των πεπραγμένων τους, τον τελευταίο καιρό οι πολύ σοβαρές περιπτώσεις οικονομικών ή άλλων σκανδάλων στα οποία πιθανόν να ενέχονται, βλέπουν (και θα συνεχίσουν να βλέπουν) το φως της δημοσιότητας.

Σειρά θα έχουν όλοι οι υπόλοιποι κομματικοί σχηματισμοί της μεταπολίτευσης, οι οποίοι, με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, στήριξαν και στηρίχθηκαν από αυτούς

Παράλληλα, στοχοποιούν όσους μιλούν για ολική ανατροπή του υπάρχοντος πολιτικού και επιχειρηματικού κατεστημένου, όπως το κίνημα «Ανεξάρτητοι Έλληνες», του οποίου ηγείται ο απρόβλεπτος, εκτός επιχειρηματικών ή άλλων δεσμεύσεων, με άμεσο και επώνυμο καταγγελτικό λόγο, Π.Καμμένος.

Η πρόσφατη, ανεπιτυχής προσπάθεια διάλυσης του κινήματος με τις αποχωρήσεις επώνυμων στελεχών του, έγκειται ακριβώς στον σχεδιασμό δημιουργίας στο άμεσο μέλλον, ενός πολιτικού σχηματισμού που θα κινείται δεξιότερα της σημερινής ΝΔ, με κεντροδεξιά όμως ταμπέλα, με εμφανή πατριωτικό λόγο, του οποίου ο βασικός κορμός θα αποτελείται από γνωστά ονόματα της πολιτικής, επιχειρηματικής και (πιθανόν) της πρώην ένστολης ζωής της χώρας.

Ενός «νέου» δηλαδή πολιτικού σχηματισμού, δομημένου με παλιά υλικά, πιθανόν με δανεικές «βιτρίνες», ο οποίος στην ουσία θα αποτελεί τον πολιτικό εκφραστή, όσων είχαν την αφανή πρωτοβουλία της σύστασής του.

Η προσπάθειά τους αυτή, βρίσκει φυσικά αντίθετο το ήδη υπάρχον πολιτικό κατεστημένο και τους εναπομείναντες υποστηρικτές του, το οποίο, γνωρίζοντας ότι δεν μπορεί να επηρεάσει τις αποφάσεις τους, στο αμέσως επόμενο χρονικό διάστημα, θα ζητήσει την έμπρακτη στήριξη του Γερμανικού παράγοντα, όπως αυτός εκφράζεται μέσω, τόσο των μηχανισμών της ΕΕ όσο και των επιχειρηματικών του συμφερόντων.

Πρόσφατο παράδειγμα και πρώτο δείγμα αυτής της αντίδρασης, αποτελούν τα δημοσιεύματα σε διεθνή πρακτορεία ειδήσεων αλλά και ξένα περιοδικά ευρείας κυκλοφορίας, για την διαπλοκή στην Ελλάδα, με αναφορές μάλιστα σε ονόματα επιχειρηματιών !

Ο «πρόσφατα ανακαλυφθείς» ορυκτός πλούτος της χώρας, αποτελεί έναν ακόμη σοβαρότατο λόγο, ώστε ο αφανής αυτός οικονομικός πόλεμος, τόσο μεταξύ της Ευρώπης (Γερμανία) και της Αμερικής (ΗΠΑ), όσο και μεταξύ των ντόπιων συμφερόντων και των εκάστοτε εκφραστών τους, και του πολιτικού κατεστημένου, να λάβει έντονες διαστάσεις εντός του 2013.

Η χρονιά που έρχεται θα είναι καθοριστική, όχι μόνο για την Ελλάδα, αλλά για την παγκόσμια οικονομία και το ποιος θα διαχειρισθεί των πλούτο που αυτή παράγει.

Μόνο απρόβλεπτες καταστάσεις μπορούν να διακόψουν κάθε σχεδιασμό, απ’ όποιον κι αν εκπορεύεται.

Απρόβλεπτες καταστάσεις, από ανεπηρέαστους ηγέτες, μακριά από οποιεσδήποτε δεσμεύσεις, που δεν θα διστάσουν να δώσουν τη «γροθιά στο μαχαίρι», απαιτώντας ένα καλύτερο αύριο για τη χώρα, για τον πολύπαθο λαό της, για τα παιδιά και τα εγγόνια μας

Σ’ εμάς έγκειται το αν θα ακολουθήσουμε το παλιό, διαπλεκόμενο και διεφθαρμένο πολιτικά και επιχειρηματικά παρελθόν, ή θα αντισταθούμε, προβάλλοντας πάνω και πέρ’ απ’ όλα, την εθνική αξιοπρέπεια και υπερηφάνειά μας, στέλνοντας όλους όσους οδήγησαν τη χώρα και τους πολίτες της στην οικονομική εξαθλίωση, στο σκαμνί του κατηγορουμένου, απαιτώντας την παραδειγματική τιμωρία τους.

ΤΟ ΙΔΙΟ ΣΚΗΝΙΚΟ

Τις τελευταίες ημέρες, κάποια σοβαρά ζητήματα έχουν αρχίσει να βλέπουν σιγά-σιγά το «φως» της δημοσιότητας.

Ξεκινώντας κανείς από το ζήτημα που ανέκυψε με την αποκάλυψη της προσπάθειας είσπραξης μιας επιταγής αξίας 147.000 € από πρώην ειδικό σύμβουλο του ΕΟΤ, η οποία εκτός από την προσαγωγή και την σύλληψη πέντε ατόμων με κατηγορίες για κακουργηματική απάτη σε βάρος του Οργανισμού, προκάλεσε και την αναφορά του πρώην Γενικού Γραμματέα του, κ. Καραχάλιου, σε έλλειμμα 12 εκατομμυρίων ευρώ από τα ταμεία του !

Μία υπόθεση που, ακόμα, βρίσκεται στην αρχή της.

Το δεύτερο ζήτημα είναι αρκετά πιο σοβαρό καθώς αφορά την, περιβόητη πλέον, λίστα Λανγκάρντ και την «άφιξή» της, εκ νέου, στη χώρα μας από το Υπουργείο Οικονομικών της Γαλλίας.

Οι οικονομικοί εισαγγελείς κ.κ. Πεπόνης & Μουζακίτης που την παρέλαβαν, πριν περάσει αρκετός καιρός μελέτης και επεξεργασίας της, την ... πακετάρισαν και την έστειλαν απευθείας στη Βουλή, ως συμπληρωματικό της δικογραφίας, που ήδη έχουν στείλει  για τη διερεύνηση ενδεχόμενων ποινικών ευθυνών πολιτικών προσώπων.

Και αυτές ακριβώς οι πολιτικές ευθύνες, είναι πιθανόν να «ακουμπούν» τον κ. Βενιζέλο και -κυρίως- τον πρώτο, πριν μήνες παραλήπτη, κ. Παπακωνσταντίνου.

Σημαντική λεπτομέρεια αποτελεί το ότι πριν λίγες μόνο ημέρες, η επιτροπή Θεσμών και Διαφάνειας της Βουλής, με τις ψήφους των ΝΔ, ΠΑΣΟΚ & ΔΗΜΑΡ, αποφάσισε την μη περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης !

Ήδη, ο «αφανής», κατά τη γνώμη μου, στόχος της έντονης ενασχόλησης των ΜΜΕ με το σοβαρό αυτό ζήτημα, η ΔΗΜΑΡ, έχει δώσει μέσω ανακοινώσεών της, το στίγμα της αντίδρασής της, αναφέροντας ότι θα στηρίξει (εκ των υστέρων) οποιαδήποτε πρόταση προς περαιτέρω διερεύνηση της υπόθεσης για τον καταλογισμό πολιτικών ευθυνών, «κλείνοντας το μάτι» στο ΣΥΡΙΖΑ.

Η προσπάθεια να στηθεί το, δοκιμασμένο και στο παρελθόν, σκηνικό, είναι περισσότερο από εμφανής.

Σαφώς και τα ΜΜΕ θα πρέπει, και καλά κάνουν, να ασχοληθούν με τα πολύ σοβαρά αυτά ζητήματα.

Το ποιοι όμως δοκιμάζουν την ίδια συνταγή, ώστε να προβάλουν στη συνέχεια τους «από μηχανής Θεούς» κάποιας «νέας» προσπάθειας κομματικού σχηματισμού που ήδη ετοιμάζεται στο παρασκήνιο της πολιτικής ζωής της χώρας, είναι ένα άλλο ζήτημα που όσοι  έχουν την ικανότητα να διαβάζουν πίσω από τις λέξεις, μπορούν να διακρίνουν.

ΤΟ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟ ΙΔΕΟΛΟΓΙΚΟ ΑΥΤΟΝΟΗΤΟ

Μας κατηγόρησαν ότι δεν έχουμε ιδεολογία, ότι είμαστε ένα συνονθύλευμα ετερόκλητων ανθρώπων, χωρίς σταθερή βάση, χωρίς συγκεκριμένο πολιτικό προσανατολισμό

Και δεν τους πέρασε στιγμή από το μυαλό, ότι αυτές ακριβώς οι μομφές τους, είναι εκείνες που μας ενώνουν, που ένωναν ανέκαθεν σε ένα κοινό σκοπό, όλους τους Έλληνες και όλες τις Ελληνίδες, όπου κι αν ζουν


Δανείζομαι φράσεις από την Παρουσίαση του Κινήματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων και την ενότητα "Ποιοι Είμαστε" ...

Είναι κοινή παραδοχή ανάμεσα σε όλους μας, ότι χρειαζόμαστε ένα Κράτος Ισχυρό, Επιτελικό και Σύγχρονο

"Η ιστορία διδάσκει ότι το Κράτος είναι απαραίτητο για να δημιουργηθεί πολιτισμός.
Το Κράτος δεν μπορεί, και δεν πρέπει να πάψει να λειτουργεί.
Η Ιστορία διδάσκει επίσης ότι το Κράτος δεν μπορεί να είναι ουδέτερο στην αέναη και διαχρονική πάλη, μεταξύ των αδικημένων των αποκλεισμένων και των οικονομικά ισχυρών.
Αντλώντας το συμπέρασμα από την Ιστορική εμπειρία, πιστεύουμε σε ένα Κράτος που θα παρεμβαίνει αποφασιστικά, προκειμένου να προστατεύεται το ελάχιστο επίπεδο αξιοπρεπούς διαβίωσης, η ελεύθερη πρόσβαση στα βασικά αγαθά, ή άμυνα της χώρας, η ασφάλεια των πολιτών, η απρόσκοπτη πρόσβαση στις πηγές της γνώσης και της μόρφωσης και η στοιχειώδης ασφαλιστική, ιατρική και κοινωνική περίθαλψη."

Και αυτές, ανάμεσα σε άλλες μας θέσεις, παράγουν ιδεολογία
Μια ιδεολογία πέρα από κάθε σύγχρονη ή όχι διατύπωση περί δεξιών, κεντροδεξιών, αριστερών, φιλελεύθερων, νεοφιλελεύθερων, σοσιαλιστικών, και πρόσφατα, χριστιανοδημοκρατικών, ή όποιων άλλων επικεφαλίδων βάζει ο κάθε στεγασμένος ή άστεγος πολιτικός στο δικό του ποιμνιοστάσιο.

Κι όλα αυτά, ενώ έχουμε στα χέρια, στο νου και την καρδιά μας, την μία και μόνη, αέναη, άσβεστη κι αμόλυντη από τους αιώνες ιδεολογική αναφορά όλων μας ... στον Ελληνισμό.
Και προσέξτε, της ιδέας του Ελληνισμού, που σε καμία περίπτωση δεν περιλαμβάνει την έννοια ενός άκρατου Εθνικισμού, όπως αυτός προβάλλεται σήμερα ακόμη και μέσα στο Ελληνικό Κοινοβούλιο.

Γράφει ο Οδυσσέας Ελύτης στα «Δημόσια και Ιδιωτικά» του :

«Να μπορούσαν και τη σημασία των λαών να τη μετράνε όχι από το πόσα κεφάλια διαθέτουνε για μακέλεμα, όπως συμβαίνει στις ημέρες μας, αλλά απ’ το πόση ευγένεια παράγουν, ακόμη και κάτω από τις πιο δυσμενείς και βάναυσες συνθήκες, όπως ο δικός μας ο λαός στα χρόνια της Τουρκοκρατίας, όπου το παραμικρό κεντητό πουκάμισο, το πιο φτηνό βαρκάκι, το πιο ταπεινό εκκλησάκι, το τέμπλο, το κιούπι, το χράμι, όλα τους αποπνέανε μιαν αρχοντιά κατά τι ανώτερη των Λουδοβίκων. Τι σταμάτησε αυτά τα κινήματα ψυχής, που αξιώθηκαν κι έφτασαν ως τις κοινότητες ; Ποιος καπάκωσε μια τέτοιου είδους αρετή, που μπορούσε μια μέρα να μας οδηγήσει σε ένα ιδιότυπο, κομμένο στα μέτρα της χώρας, πολίτευμα;»

Κανείς, αγαπητοί συνάδελφοι
Κανείς, όσοι αιώνες κι αν περάσουν, δεν πρόκειται ποτέ να "καπακώσει", να εξαλείψη την ιδεολογική αναφορά μας στον Ελληνισμό

Έναν Ελληνισμό που ως Σύστημα Αξιών παράγει μια κοσμοθεωρία, η οποία βασίζεται, όπως κάθε ιδεολογία, σε θεμελιακά αυτονόητα, περιλαμβάνει συγκεκριμένα πρότυπα ζωής, ανθρώπινων σχέσεων και προτείνει συγκεκριμένη "αντίληψη" του κόσμου και συγκεκριμένο τρόπο παρέμβασης σ' αυτόν, όπως αναφέρει και η καθηγήτρια και συγγραφέας Μαρία Τζάνη στο "Ιδεολογικό Μήνυμα του Ελληνισμού στην Αγωγή του Ανθρώπου"

Στη σημερινή, διχασμένη από κάθε λογής ιδεολογική αναφορά, κοινωνία, αντιπροτάσουμε τη σκέψη του αείμνηστου δικηγόρου και λογοτέχνη Γιώργου Θεοτοκά:
«Ο Ελληνισμός ζει, άρα αλλάζει ολοένα σύσταση και μορφή, ανανεώνεται, αναπροσαρμόζεται σε καινούργιες περιστάσεις, αφομοιώνει καινούργιες επιδράσεις, ανακαλύπτει δρόμους που δεν περίμενε, φτιάνει έργα πρωτότυπα, διαμορφώνει αντιπροσωπευτικούς τύπους αλλιώτικους από εκείνους που ήξερε. Δεν υπάρχει λοιπόν, ούτε θα υπάρξει όσο ο Ελληνισμός είναι ζωντανός, σύστημα κανόνων που θα ρυθμίζει οριστικά πότε ένα έργο είναι Ελληνικό και πότε δεν είναι. Ο μόνος κανόνας της ελληνικότητας που σηκώνει η δική μου τουλάχιστο συνείδηση είναι τούτος: Ελληνικό είναι κάθε έργο που βγαίνει με ειλικρίνεια από τη ζωή, την καρδιά και τη σκέψη των ανθρώπων του έθνους μας«.

Πιστεύω λοιπόν πως θα πρέπει να εξετάσουμε σοβαρά την πιθανότητα, πάνω και γύρω από αυτή την ιδεολογία του Ελληνισμού και του πανανθρώπινου μηνύματός του, να χτίσουμε τις βασικές κατευθυντήριες αρχές και θέσεις μας.

Έναν Ελληνισμό που βασίζεται στο Δελφικό "Μηδέν Άγαν", και το Λαϊκό "Φωνή Λαού, Οργή Θεού"

Η ΠΑΡΑΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΘΝΙΚΗΣ ΚΥΡΙΑΡΧΙΑΣ

Τον Μάϊο του 2010 η Ελληνική Δημοκρατία (ως Δανειολήπτης) και η Τράπεζα της Ελλάδος (ως Αντιπρόσωπος του Δανειολήπτη) υπογράφουν τη Σύμβαση Δανειακής Διευκόλυνσης, στην οποία προβλέπεται ότι ο Δανειολήπτης (ΜΟΝΟ η Ελληνική Δημοκρατία δηλαδή) παραιτείται "αμετάκλητα και άνευ όρων από κάθε ασυλία που έχει ή πρόκειται να αποκτήσει, όσον αφορά τον ίδιο ή τα περιουσιακά του στοιχεία ... " κλπ

Στις 21 Ιουλίου 2010, με το ΦΕΚ Α 119 (Νόμος 3864), ιδρύεται το Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ), με σκοπό "... τη διατήρηση της σταθερότητας του Ελληνικού τραπεζικού  συστήματος ..." αλλά και " ... συμπεριλαμβανομένων των θυγατρικών των αλλοδαπών τραπεζών ..." με αρχικό κεφάλαιο 10.000.000.000 €, και διάρκεια ισχύος μέχρι την 30η Ιουνίου 2017 (!) 

Στο ίδιο ΦΕΚ καθορίζεται και το ποια θεωρείται ότι είναι η περιουσία του Ταμείου, καθώς και το ότι, αν και χρηματοδοτείται εξ ολοκλήρου με χρήματα που προέρχονται από τον EFSF,μέσω του Ελληνικού Δημοσίου, το Ταμείο ΔΕΝ αποτελεί Πρόσωπο Δημοσίου αλλά ... Ιδιωτικού Δικαίου.

Στις 20 Σεπτεμβρίου του 2012, με το ΦΕΚ Α 180 (Νόμος 4079), το ΤΧΣ "προικίζεται" με άλλα ... 40.000.000.000 € και το κεφάλαιό του πλέον να ανέρχεται στα 50.000.000.000 €,

ενώ στα περιουσιακά του στοιχεία προστίθενται πλέον " ... τα προϊόντα της εκκαθάρισης των πιστωτικών ιδρυμάτων ..." !! 

Στις 14 Φεβρουαρίου του 2012, εκδίδεται το ΦΕΚ 28 Α, το οποίο ενσωματώνει την 2η δανειακή σύμβαση, όπου πλέον η Τράπεζα της Ελλάδος εμφανίζεται, όχι απλά ως αντιπρόσωπος της Ελληνικής Δημοκρατίας, αλλά ως η ΙΔΙΑ να παραιτείται "... από οποιαδήποτε ασυλία ... " κλπ. Τα περιουσιακά στοιχεία της ΤτΕ δηλαδή, όπως (πχ) ο χρυσός της Ελλάδας, δεν προστατεύονται πλέον.

Το αξιοπερίεργο είναι ότι στο τέλος της παραγράφου, υπάρχει υποσημείωση η οποία αναφέρεται ότι " τα ανωτέρω θα εφαρμόζονται με την επιφύλαξη του Αρ.57Α του Καταστατικού της ΤτΕ". Το τι αναφέρει αυτό το άρθρο, μπορείτε να το δείτε πιο κάτω. Το γιατί όμως το Καταστατικό της Τράπεζας είναι ισχυρότερο από την παραίτηση "... οποιασδήποτε ασυλίας" ακόμη και του Ελληνικού Κράτους, είναι θέμα όσων γνωρίζουν πολύ καλύτερα νομικά από εμένα για να το εξηγήσουν.

Και έτσι ερχόμαστε στο "σήμερα". Στις 12 Δεκεμβρίου του 2012, εκδίδεται το ΦΕΚ 240 Α, στο οποίο περιλαμβάνεται η 3η δανειακή σύμβαση στην οποία, φυσικά, υπάρχει και πάλι ο όρος περί παραίτησης της ασυλίας της χώρας και της ΤτΕ, μόνο που αυτή τη φορά προστίθεται και το ΤΧΣ, ο οργανισμός δηλαδή που συστάθηκε ως ΝΠΙΔ, από το Ελληνικό Δημόσιο, με χρήματα του EFSF, με σκοπό τη χρηματοδότηση (ανακεφαλαιοποίηση) των ελληνικών, αλλά και των θυγατρικών των αλλοδαπών, τραπεζών.

Και τα ερωτήματα πλέον προκύπτουν αμείλικτα :

α) αποτελούν ή όχι αυτά τα άρθρα, πλήρη παράδοση κάθε ιδιωτικής και δημόσιας περιουσίας, μέσω 

τόσο της ΤτΕ αλλά και του ΤΧΣ το οποίο ανακεφαλαιοποιεί της Ελληνικές τράπεζες, στους δανειστές μας ;

β) αποτελούν ή όχι αυτά τα άρθρα, πλήρη εκχώρηση, με βάση το Αγγλικό Δίκαιο, της Εθνικής μας Κυριαρχίας, εν είδει αποικίας, στους κάθε λογής δανειστές μας ;

γ) αποτελούν ή όχι αυτά τα άρθρα διεθνείς -εντέλει- συμβάσεις, οι οποίες θα έπρεπε (και πρέπει) να κυρωθούν στη Βουλή με την πλειοψηφία των 3/5 (180) της ολομέλειας ;

δ) πώς είναι δυνατόν, Έλληνες βουλευτές, γνωρίζοντας αυτούς τους όρους, να θέτουν την υπογραφή τους κάτω από τέτοια κείμενα ;

ε) πώς είναι δυνατόν να ακούμε ακόμη για "σκληρές" διαπραγματεύσεις, όταν αυτά τα άρθρα υπάρχουν ακόμη σε αυτές τις συμβάσεις ;

ΠΕΡΙ ΑΠΟΧΩΡΗΣΕΩΝ ...

Δεν μπόρεσα και δεν μπορώ ακόμη να καταλάβω τις δημοσιεύσεις σε προφίλ, ομάδες ή όπου αλλού, όσων πήραν την απόφαση να αποχωρήσουν από το κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων.
Σαφώς και αποτελεί αναφαίρετο δικαίωμα του καθενός, να θεωρεί ότι (κατά τη γνώμη του/της) το κίνημα δεν ανταποκρίνεται (πλέον) στις προσδοκίες του ή ακόμη να πιστεύει ότι διάφορες προσωπικές αντιδικίες, τον εκθέτουν στην τοπική κοινωνία, ή ότι άλλο.
Μέχρις εδώ κανένα πρόβλημα.
Άλλωστε θα έπρεπε οι αντιδικίες, οι "κόντρες", οι διαφωνίες, να ήταν αναμενόμενα και από τους ίδιους, εφόσον αποφάσισαν την ενεργό συμμετοχή τους στην πολιτική.
Για ποιο λόγο όμως μια τέτοια απόφαση δημοσιεύεται στα προφίλ, τις ομάδες, στα blogs, στα sites κλπ ;
Ποιος ο σκοπός αυτής της δημοσίευσης ;
Και για να γίνω πιο ξεκάθαρος :
μετά την οριστική απόφαση κάποιου ή κάποιας να παραιτηθεί από το κίνημα, ποιος ο λόγος να μάθουν όλοι οι υπόλοιποι τους λόγους της παραίτησης, οι οποίοι μάλιστα έχουν να κάνουν με
1) διαφωνώ με το "τάδε"
2) δε μου αρέσει "αυτό"
3) άλλα περίμενα κι άλλα βρήκα
4) και ποιος είναι αυτός που θα μου πει εμένα, κλπ. ;

Όταν άραγε εντάχθηκαν ως μέλη στο κίνημα, ένιωσαν την ανάγκη να δημοσιεύσουν την ... εγγραφή τους και τους λόγους της ή κάτι τέτοιο το θεωρούσαν αυτονόητο ;
Πιστεύουν μήπως ότι δημοσιεύοντας την αποχώρησή τους και τα "γιατί" της, θα πείσουν και άλλους να τους ακολουθήσουν ;
Εάν οι δημοσιεύσεις αυτές, σκοπό έχουν να μας κάνουν κοινωνούς καταστάσεων τις οποίες οι ίδιοι βίωσαν και, κατά τη γνώμη τους, αποδεικνύουν την απομάκρυνση των λειτουργών του κινήματος, είτε από αυτό που πίστευαν πως το κίνημα αντιπροσωπεύει, είτε από τις δικές τους ιδεολογικές καταβολές, με ποιον τρόπο εξυπηρετούν τους εαυτούς τους και τα δικά τους πιστεύω αποχωρώντας από έναν αγώνα με κοινή στόχευση ;!
Διότι αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Όσο για τους λόγους ...
Διαβάζω ότι διαφωνούν με την πρακτική που ακολουθεί το κίνημα στον αντιμνημονιακό αγώνα !
Πώς μπορείτε να γνωρίζετε τη Στρατηγική του ώστε να κρίνετε τις Τακτικές του κινήσεις ;
Διαβάζω ότι διαφωνούν με  την Οργανωτική του Δομή !
Πώς μπορείτε να το κάνετε εφόσον δεν έχει πραγματοποιηθεί ακόμη το Εθνικό Συνέδριο το οποίο θα έχει τόσο Ιδρυτική όσο και Καταστατική ευθύνη ;
Διαβάζω ότι διαφωνούν με την "συνεργασία με τον ΣΥΡΙΖΑ" !
Πόσες άλλες διαψεύσεις από τον ίδιο τον Π.Καμμένο πρέπει να ακούσετε ;
Διαβάζω ότι διαφωνούν για την αναφορά του "δολαρίου ως συναλλαγματικό μαξιλάρι μετά την τιτλοποίηση σε μορφή CDO των εσόδων από τον ορυκτό πλούτο της χώρας σε υδρογονάνθρακες" !
Είστε σίγουροι πως γνωρίζετε τι ακριβώς σημαίνει αυτό ; Γιατί το ΜΟΝΟ που δεν σημαίνει, είναι η υιοθέτηση του δολαρίου ως εθνικό νόμισμα ή ακόμη και ως συνδεδεμένο με το δικό μας εθνικό νόμισμα στην (ανύπαρκτη & ανέφικτη) περίπτωση εξόδου της χώρας από το ευρώ.
Πόσες περισσότερες διαβεβαιώσεις από τον ίδιο τον Π.Καμμένο χρειάζεστε, όταν με κάθε ευκαιρία επαναλαμβάνει ότι "το ευρώ το πληρώσαμε και το πληρώνουμε με αίμα, και δεν έχει κανένας δικαίωμα να μας το στερήσει" ;
Διαβάζω ακόμη για το περιβόητο non paper !
Πιστεύετε πραγματικά ότι εάν υπήρχε  ένα τόσο "ισχυρό διαπραγματευτικό χαρτί", δεν θα το χρησιμοποιούσαν όλοι οι υπόλοιποι αρχηγοί κομμάτων, εφόσον ο ίδιος ο Π.Καμμένος παραδίδοντας τα 7 σημεία (γιατί μέρος αυτού του εγγράφου λένε ότι είναι) στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, του ζήτησε να διανεμηθεί το έγγραφο και στους υπόλοιπους αρχηγούς ;
Πιστεύετε πραγματικά ότι εάν υπήρχε ένα τόσο "ισχυρό" χαρτί, δεν θα το εκμεταλλευόταν πολύ νωρίτερα (έχουν περάσει 7 μήνες !), έστω και μέσω "διαρροών στα ΜΜΕ" ή και ... προσέγγισης στελεχών, όλοι όσοι ήθελαν και θέλουν την διάλυση των Ανεξάρτητων Ελλήνων ;
Μέχρι που διάβασα ότι αποχωρούν διότι διαφωνούσαν, ή δεν έτυχαν βοήθειας, από όσους ... ήδη έχουν παραιτηθεί και είχαν καίριες θέσεις στο κίνημα !

Αποχωρείτε και επιτίθεστε σε μια ιδέα, ένα κίνημα που σε πολλούς από εσάς (μας), έδωσε υπόσταση και αναγνωρισιμότητα στην πρώτη σας (μας) εθνική, δημόσια  πολιτική τοποθέτηση.
Δεν παραιτήστε από το κίνημα κυρίες και κύριοι.
Παραιτείστε από την προσωπική συνέχιση της δικής σας προσπάθειας, να υποστηρίξετε τις δικές σας ιδέες, τις οποίες αναγνωρίσατε ανεπιφύλακτα μέσα σε μία συλλογικότητα που ονομάσθηκε "Ανεξάρτητοι Έλληνες" και έλαβε κινηματικό χαρακτήρα.

Μπορείτε άνετα λοιπόν να παραιτείστε από την ενεργό συμμετοχή στη συνέχιση του αγώνα.
Γιατί αυτό ακριβώς κάνετε.
Κουραστήκατε ή προσδοκάτε ... άλλες "λύσεις" σε ... "ζυμώσεις" και "αφηγήματα"

Γιατί εάν πιστεύατε ότι είχατε δίκιο, θα έπρεπε να μείνετε και να αγωνιστείτε, μέχρις ενός.
Να διατυπώσετε με θάρρος τις θέσεις σας στο Εθνικό Συνέδριο και να τις θέσετε στην βάσανο της ψηφοφορίας.

Συγχωρέστε με λοιπόν μα, κάθε δικαιολογία σας, θα την έκρινε κανείς επιεικώς, από υποβολιμαία έως απαράδεκτη.