Από τη συνδιαχείριση στη συνεκμετάλλευση;

Ήταν στα μέσα Οκτωβρίου του 2017, όταν ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Α. Τσίπρας έφθανε μπροστά από την πύλη του Λευκού Οίκου, όπου τον περίμενε ο πρόεδρος των ΗΠΑ Ντ. Τραμπ. 

Ακολούθησε η καθιερωμένη φωτογραφία, η σύντομη επίσημη δήλωση μπροστά στις κάμερες, το δείπνο εργασίας και οι δηλώσεις του Έλληνα πρωθυπουργού και του Αμερικανού Προέδρου στον Κήπο των Ρόδων.

Τα θέματα που συζητήθηκαν είχαν να κάνουν με τις μεγάλες δυνατότητες που έχει η Ελλάδα στον τομέα των επενδύσεων, ειδικά στο πεδίο της ενέργειας και ειδικότερα στα κοιτάσματα στα ανοικτά της νότιας Κρήτης, και στην αμυντική συνεργασία των δύο χωρών, κυρίως δε με την επέκταση της συμφωνίας για τη χρήση της αμερικανικής ναυτικής βάσης στη Σούδα αλλά και την αναβάθμιση των ελληνικών αεροσκαφών F-16.

Αυτά τουλάχιστον έγραφαν τα διεθνή μέσα, υπογραμμίζοντας ότι η συνάντηση πραγματοποιήθηκε σε πολύ καλό κλίμα.

Κανείς τότε, ή ακόμη και σήμερα, δεν μπορούσε και δεν μπορεί να υποστηρίξει, ότι ανάμεσα στα θέματα που συζητήθηκαν, δεν ήταν και η εντατικοποίηση του διαλόγου μεταξύ Αθήνας και Σκοπίων.

Δύο μήνες αργότερα όμως, στα μέσα Δεκεμβρίου του 2017, στη συνάντηση του Μ. Νίμιτς με τους διαπραγματευτές των δύο χωρών, που πραγματοποιήθηκε στις Βρυξέλλες, ο διαμεσολαβητής του ΟΗΕ είχε εκφράσει την αισιοδοξία ότι «…εντός του 2018 μπορεί να βρεθεί λύση στο ζήτημα της ονομασίας» και ανήγγειλε την εντατικοποίηση της διαπραγματευτικής διαδικασίας.

Μόλις έναν μήνα αργότερα, στις 17 Ιανουαρίου 2018 στη Νέα Υόρκη, και αφού είχε προηγηθεί μία μυστική συνάντηση μεταξύ των υπουργών εξωτερικών των δύο χωρών Ν. Κοτζιά και Ν. Δημητρωφ στη Θεσσαλονίκη, ο ειδικός διαμεσολαβητής του ΟΗΕ μετά τη συνάντηση με τους διαπραγματευτές των δύο χωρών, πρέσβεις Α. Βασιλάκη και Β. Ναουμόφσκι, έβγαινε από αυτή δηλώνοντας πολύ αισιόδοξος, εκτιμώντας μάλιστα πως το ζήτημα μπορεί να λυθεί εντός των προσεχών έξι μηνών.

Πέντε μόλις μήνες αργότερα, και αφού είχαν μεσολαβήσει αλλεπάλληλες συναντήσεις και επικοινωνίες μεταξύ των υπουργών εξωτερικών, αλλά και των πρωθυπουργών, των δύο χωρών, στις 17 Ιουνίου 2018 στο χωριό Ψαράδες της Φλώρινας, υπογράφηκε η Συμφωνία των Πρεσπών.

Μια συμφωνία η οποία -το λιγότερο- επέβαλε τη «συνδιαχείριση» του ονόματος (και της Ιστορίας και του Πολιτισμού; ) της «Μακεδονίας», και από της δύο χώρες.

Στα τέλη πια του 2019, με άλλη πλέον κυβέρνηση στην Ελλάδα, αυτή της Νέας Δημοκρατίας, είναι ήδη προγραμματισμένη η επίσκεψη του πρωθυπουργού Κ. Μητσοτάκη στην Ουάσιγκτον, στις 7 Ιανουαρίου, για τη συνάντησή του με τον πρόεδρο των ΗΠΑ Ντ. Τράμπ, με την ατζέντα των συζητήσεων να επικεντρώνεται, όπως έχει ανακοινωθεί, σε θέματα που άπτονται των διμερών σχέσεων και της οικονομίας.

Χωρίς τίποτε από τα παραπάνω να μπορεί να ερμηνευθεί απόλυτα ως ένα «κακό προηγούμενο», θα πρέπει ίσως να θυμηθούμε ένα από τα «ισχυρά» επιχειρήματα της κυβέρνησης Τσίπρα, όσον αφορά την αναγκαιότητα της υπογραφής της Συμφωνίας των Πρεσπών. Αυτό της αυξανόμενης επιρροής της Τουρκίας στην γειτονική χώρα.

Μία φοβική δηλαδή, κατά τη γνώμη μου, προσέγγιση, που δε λάμβανε όμως καθόλου υπόψιν της την ιδεολογική-θρησκευτική επιρροή, ταυτόχρονα με την οικονομική διείσδυση, της Τουρκίας, τόσο στον μουσουλμανικό πληθυσμό της γειτονικής χώρας, όσο και στην προσέλκυση-επιρροή στο σημαντικό μειονοτικό στοιχείο του αλβανικής καταγωγής πληθυσμού της, μέσω των άριστων σχέσεων μεταξύ Αλβανίας-Τουρκίας.

Μία φοβική προσέγγιση που, αν ισχύει κι εάν τυχόν κυριαρχεί ακόμη στις σχέσεις μας με την Τουρκία, ίσως μας οδηγήσει και σε άλλες υποχωρήσεις, όπως η συνεκμετάλλευση των ορυκτών πόρων της Αποκλειστικής Οικονομικής Ζώνης της Ελλάδας.

Όπως γράφει και ο δημοσιογράφος Σ. Λυγερός σε άρθρο του τον περασμένο Ιούλιο, «…μετά την δήλωση Ν. Κοτζιά τον Μάρτιο στο Φόρουμ των Δελφών περί «μοναχοφάηδων», την δήλωση, στη συνέχεια, του διαδόχου του στο υπουργείο Εξωτερικών Γ. Κατρούγκαλου για τα δικαιώματα της Τουρκίας, η οποία είχε κινηθεί σε παρεμφερές μήκος κύματος, είχαμε (και) την αμφίσημη δήλωση του (νυν υπουργού Εξωτερικών) Ν. Δένδια στο Blooberg, ο οποίος αναφερόμενος στη δυνατότητες ελληνοτουρκικής συνεργασίας, είπε ότι υπάρχουν χιλιάδες συνέργειες από τον τουρισμό έως την εκμετάλλευση των φυσικών πόρων. Τρεις δηλώσεις που μυρίζουν συνεκμετάλλευση».

Κανείς σήμερα, δεν μπορεί να ισχυρισθεί με βεβαιότητα, πως την δυσμενέστατη, κατά την γνώμη μου, εθνική υποχώρηση του 2018, θα ακολουθήσει άλλη μία εντός του 2020.

Αυτό που μπορεί όμως να κάνει, είναι με κάθε ευκαιρία και με κάθε ειρηνικό τρόπο, να διατρανώνει την εθνική ομοψυχία που επιβάλλεται να μας διακρίνει, τις καθοριστικές για το μέλλον της χώρας αυτές ημέρες.

Αληθινά Ψέματα ...

Κι ενώ ο κ. Σαμαράς βρίσκεται στις ΗΠΑ, ας θυμηθούμε (ένα-ένα)τα περίφημα "18 σημεία" που είχε εξαγγείλει στις 31 Μαΐου 2012 (εξαπατώντας τον ελληνικό λαό για να "κλέψει" την ψήφο του) :

Ψέμα Πρώτο :
Αποκατάσταση των πολύ χαμηλών συντάξεων και των πολυτεκνικών επιδομάτων στα επίπεδα του 2009. Αποκατάσταση της εξισωτικής για τους κτηνοτρόφους. Αποκατάσταση ειδικών μισθολογίων αστυνομικών που βρίσκονται σε ενεργό υπηρεσία και των χειριστών της Πολεμικής Αεροπορίας. Αποκατάσταση των ζημιών που υπέστησαν από το κούρεμα του χρέους, ομολογιούχοι και ασφαλιστικά ταμεία.

Ψέμα Δεύτερο :
Επέκταση του επιδόματος ανεργίας στα δύο χρόνια, έστω και με τη μορφή προγραμμάτων επανεκπαίδευσης.

Ψέμα Τρίτο :
Έκτακτο επίδομα ανεργίας και για μη μισθωτούς, αυτοαπασχολούμενους ή καταστηματάρχες, εφόσον βρίσκονται κάτω από ένα εισοδηματικό όριο

Ψέμα Τέταρτο :
Ρύθμιση των φορολογικών επιβαρύνσεων των επόμενων μηνών (!!) ώστε να μην ξεπερνούν οι φορολογικές επιβαρύνσεις το 25% του μέσου οικογενειακού εισοδήματος

Ψέμα Πέμπτο :
Να μην πέσουν άλλο οι μισθοί στον ιδιωτικό τομέα και επαναφορά της μετενέργειας στους έξι μήνες

Ψέμα Έκτο :
Σταδιακή άνοδος του αφορολόγητου ορίου από τις 5.000€ σήμερα, στις 8.000€ για την επόμενη χρονιά (2013) και στις 10.000€ τη μεθεπόμενη (2014)

Ψέμα Έβδομο :
Αντικατάσταση του χαρατσιού της ΔΕΗ από νέο διευρυμένο ΕΤΑΚ

Ψέμα Όγδοο :
Σταδιακή μείωση των φορολογικών συντελεστών. Με πρώτο βήμα τη μείωση του Φόρου για Νομικά Πρόσωπα στο 15% την επόμενη χρονιά (2013). Επίσης, άμεση μείωση του ΦΠΑ για την εστίαση στο 9% (!!) από το 23%.

Ψέμα Ένατο :
Επέκταση τουλάχιστον έως το 2016 της χρονικής διάρκειας για τις περικοπές δημοσίων δαπανών ύψους 11,7 δισεκατομμυρίων ευρώ

Ψέμα Δέκατο :
Ειδικό καθεστώς για το πλεονάζον προσωπικό από οργανισμούς του Δημοσίου που συγχωνεύονται και καταργούνται. Να μην απολύονται, αλλά να μπαίνουν σε ειδικό καθεστώς για τρία χρόνια (!!) τουλάχιστον. Θα παίρνουν το βασικό τους μισθό και τις εργοδοτικές εισφορές στα ταμεία τους

Ψέμα Ενδέκατο (από εκείνα που ... ΔΕΝ απαιτούσαν επαναδιαπραγμάτευση ! ):
Ρύθμιση της αποπληρωμής χρεών των νοικοκυριών σε τράπεζες, ώστε η μηνιαία δόση να μην ξεπερνά ποσοστό 30% του διαθέσιμου εισοδήματος. Εάν έχουν χάσει την εργασία τους ή την επιχείρησή τους, να πληρώνουν μόνο τόκους για 2 ή 3 χρόνια

Ψέμα Δωδέκατο (από εκείνα που ... ΔΕΝ απαιτούσαν επαναδιαπραγμάτευση ! ):
Αναστολή των συνεπειών εγγραφής στον ΤΕΙΡΕΣΙΑ, για εγγεγραμμένους της τελευταίας διετίας

Ψέμα Δέκατο τρίτο (από εκείνα που ... ΔΕΝ απαιτούσαν επαναδιαπραγμάτευση ! ):
Εξασφάλιση ρευστότητας στην πραγματική οικονομία και ειδικότερα στις μικρομεσαίες επιχειρήσεις μέσω της Ευρωπαϊκής Επενδυτικής Τράπεζας

Ψέμα Δέκατο Τέταρτο (από εκείνα που ... ΔΕΝ απαιτούσαν επαναδιαπραγμάτευση ! ):
Εφαρμογή του συμψηφισμού οφειλών από και προς το Δημόσιο

Ψέμα Δέκατο Πέμπτο (από εκείνα που ... ΔΕΝ απαιτούσαν επαναδιαπραγμάτευση ! ):
Πολιτική για την αποκατάσταση του αισθήματος ασφάλειας του πολίτη (!!)

Ψέμα Δέκατο Έκτο (από εκείνα που ... ΔΕΝ απαιτούσαν επαναδιαπραγμάτευση ! ):
Επίσπευση της ανακήρυξης ΑΟΖ (!!)

Σε δύο από τα "18 Σημεία" του όμως, ο κ. Σαμαράς, είπε την αλήθεια !!
Ήταν τα μοναδικά δύο που ... δεν έπρεπε ΚΑΝ να υπάρχουν !!

1) Άμεσες νομοθετικές πρωτοβουλίες για την αποδέσμευση της ακίνητης περιουσίας του Δημοσίου, και
2) Προώθηση αποκρατικοποιήσεων ΠΕΡΑ ΑΠΟ ΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ της δανειακής σύμβασης

ΕΡΩΤΗΣΗ ΤΟΥ ΚΟΙΝΟΒΟΥΛΕΥΤΙΚΟΥ ΕΚΠΡΟΣΩΠΟΥ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΤΕΡΕΝΣ ΚΟΥΙΚ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΡΑΥΓΗ ΑΠΟΓΝΩΣΗΣ ΤΩΝ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΩΝ ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΩΝ ΝΗΣΙΩΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΛΕΙΜΜΕΝΩΝ ΣΤΟ ΕΛΕΟΣ ΤΩΝ ΜΝΗΜΟΝΙΩΝ

«ΟΛΑ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ, ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ, ΕΚΤΟΣ ΑΠΟ ΑΟΖ ΚΑΙ ΥΦΑΛΟΚΡΗΠΙΔΑ, ΟΡΙΖΟΥΝ ΠΑΤΡΙΔΑ»

Την κραυγή απόγνωσης των αντιδημάρχων δέκα μικρών νησιών που έχουν βυθιστεί στην εγκατάλειψη και προτείνουν την εκπόνηση σχεδίου σωτηρίας, προκειμένου να προστατευθούν έστω και την τελευταία στιγμή από την πολιτική των Μνημονίων και τις οδηγίες της Τρόϊκας, μεταφέρει με Ερώτησή του προς τον Πρωθυπουργό Αντώνη Σαμαρά και τους Υπουργούς Νησιωτικής Πολιτικής Κώστα Μουσουρούλη, Ανάπτυξης Κωστή Χατζηδάκη, Υγείας Ανδρέα Λυκουρέντζο και Εσωτερικών Ευριπίδη Στυλιανίδη, ο Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος των ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ Τέρενς Κουίκ.

Τα νησιά είναι: Οθωνοί, Ερείκουσα, Μαθράκι, Καστός, Κάλαμος, Ηρακλειά, Σχοινούσα, Δονούσα, Κουφονήσια, Αντικύθηρα.

Υπενθυμίζουμε ότι πρόσφατα η κυβέρνηση θέλησε να κόψει με εντολή Τρόϊκας και Στουρνάρα την πενιχρή αντιμισθία των αντιδημάρχων αυτών, αλλά υπήρξε σφοδρή αντίδραση από τους Βουλευτές όλων των κομμάτων και το θέμα σταμάτησε.

Σύμφωνα με επιστολή των δέκα αντιδημάρχων, που παραδόθηκε στο γραφείο του πρωθυπουργού και στους λοιπούς αρχηγούς των κομμάτων, «η εξαίρεση των προαναφερομένων περιοχών από τον Καλλικράτη, βάσει της αρχής «κάθε νησί και Δήμος», συνιστά κατάφωρη καταπάτηση της αρχής της ισότητας».

«Έχουμε την τιμή να εκπροσωπούμε δέκα νησάκια μοναδικής ομορφιάς, με ιδιαίτερο φυσικό πλούτο, ευαίσθητα οικοσυστήματα στη στεριά και στη θάλασσα που χρήζουν προστασίας, μνήμες ιστορίας και πολιτισμού αιώνων και χιλιετιών», υπογραμμίζουν οι αντιδήμαρχοι και τονίζουν πώς «ο μικρός πληθυσμός των νησιών αυτών, δεν ήταν αρκετός για να συγκινήσει την Κεντρική Εξουσία ώστε να φτάσει η φωνή τους μέχρι τα αυτιά των αρμοδίων».

Τα νησιά των δέκα τοπικών αρχόντων, βρίσκονται ένα στάδιο πριν την εγκατάλειψη. Τα περισσότερα, αντιμετωπίζουν πρόβλημα υδροδότησης, οι συγκοινωνίες είναι ελλιπείς, τα λιμάνια προβληματικά, αγροτικός ιατρός δεν υπάρχει, ενώ το κόστος οικοδομής λόγω του αυξημένου κόστους μεταφοράς, είναι διπλάσιο έως και τριπλάσιο από την ίδια οικοδομή σε οποιαδήποτε πόλη ή χωριό της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Και επειδή όλα τα νησιά μας, μικρά και μεγάλα εκτός από ΑΟΖ και υφαλοκρηπίδα, ορίζουν ΠΑΤΡΙΔΑ, οι δέκα αντιδήμαρχοι προτείνουν την εκπόνηση σχεδίου σωτηρίας, ώστε να σωθούν έστω και την τελευταία στιγμή από τις αδηφάγες ορέξεις των μεγαλοκαρχαριών της ελεύθερης αγοράς.

Στα πλαίσια αυτά, οι τοπικοί άρχοντες προτείνουν τη δέσμευση ποσού κεντρικά και όχι από τις Περιφέρειες για τα 10 μικρά νησιά, τη δημιουργία ευέλικτης διαχειριστικής ομάδας που θα ασχοληθεί με τις περιοχές αυτές, το διορισμό τεχνικού συμβούλου για την εκπόνηση μελετών μέχρι την οριστική ένταξη των έργων και τη δυνατότητα απευθείας σύμβασης των Δήμων με ΑΕΙ, ολοκλήρωση έργων για την αύξηση της προσβασιμότητας (λιμάνια, συγκοινωνίες, αγκυροβόλια κλπ), τη δημιουργία τουριστικών υποδομών, τον άμεσο διορισμό αγροτικών ιατρών, τη διατήρηση των επιδοτήσεων των άγονων γραμμών και την προβολή των νησιών προκειμένου να προσελκύσουν τουρίστες κυρίως από τη Ρωσία και την Κίνα.

«Τι απαντάτε στις αιτιάσεις των δέκα αντιδημάρχων για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;», ερωτά τον Πρωθυπουργό και τους αρμόδιους Υπουργούς ο Τέρενς Κουίκ και ζητά την αποδοχή του συνόλου του σχεδίου σωτηρίας που προτείνουν οι δέκα αντιδήμαρχοι.

Ακολουθεί το κείμενο της Ερώτησης.

ΠΡΟΣ ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

ΠΡΟΣ ΤΟΥΣ ΥΠΟΥΡΓΟΥΣ:

ΝΑΥΤΙΛΙΑΣ, ΑΙΓΑΙΟΥ ΚΑΙ ΝΗΣΙΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΜΟΥΣΟΥΡΟΥΛΗ

ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ, ΑΝΤΑΓΩΝΙΣΤΙΚΟΤΗΤΑΣ, ΥΠΟΔΟΜΩΝ, ΜΕΤΑΦΟΡΩΝ ΚΑΙ ΔΙΚΤΥΩΝ ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟ ΧΑΤΖΗΔΑΚΗ

ΥΓΕΙΑΣ ΑΝΔΡΕΑ ΛΥΚΟΥΡΕΝΤΖΟ

ΕΣΩΤΕΡΙΚΩΝ ΕΥΡΙΠΙΔΗ ΣΤΥΛΙΑΝΙΔΗ

ΘΕΜΑ: 10 ΜΙΚΡΑ ΝΗΣΙΑ ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ SOS

Κύριε πρωθυπουργέ, κ.κ. Υπουργοί,

Σας μεταφέρω χωρίς περαιτέρω σχόλια την κραυγή απόγνωσης των αντιδημάρχων δέκα μικρών νησιών, που προτού βυθιστούν στην εγκατάλειψη, με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συμπολίτες τους προτείνουν την εκπόνηση σχεδίου σωτηρίας, προκειμένου να προστατευθούν έστω και την τελευταία στιγμή από την πολιτική των Μνημονίων και τις οδηγίες της Τρόϊκας.

Επειδή δεν γνωρίζω εάν έχετε δώσει την πρέπουσα σημασία στις αιτιάσεις των δέκα αντιδημάρχων (αν και θα έπρεπε) σας επισυνάπτω την επιστολή τους, όπως ακριβώς προωθήθηκε σε εσάς αλλά και τους λοιπούς αρχηγούς των κομμάτων:

«ΠΡΟΣ:

ΤΟΝ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΚΥΡΙΟ ΑΝΤΩΝΗ ΣΑΜΑΡΑ

ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΟΥ ΠΑΣΟΚ ΚΥΡΙΟ ΕΥΑΓΓΕΛΟ ΒΕΝΙΖΕΛΟ

ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΗΣ ΔΗΜΑΡ ΚΥΡΙΟ ΦΩΤΗ ΚΟΥΒΕΛΗ

ΤΟΝ ΑΡΧΗΓΟ ΤΗΣ ΑΞΙΩΜΑΤΙΚΗΣ ΑΝΤΙΠΟΛΙΤΕΥΣΗΣ ΚΥΡΙΟ ΑΛΕΞΗ ΤΣΙΠΡΑ

ΤΟΝ ΠΡΟΕΔΡΟ ΤΩΝ ΑΝΕΞΑΡΤΗΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΚΥΡΙΟ ΠΑΝΟ ΚΑΜΜΕΝΟ

ΤΟΝ Γ.Γ. ΤΟΥ ΚΚΕ ΚΥΡΙΟ ΔΗΜΗΤΡΗ ΚΟΥΤΣΟΥΜΠΑ

Αξιότιμοι κύριοι,

Είμαστε οι αντιδήμαρχοι των δέκα μικρών νησιών που σύμφωνα με τον Καλλικράτη (Ν. 3852/10) ανήκουμε σε μεγαλύτερους νησιωτικούς δήμους και συγκεκριμένα:

Στο ΔΗΜΟ ΚΕΡΚΥΡΑΣ: Οι Οθωνοί, Η Ερείκουσα, Το Μαθράκι,

Στο ΔΗΜΟ ΛΕΥΚΑΔΑΣ: Ο Κάλαμος, Ο Καστός,

Στο ΔΗΜΟ ΝΑΞΟΥ: Η Ηρακλειά, Η Σχοινούσα, Η Δονούσα,Τα Κουφονήσια,

Στο ΔΗΜΟ ΚΥΘΗΡΩΝ Τα Αντικύθηρα.

Η ηθική βάση για μια νησιωτική πολιτική βασίζεται στη ρήση “Treat equals equally and unequals unequally in proportion to their differences” Δηλαδή αποτελεί παραβίαση της αρχής της ισότητας όταν αντιμετωπίζονται με τον ίδιο τρόπο όσοι δεν είναι ίσοι. (Κείμενο εργασίας Υπουργείου Ναυτιλίας, Αιγαίου και νησιωτικής πολιτικής).

Η νομική βάση για την άσκηση νησιωτικής πολιτικής προσδιορίζεται:

Α) Σε ευρωπαϊκό επίπεδο από τη συνθήκη της Λισσαβόνας όπου στο πλαίσιο της πολιτικής της οικονομικής, κοινωνικής και εδαφικής συνοχής καλείται να δοθεί ιδιαίτερη προσοχή στις αγροτικές περιοχές, στις ζώνες που συντελείται βιομηχανική μετάβαση και τέλος στις περιοχές που πλήττονται από σοβαρά και μόνιμα φυσικά ή δημογραφικά προβλήματα όπως είναι οι ιδιαίτερα αραιοκατοικημένες περιοχές και οι νησιωτικές, διασυνοριακές και ορεινές περιοχές (άρθρο 174 & 3).

B) Σε εθνικό επίπεδο όπου στην τελευταία τροποποίηση του Συντάγματος υπάρχουν ρητές αναφορές στα νησιά:

«Ο κοινός νομοθέτης και η Διοίκηση όταν δρουν κανονιστικά, υποχρεούνται να λαμβάνουν σοβαρά υπόψη τις ιδιαίτερες συνθήκες των νησιωτικών και ορεινών περιοχών, μεριμνώντας για την ανάπτυξή τους» (άρθρο 101 & 4).

Από τις παραπάνω διατάξεις προκύπτει ότι το Σύνταγμα και το Ευρωπαϊκό Δίκαιο (Συνθήκη Λισσαβόνας και παλαιότερες αποφάσεις Ευρωπαϊκών Δικαστηρίων) απαιτούν την λήψη ειδικών νομοθετικών μέτρων και την εφαρμογή ειδικών πολιτικών που να λαμβάνουν υπόψη τις ιδιαιτερότητες του νησιωτικού χώρου.

Από τα παραπάνω όμως προκύπτει το εξής ερώτημα:

Ελήφθησαν όλα αυτά υπόψη και κυρίως η αρχή της ισότητας όταν σύμφωνα με τον Καλλικράτη εξαιρέθηκαν τα νησιά μας, από το «κάθε νησί και Δήμος»;

Έχουμε την τιμή να εκπροσωπούμε μικρονησιώτες, υπερήφανους ανθρώπους που υποφέρουν εδώ και αρκετά χρόνια από τις οριζόντιες αντινησιωτικές πολιτικές που εφαρμόζει η Πολιτεία για αυτούς.

Άνθρωποι του μόχθου, ναυτικοί και μετανάστες στη πλειοψηφία τους δεν συνηθίζουν να μπαίνουν στα πολιτικά γραφεία των κομμάτων.

Δεν έχουμε βίλλες με γκαζόν, πισίνες και τζακούζι. Στις πλατείες και στους δρόμους μας δεν θα συναντήσετε Πόρσε, Καγιέν, Μερσεντές και Φερράρι. Το 10% των χρημάτων που κατασπαταλήθηκαν σε άστοχες επιδοτήσεις και σε υπερτιμημένα έργα αν πήγαιναν σε μία ολοκληρωμένη νησιωτική πολιτική, αυτή τη στιγμή θα είχαμε σωθεί.

Ο νεοπλουτισμός δεν μας άγγιξε και δεν τον θέλουμε.

Ο μικρός πληθυσμός μας δεν ήταν αρκετός για να συγκινήσει την Κεντρική Εξουσία και να φτάσει η φωνή μας μέχρι τα αυτιά των αρμοδίων.

Είναι ενθαρρυντικό το γεγονός ότι ακούμε τον υπουργό Ναυτιλίας Αιγαίου και Νησιωτικότητας να μιλάει για «ρήτρα νησιωτικότητας» στις αποφάσεις που θα λαμβάνονται από εδώ και πέρα. Δεν αρκεί όμως αυτό.

Τα νησιά μας βρίσκονται ένα στάδιο πριν από την εγκατάλειψη.

Τα περισσότερα νησιά αντιμετωπίζουν πρόβλημα υδροδότησης, όπως π.χ. οι Μικρές Κυκλάδες.

Οι συγκοινωνίες είναι ελλιπείς. Τα λιμάνια στα περισσότερα νησιά είναι προβληματικά. Στα Διαπόντια νησιά (Οθωνοί, Ερείκουσα, Μαθράκι) αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκοινωνία.

Στα περισσότερα νησιά δεν υπάρχει αγροτικός γιατρός.

Οι συμπολίτες μας στενάζουν από την έλλειψη του Κράτους.

Για να μεταβεί ο συμπολίτης μας στις υπηρεσίες που βρίσκονται στο μεγαλύτερο νησί περνάει μια «Οδύσσεια» και το κόστος μετάβασης και επιστροφής στη δύσκολη εποχή που ζούμε, είναι τσουχτερό.

Οι περιουσίες μας προϊόν σκληρής εργασίας, απαξιώνονται, ενώ το κόστος οικοδομής λόγω του αυξημένου κόστους μεταφοράς είναι διπλάσιο έως και τριπλάσιο από την ίδια οικοδομή σε οποιαδήποτε πόλη ή χωριό της ηπειρωτικής Ελλάδας.

Οι προτάσεις μας χάνονται μέσα στα επιχειρησιακά σχέδια των μεγάλων δήμων και των Περιφερειών.

Οι διαχειριστικές αρχές λαμβάνουν τις αποφάσεις τους με βάση το κριτήριο της ωρίμανσης. Ένα έργο όμως για να ωριμάσει σε ένα μικρό νησί (να πάρει τις απαιτούμενες αδειοδοτήσεις), είναι πολύ δύσκολο έως ακατόρθωτο. Π.χ. Για να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ ο υποθαλάσσιος αγωγός ύδρευσης Καλάμου – Καστού ποσού 550.000 Ευρώ, έχουν περάσει δύο χρόνια από την ολοκλήρωση της μελέτης και ακόμα δεν έχουμε τελειώσει με τις αδειοδοτήσεις! Πενήντα Υπηρεσίες περίπου πρέπει να μας δώσουν την έγκρισή τους!

Το σύνηθες είναι να «ωριμάσει» ένα έργο δευτερεύουσας σημασίας ενός μεγαλύτερου νησιού της Περιφέρειας.

ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ.

Εμείς είμαστε αποφασισμένοι να σώσουμε τα νησιά μας και σας θέλουμε δίπλα μας.

Ο μόνος τρόπος για να επιτευχθεί ο σκοπός μας είναι :

ΕΝΑ ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ ΤΩΝ 10 ΜΙΚΡΩΝ ΝΗΣΙΩΝ

Γιατί όσο πολιτικά βλέπουμε το θέμα με πληθυσμιακά κριτήρια θα χάνουμε το μεγάλο ατού που έχουμε σαν χώρα και αυτό είναι τα νησιά μας, μικρά και μεγάλα.

Κάποια νησιά ορίζουν ΑΟΖ , άλλα υφαλοκρηπίδα.

ΟΛΑ ΟΜΩΣ ΤΑ ΝΗΣΙΑ ΜΑΣ ΜΙΚΡΑ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΑ ΟΡΙΖΟΥΝ ΠΑΤΡΙΔΑ.

«ΜΕΓΑ ΤΟ ΤΗΣ ΘΑΛΑΣΣΗΣ ΚΡΑΤΟΣ» είπε ο Περικλής, έγραψε ο Θουκυδίδης και μας το θυμίσατε στη τελευταία σας ομιλία κύριε Πρωθυπουργέ.

Αυτό είναι το ιδιαίτερο χαρακτηριστικό της Ελλάδας.

Αυτό πρέπει να γίνει και το συγκριτικό μας πλεονέκτημα και όχι μειονέκτημα όπως θέλουν να το βλέπουν κάποιοι.

Κοστοβόρα δεν είναι τα νησιά μας.

Κοστοβόρα είναι η εργασία που κάνουν αυτοί οι υψηλόμισθοι υπάλληλοι και καταστροφική για το τόπο μας αφού χαρακτηρίζουν τα νησιά μας δαπανηρά.

Εμείς όλοι μαζί μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα δίκτυο που να συνδέει την ηπειρωτική Ελλάδα, τα μεγάλα και τα μικρά νησιά μεταξύ τους, προς το συμφέρον όλων μας.

Εκπροσωπούμε δέκα νησάκια μοναδικής ομορφιάς, με ιδιαίτερο φυσικό πλούτο, ευαίσθητα οικοσυστήματα στη στεριά και στη θάλασσα που χρήζουν προστασίας, μνήμες ιστορίας και πολιτισμού αιώνων και χιλιετιών. Εκπροσωπούμε δέκα μικρές κουκίδες, χαμένες στο χάρτη, άγνωστες για τον πολύ κόσμο, παράδεισος όμως για τους λίγους τυχερούς που τα επισκέπτονται.

Ως πότε όμως θα μπορούν και εκείνοι να τα επισκέπτονται;

Ως πότε αυτά θα είναι δικά μας, ελληνικά και όχι διακαής πόθος για αγορά μιας κακομαθημένης κόρης ενός Άραβα Κροίσου ή ενός Ρώσου νεόπλουτου μεγιστάνα;

ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΥΡΙΕ ΠΡΩΘΥΠΟΥΡΓΕ ΚΑΙ ΣΕ ΕΣΑΣ ΚΥΡΙΟΙ ΑΡΧΗΓΟΙ ΤΩΝ ΚΟΜΜΑΤΩΝ ΤΗΣ ΒΟΥΛΗΣ ΤΩΝ ΕΛΛΗΝΩΝ ΓΙΑΤΙ ΠΙΣΤΕΥΟΥΜΕ ΟΤΙ ΑΥΤΗ ΕΙΝΑΙ Η ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΜΑΣ ΕΥΚΑΙΡΙΑ!!!

Με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους συμπολίτες μας σας προτείνουμε τα εξής:

Α) Στο ΕΣΠΑ:

Το ΣΧΕΔΙΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ να ξεκινήσει από το τρέχον ΕΣΠΑ 2007-2013 (όσο προλαβαίνουμε) και να ολοκληρωθεί με το νέο ΕΣΠΑ 2014-2020. ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΚΑΙ ΙΚΑΝΗ ΣΥΝΘΗΚΗ να επιτευχθεί ο στόχος μας είναι να εφαρμοστούν τα εξής:

1. Δέσμευση ποσού κεντρικά και όχι από τις Περιφέρειες για τα 10 Μικρά Νησιά.
2. Προτεραιότητα στο ΚΡΙΣΙΜΟ αντί του ΩΡΙΜΟΥ από τις Διαχειριστικές Αρχές.
3. Μία ευέλικτη διαχειριστική ομάδα που θα ασχοληθεί με τα Μικρά Νησιά κεντρικά στην Αθήνα ή στον Πειραιά.
4. Τεχνικός σύμβουλος για τα ΔΕΚΑ ΝΗΣΙΑ στην εκπόνηση μελετών μέχρι και την οριστική ένταξη των έργων και δυνατότητα απευθείας σύμβασης των Δήμων με Α.Ε.Ι. (Πολυτεχνείο, Πανεπιστήμιο) για εξειδικευμένες μελέτες σε προγράμματα επιμόρφωσης των κατοίκων, ανάπτυξης και προβολής των νησιών μας.
5. Να γίνει κατανοητό ότι στα Μικρά Νησιά η ανάπτυξη περνάει από την προσβασιμότητα (Λιμάνια, Συγκοινωνίες, Τουριστικά Αγκυροβόλια, Ελικοδρόμια, Υδατοδρόμια).
6. Εξειδικευμένα προγράμματα τύπου LEADER για τουριστικές υποδομές (καταλύματα φιλικά με το περιβάλλον) και για αξιοποίηση του φυσικού πλούτου των νησιών μας.
7. Ειδικό χωροταξικό στα Μικρά Νησιά για τη στεριά και τη θάλασσα (πιστεύουμε ότι δεν ταιριάζουν στα νησιά μας ξενοδοχειακές μονάδες μεγάλης κλίμακας, ογκώδεις κατασκευές, ιχθυοτροφεία και κάθε τι που επηρεάζει αρνητικά τα ευαίσθητα οικοσυστήματά τους).
8. Αν είναι δυνατόν ένας εκπρόσωπός μας να αποσπαστεί στην Αθήνα και να ασχοληθεί με το ΣΧΕΔΙΟ.

Β) Στις δημοτικές εκλογές που έρχονται πρέπει να ενισχυθεί η εκπροσώπησή μας και το Αυτοδιοίκητο των νησιών μας.

Προτείνουμε να εφαρμοσθεί το «κάθε νησί και δήμος» με την έννοια της Συμπολιτείας.

Επειδή δεν είναι δυνατόν τα μικρά νησιά να έχουν διαχειριστική επάρκεια και όλες τις υπηρεσίες που απαιτεί ο Καλλικράτης, πολιτικοί προϊστάμενοι των υπαλλήλων του Δήμου που θα είναι στο μεγαλύτερο νησί να είναι ο Δήμαρχος του μεγαλύτερου νησιού αλλά και οι Δήμαρχοι των μικρότερων νησιών.

Να δημιουργηθεί μια νησιωτική επιτροπή Δημάρχων η οποία θα ασκεί τη διοίκηση.

Να μη χρειάζονται προγραμματικές συμβάσεις που θα πηγαίνουν πίσω τα μικρότερα νησιά και θα ευνοούν τα μεγαλύτερα.

Η Τεχνολογία (ηλεκτρονική επικοινωνία, τηλεδιασκέψεις) λύνει το πρόβλημα και η Διεύθυνση Πληροφορικής των Δήμων των μεγαλύτερων νησιών πρέπει να στελεχωθεί με το κατάλληλο προσωπικό και να έχει την ευθύνη της επικοινωνίας.

Δεν είναι δυνατόν η Αυτοδιοίκηση στην πολυνησιωτική Ελλάδα να ασκείται με πληθυσμιακά κριτήρια.

Η θάλασσα που μας χωρίζει από τα υπόλοιπα νησιά και από την ηπειρωτική ενδοχώρα δεν πρέπει να είναι εμπόδιο, αλλά ευκαιρία για την ανάπτυξή όλων μας.

Τα νησιά είναι όπως τα καράβια. Χρειάζονται κυβερνήτη και νησιωτικές πολιτικές.

Δεν ταξιδεύουν με τηλεκοντρόλ.

Πρέπει να αποκατασταθεί η εύρυθμη λειτουργία της διοίκησης και να διορθωθεί ΘΕΣΜΙΚΑ η αδικία που υφίστανται τα μικρότερα από το μεγαλύτερα νησιά.

Επιζητούμε μία συνάντηση με τους αρμοδίους στο Υπουργείο Εσωτερικών για την επίτευξη διεξοδικών ΛΥΣΕΩΝ.

Γ) Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την έλλειψη αγροτικών γιατρών στα μονοθέσια περιφερειακά ιατρεία των νησιών μας. Στείλαμε επιστολές και κάναμε δεκάδες τηλεφωνήματα στα οποία και ζητήσαμε συνάντηση με τον Υπουργό Υγείας κύριο Λυκουρέντζο και με τον Γενικό Γραμματέα κύριο Καλλίρη αλλά δυστυχώς μέχρι στιγμής δεν είχαμε κανένα αποτέλεσμα.

Ήρθαμε στην Αθήνα δύο φορές, με γραπτές προτάσεις τη δεύτερη φορά και ζητήσαμε συνάντηση με τον κύριο Γενικό, δυστυχώς όμως δεν καταφέραμε να τον συναντήσουμε.

Η ύπαρξη αγροτικού γιατρού στα μονοθέσια περιφερειακά ιατρεία των νησιών μας, είναι ζήτημα ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΘΑΝΑΤΟΥ. Το Υπουργείο οφείλει να δώσει προτεραιότητα στο αίτημά μας.

Ένα περιστατικό ρουτίνας μπορεί να αποβεί μοιραίο για κάποιον συμπατριώτη μας.

Δ) Μέγιστο πρόβλημα οι συγκοινωνίες από και προς τα νησιά μας.

Στα Διαπόντια νησιά αυτή τη στιγμή δεν υπάρχει συγκοινωνία, λόγω πρόσχωσης των λιμανιών από φερτά υλικά και επειδή λόγω του χαρακτηρισμού «ορφανά» λιμάνια, κανείς δεν έχει την αρμοδιότητα να παρέμβει. Στα υπόλοιπα νησιά είναι προβληματικές.

Πρέπει να διατηρηθούν οι επιδοτήσεις των άγονων γραμμών. Να υπάρξει όμως παράλληλα και ένα σχέδιο που να βοηθάει στην ανάπτυξη των νησιών μας.

Χρειάζονται αλλαγές στο θεσμικό πλαίσιο.

Ζητάμε συνάντηση με τον αρμόδιο Υπουργό κύριο Μουσουρούλη γιατί κάθε νησί αντιμετωπίζει διαφορετικά προβλήματα.

Άλλωστε η ονομασία του Υπουργείου (Ναυτιλίας, Αιγαίου και Νησιωτικότητας) και οι επίσημες θέσεις του κυρίου Υπουργού για τα μικρά νησιά, μας δίνουν θάρρος και αισιοδοξία.

Ε) Υπάρχει σοβαρό πρόβλημα με την έλλειψη νερού, στα περισσότερα νησιά, είτε λόγω προβλημάτων στις εγκαταστάσεις των δικτύων (όπου υπάρχουν) είτε λόγω της μη επάρκειας. Στις Μικρές Κυκλάδες (Δονούσα, Σχοινούσα, Κουφονήσια, Ηρακλειά) το πρόβλημα είναι τεράστιο λόγω της παλαιότητας και μη συντήρησης των εγκαταστάσεων αφαλάτωσης και λόγω του κόστους της μεταφοράς του νερού με υδροφόρα πλοία.

ΣΤ) Θέλουμε τα νησιά μας να προβληθούν. Να γίνουν γνωστά στον κόσμο.

Να αυξηθεί η δυνατότητα προσβασιμότητας και κατ’ επέκταση επισκεψιμότητας στα λιμάνια μας, στους Έλληνες, στους Ευρωπαίους και στους τουρίστες από τη Ρωσία, τη Κίνα και τις άλλες χώρες που επιθυμούν να επισκεφθούν τη χώρα μας και τα νησιά μας γενικότερα.

Υπάρχουν πολλά σημαντικά θέματα ακόμα που μας απασχολούν και μας προβληματίζουν και θα θέλαμε να σας τα αναπτύξουμε αλλά πιστεύουμε ότι δεν χωράνε σε μία επιστολή.

Εμείς με αίσθημα ευθύνης απέναντι στους ανθρώπους που ζουν γύρω μας κάνουμε ότι μπορούμε για να βιώνουν τη καθημερινότητά τους με αξιοπρέπεια.

Αλλά οι δυνάμεις μας δεν αρκούν…

ΠΡΟΤΟΥ ΒΥΘΙΣΤΟΥΝ ΑΠΟ ΤΗΝ ΕΓΚΑΤΑΛΕΙΨΗ ΔΕΚΑ ΜΙΚΡΑ ΝΗΣΙΑ, ΔΕΚΑ ΚΑΛΟΤΑΞΙΔΑ ΚΑΡΑΒΙΑ, ΜΕ ΓΕΡΑΣΜΕΝΟ ΑΛΛΑ ΔΟΚΙΜΑΣΜΕΝΟ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΚΑΙΡΟΥΣ ΠΛΗΡΩΜΑ, ΕΚΠΕΜΠΟΥΝ S.O.S.

Σας ευχαριστούμε εκ των προτέρων

ΟΙ ΑΝΤΙΔΗΜΑΡΧΟΙ

ΜΑΘΡΑΚΙΟΥ

ΑΡΓΥΡΟΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ

ΟΘΩΝΩΝ

ΚΑΣΙΜΗΣ ΑΝΑΣΤΑΣΙΟΣ

ΕΡΕΙΚΟΥΣΑΣ

ΑΡΓΥΡΟΣ ΣΠΥΡΟΣ

ΚΑΛΑΜΟΥ

ΣΟΛΟΣ ΦΩΤΗΣ

ΚΑΣΤΟΥ

ΓΙΑΝΝΟΥΤΣΟΣ ΠΕΤΡΟΣ

ΑΝΤΙΚΥΘΗΡΩΝ

ΠΡΩΤΟΨΑΛΤΗΣ ΜΙΧΑΛΗΣ

ΣΧΟΙΝΟΥΣΑΣ

ΜΑΝΗΣ ΗΛΙΑΣ

ΚΟΥΦΟΝΗΣΙΩΝ

ΣΥΜΙΓΔΑΛΑ ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ

ΗΡΑΚΛΕΙΑΣ

ΖΟΥΛΗΣ ΣΤΕΛΙΟΣ

ΔΟΝΟΥΣΑΣ

ΣΙΓΑΛΑΣ ΜΑΡΙΝΟΣ»

Κατόπιν τούτων, ερωτάσθε κ. Πρωθυπουργέ και κ.κ. Υπουργοί:

1. Τι απαντάτε στις αιτιάσεις των δέκα αντιδημάρχων για τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν;
2. Προτίθεστε να κάνετε αποδεκτό στο σύνολό του το σχέδιο σωτηρίας που προτείνουν; Εάν ναι, σε ποιο χρονικό ορίζοντα;

Ο Ερωτών Βουλευτής

Τέρενς-Νικόλαος Κουίκ

ΤΑ «ΟΧΙ» ΒΛΑΣΤΑΙΝΟΥΝ (μια ... ανειδίκευτη ματιά στα τεκταινόμενα)

Με αφορμή τα τελευταία και άκρως σημαντικά γεγονότα που έλαβαν χώρα, τόσο λόγω της απόφασης του Eurogroup για την Κύπρο, όσο και γενικότερα στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο και τη Μέση Ανατολή, θα πρέπει κανείς, για να μπορέσει να βγάλει τα συμπεράσματά του, να προσπαθήσει να αποστασιοποιηθεί από τις όποιες πολιτικές του καταβολές και ιδεολογίες, λαμβάνοντας συγχρόνως υπ’ όψιν του όλα τα δεδομένα (οικονομικά, ιστορικά, διεθνών σχέσεων, γεωπολιτικών συμμαχιών κλπ)

Μια ματιά και στον χάρτη της περιοχής, δεν θα έβλαπτε !

Ξεκινώντας από το δεδομένο ότι η Κύπρος αποτελεί το τελευταίο κράτος της ΕΕ στο οποίο υφίσταται ακόμη η εισβολή και κατοχή του Βόρειου τμήματος της επικράτειάς του από ξένη δύναμη, αντιλαμβανόμαστε αμέσως ότι αυτή η κατάσταση, παρά τα 40 περίπου χρόνια της πραγματικότητάς της (τα 10 από τα οποία εντός της ΕΕ !), δεν μπορεί να διαιωνίζεται, προσδοκώντας να τελεσφορήσουν οι προσπάθειες διαλόγου μεταξύ των νόμιμων εκπροσώπων ενός αναγνωρισμένου κράτους-μέλους Διεθνών Οργανισμών και των πολιτικά, γεωστρατηγικά και οικονομικά εξαρτωμένων από τους εξ Ανατολών γείτονές μας, εκπροσώπων της αντίθετης πλευράς.

Ας μην ξεχνάμε ότι η Κύπρος (όπως και η Κρήτη) αποτελούν δύο τεράστια και «αβύθιστα αεροπλανοφόρα» στην ευρύτερη περιοχή, ο έλεγχος των οποίων αποτελεί σημαντικό γεωστρατηγικό πλεονέκτημα.

Αποκλείοντας την περαιτέρω στρατιωτική επέμβαση από οποιονδήποτε για την οριστική λύση του μεγάλου αυτού προβλήματος, η μόνη άλλη οδός δεν μπορεί παρά να είναι η ... οικονομική.

Θα πρέπει επίσης να λάβουμε υπ’ όψιν μας ότι η ανακάλυψη των μεγάλων (κατ’ άλλους τεράστιων) κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στο θαλάσσιο χώρο Νότια της Κύπρου, μια «ανακάλυψη» που προέκυψε μετά τη γνωστοποίηση, εδώ και χρόνια, αρκετών ειδικών επιστημόνων ότι τα κοιτάσματα στις χώρες της Αραβικής χερσονήσου βαίνουν διαρκώς μειούμενα με ορίζοντα εξάντλησης μέσα στα επόμενα 40-50 χρόνια, έδωσε το έναυσμα σ’ εκείνους οι οποίοι καθορίζουν τις τύχες του κόσμου, να σχεδιάσουν (ή απλά να θέσουν σε εφαρμογή) τα βήματα τα οποία θα έπρεπε να ακολουθηθούν ώστε :

Α) να δοθεί οριστική λύση στο ζήτημα της διχοτόμησης του νησιού, χωρίς να χαθεί ο έλεγχός του

Β) τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων αλλά και οι «οδοί διοχέτευσής τους» στην αγορά, σε καμία περίπτωση να μην αφεθούν στα χέρια «ευεπίφοβων» ή –έστω – έχοντας ευήκοα ώτα σε αντίπαλες δυνάμεις, κρατών, ανθρώπων  εταιριών κλπ

Ανεξάρτητα με την σειρά στην οποία θα βάλει κανείς τα ανωτέρω («ανακάλυψη» κοιτασμάτων, επίλυση Κυπριακού), τα δεδομένα δεν αλλάζουν.

Συγχρόνως, και λόγω των δυσκολιών οι οποίες θα πρέπει να αντιμετωπιστούν, τόσο λόγω του χώρου στον οποίο βρίσκονται τα κοιτάσματα, μεταξύ δηλαδή ενός νοητού τριγώνου μεταξύ Κύπρου – Ισραήλ – Ελλάδος, αλλά και της ίδιας της φύσης τους, σε θαλάσσιο δηλαδή χώρο και σε μεγάλο –σε κάποιες περιπτώσεις – βάθος, οι όποιες ενέργειες εκμετάλλευσής τους (εξόρυξης, διύλισης, επεξεργασίας, μεταφοράς κλπ) θα έπρεπε να είναι απόλυτα προστατευμένες.

Η προστασία φυσικά επιτυγχάνεται με δύο, επίσης, τρόπους :

Α) εμπλέκοντας όσο το δυνατόν μεγαλύτερες εταιρίες του χώρου, οι οποίες, λόγω του συστημικού χαρακτήρα τους, είναι ικανές να επηρεάζουν τις πολιτικές αποφάσεις των χωρών τους

Β) εμπλέκοντας επίσης κράτη ή συνασπισμούς κρατών, τα ευρύτερα συμφέροντα των οποίων, απολαμβάνουν της προστασίας των ισχυρών της γης (ή όσων τους εκπροσωπούν)

Έτσι μπορεί να εξηγηθεί τόσο η επιλογή της ισραηλινών συμφερόντων Noble από την Κυπριακή κυβέρνηση για το οικόπεδο 12 της ΑΟΖ της, όσο και των Ιταλικών ENI (σε σύμπραξη με τον Κορεατική Kogas) και της Γαλλικής Total, για τα επόμενα οικόπεδα που βγήκαν προς εκμετάλλευση.

Θα πρέπει εδώ να επισημάνουμε ότι, το όνομα και το μέγεθος των εταιριών αυτών, επιβεβαιώνουν με τον καλύτερο τρόπο τις προβλέψεις για την αξία των κοιτασμάτων.

Στο ίδιο επίπεδο κινείται και η δήλωση του Έλληνα πρωθυπουργού περί «ευρωπαϊκής ΑΟΖ και Ευρωπαϊκών κοιτασμάτων», στην (πρόωρη, εκτός πραγματικότητας και άκαιρη κατά τη γνώμη μου) προσπάθειά του δηλαδή να «εμπλέξει» την ΕΕ στην προστασία της ΜΗ θεσμοθετημένης ακόμη ΑΟΖ της Ελλάδος.

Σε αυτό το σημείο επιτρέψτε μου να σημειώσω ότι ούτε η Νορβηγία, ούτε η Δανία, ούτε (καν) η Κύπρος μέσω των ανωτάτων εκπροσώπων τους, δεν έχουν κάνει παρόμοιες δηλώσεις. Προφανώς διότι τα κοιτάσματά τους ΔΕΝ θεωρούνται ... Ευρωπαϊκά !

Ανακεφαλαιώνοντας τα μέχρι στιγμής δεδομένα, έχουμε α) την ύπαρξη του Κυπριακού προβλήματος η οποία,εκ των πραγμάτων, εμπλέκει τον Τουρκικό παράγοντα, β) την βεβαιωμένη ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στην περιοχή της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, γ) την απόφαση των ισχυρών ομίλων,κρατών κλπ να εκμεταλλευθούν τα κοιτάσματα αυτά και δ) λόγω της ιδιόμορφης γεωπολιτικά περιοχής στην οποία εντοπίζονται, την ανάγκη προστασίας τους

Κάπου εδώ, θα πρέπει να κάνουμε και κάποιες άλλες παραδοχές, όπως :

Α) η Ρωσία, μέχρι στιγμής, αποτελεί τον μεγαλύτερο τροφοδότη φυσικού αερίου της ΕΕ (και φυσικά της ... Γερμανίας)

Β) σήμερα βρίσκονται υπό κατασκευή, ή υπογράφονται διακρατικές συμφωνίες για την κατασκευή ανταγωνιστικών (για τα συμφέροντα ΗΠΑ - ΡΩΣΙΑΣ) μεταξύ τους, αγωγών μεταφοράς φυσικού αερίου

Γ) πάρα πολλοί Έλληνες (ή και άλλοι) εφοπλιστές, επενδύουν, εδώ και χρόνια,  δισεκατομμύρια δολάρια για την κατασκευή πλοίων μεταφοράς υγροποιημένου φυσικού αερίου (LNG)

Λαμβάνοντας υπ’ όψιν και τους ανωτέρω παράγοντες, δεν είναι καθόλου παράξενη η στάση της Ρωσικής κυβέρνησης (το αντίθετο, θα έπρεπε να είναι αναμενόμενη) όσον αφορά τη βοήθειά της προς την Κύπρο, χωρίς η τελευταία να παραχωρήσει συγκεκριμένα ανταλλάγματα που θα ενέπλεκαν σε έντονα ενεργό ρόλο τη Ρωσία στην εκμετάλλευση των κοιτασμάτων της ΑΟΖ της Κύπρου (πέραν των όποιων άλλων ... ζητημάτων ή και ανταλλαγμάτων τα οποία πιθανόν να συζητήθηκαν)

Για ποιο πολιτικά ορθό λόγο άλλωστε, η Ρωσία θα βοηθούσε ένα κράτος το οποίο είναι πιθανό να υλοποιούσε το σχεδιασμό αγωγού μεταφοράς φυσικού αερίου ή και πετρελαίου, προς την ΕΕ, με υποθαλάσσιους αγωγούς μέσω Ελλάδος, που θα λειτουργούσαν ανταγωνιστικά ή, τουλάχιστον, θα υποβάθμιζαν τους ήδη υπάρχοντες αλλά και τους υπό σχεδιασμό  ;

Και όχι μόνο η Ρωσία, αλλά και οι ΗΠΑ ...

Με τα δεδομένα λοιπόν της μεταφοράς του υποθαλάσσιου ορυκτού πλούτου της Κύπρου, τόσο μέσω των αγωγών, όσο και μέσω πλοίων, να μην ελέγχονται άμεσα από εκείνους οι οποίοι καθορίζουν τις τύχες του κόσμου, το αποτέλεσμα των συναντήσεων των Κυπρίων προς αναζήτηση βοήθειας, ήταν προδιαγεγραμμένο.

Θα μπορούσε κανείς σε αυτό το σημείο να αναρωτηθεί «και ποιος ο ρόλος της ΕΕ, της Γερμανίας, σε όλο αυτό το πλαίσιο ;»

Εδώ, θα πρέπει επίσης να κάνουμε και κάποιες άλλες παραδοχές, όπως :

Α) το ευρώ (€), τόσο ως νόμισμα, όσο και ως ... εμπορεύσιμο προϊόν στα χρηματιστήρια του κόσμου, στην παγκοσμιοποιημένη οικονομία του σήμερα, λειτουργεί ανταγωνιστικά, τόσο ως προς (και κυρίως) το δολάριο ($), όσο και ως προς τα άλλα «ισχυρά» νομίσματα (ρούβλι, γιεν, γουάν, λίρα Αγγλίας)

Β) το δολάριο αποτελεί το κύριο μέσο, τόσο συναλλαγής, όσο και αποτίμησης, του πετρελαίου παγκοσμίως

Γ) κανένα νόμισμα σήμερα δεν έχει το ακριβές αντίτιμό του στην ισοτιμία του με το χρυσό της χώρας (ή του συνασπισμού χωρών) από την οποία το ίδιο ... παράγεται

Δ) είναι κοινά παραδεκτό πως η αξία ενός νομίσματος, καθορίζεται πλέον από τις πράξεις συναλλαγής του στα χρηματιστήρια του κόσμου, κάτι το οποίο έχει άμεση σχέση με τη δυνατότητα αυτών των κρατών να έχουν και να διατηρούν μία ανθηρή και αναπτυσσόμενη οικονομία.

Με βάση τα παραπάνω, η οικονομική ανάπτυξη της ΕΕ και της Ευρωζώνης ειδικότερα, υποστηριζόμενης μάλιστα με τα εξόχως χαμηλά επιτόκια δανεισμού της ΕΚΤ (η οποία δεν ενστερνίζεται απολύτως τις απόψεις των υπολοίπων δύο της τρόικα  παρουσίαζε μία έντονη δραστηριότητα τα τελευταία χρόνια, κάτι που δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να περάσει απαρατήρητο από τους ανταγωνιστές της.

Ένα ισχυρό ευρώ, αποτελεί εν δυνάμει «κίνδυνο» για τα υπόλοιπα νομίσματα, και κυρίως του δολαρίου.

Μπορεί πρόσκαιρα οι εξαγωγές των χωρών οι οποίες χρησιμοποιούν τα άλλα νομίσματα, να παρουσιάζουν ανοδικές τάσεις, μακροπρόθεσμα όμως, ποιος εγγυάται ότι η υπέρμετρη ισχυροποίηση του ευρώ, δεν απειλεί τις ίδιες τις οικονομίες τους, άρα και την καθεαυτή ύπαρξή τους στην παγκόσμια οικονομία ;

Και ποιος μπορεί να είναι ο προσφορότερος παράγοντας ισχυροποίησης ενός νομίσματος, από αυτόν της άνθησης μιας οικονομίας η οποία το χρησιμοποιεί, μέσω της εκμετάλλευσης του ορυκτού της πλούτου ;

Με άλλα λόγια, εάν η ΕΕ και ειδικότερα η Ευρωζώνη (και η χώρα η οποία την ελέγχει), καταφέρει να εκμεταλλευθεί και να εντάξει στην ευρύτερη οικονομία της, τα κοιτάσματα των υδρογονανθράκων, τόσο της Κύπρου, όσο και της Ελλάδος αργότερα, ποια μπορεί να είναι η τύχη (πχ) της Αγγλικής λίρας ή του δολαρίου στα ανά τον κόσμο χρηματιστήρια ;

Απλά, θα έχαναν τη σημερινή τους αξία, με ότι αυτό συνεπάγεται για την οικονομία των χωρών τους.

Ο βασικότερος παράγοντας λοιπόν για τον οποίο η Γερμανία προσπαθεί με νύχια και με δόντια να πάρει στα χέρια της την οικονομική πολιτική της Ευρωζώνης (κατ’ αρχήν) και της ΕΕ γενικότερα, και κατά συνέπεια να παίξει καθοριστικό ρόλο στις εξελίξεις στην Νοτιοανατολική Μεσόγειο, είναι η προσπάθειά της, είτε για να γίνει η ίδια κυρίαρχος του «παιχνιδιού» μέσω του ευρώ ή, σύμφωνα με τους ... συνωμοσιολόγους,  να οδηγήσει στην οριστική κατάρρευσή του και τη διάλυση της Ευρωζώνης, εφόσον α)ήδη έχει εξασφαλίσει τη δική της οικονομική σταθερότητα μέσω των τραπεζών της, οι οποίες «ξεφορτώθηκαν» τα δισεκατομμύρια ευρώ των τοξικών ομολόγων που κατείχαν μέχρι και το 2009 και είναι πλέον οι μόνες οι οποίες κερδίζουν από την οικονομική κρίση και β) έχει αποδυναμώσει τις οικονομίες των ... ανταγωνιστικών προς αυτή κρατών της ΕΕ, όπως η Ιταλία, η Ισπανία, η Γαλλία και αυτό ακόμη το Ηνωμένο Βασίλειο.

Η Ελλάδα, απλά επιλέχθηκε να δεχθεί το πρώτο πλήγμα, ως ο «αδύναμος οικονομικά κρίκος», από όλους εκείνους που είχαν συμφέρον να μην ισχυροποιηθεί ή, απλά, ... να μην υπάρχει το ευρώ.

Ας μου επιτραπεί σε αυτό το σημείο να επισημάνω ότι, τόσο ιστορικά, όσο και λαμβάνοντας υπ’ όψιν κάθε άλλο παράγοντα, οι Γερμανικές επιδιώξεις στο παγκόσμιο γίγνεσθαι, δεν υπολόγιζαν ποτέ το συλλογικό καλό, λόγο του έμφυτου ηγεμονισμού τους,  ο οποίος τις χαρακτηρίζει.

Ένα ακόμη παράδειγμα του οικονομικού πολέμου ο οποίος (εν ολίγοις)βρίσκεται σε εξέλιξη, όσο κι αν αυτό φαντάζει περίεργο, είναι και η με κάθε επισημότητα εξαγγελία από τον πρόεδρο των ΗΠΑ Μπαράκ Ομπάμα πριν λίγους μήνες, της έναρξης του διαλόγου μεταξύ της ΕΕ και των ΗΠΑ για τη δημιουργία μιας Ζώνης Ελεύθερου Εμπορίου μεταξύ των δύο οικονομιών.

Η έναρξη ενός τέτοιο διαλόγου, θα καταλήξει ουσιαστικά σε ένα διάλογο «συνεργατικού μπρα ντε φερ» μεταξύ των ΗΠΑ και της ισχυρότερης εξαγωγικής οικονομίας της ΕΕ, που δεν είναι άλλη από τη Γερμανία, η οποία φυσικά θα έπαιζε και τον ισχυρό παράγοντα συγκράτησης, της οικονομικής επέκτασης της Ρωσίας !

Κι αυτό διότι, ποιο άλλο νόμισμα θα είναι ισχυρότερο ή και ... διάδοχο του ευρώ, εάν αυτό καταρρεύσει, από το ... μάρκο, το οποίο α) ήταν  το μόνο που η ισοτιμία του κατά την έναρξη χρήσης του ευρώ ως κοινού νομίσματος στην Ευρωζώνη, ήταν ένα προς ένα και β) θα (;) το χρησιμοποιεί η μοναδική ανθούσα οικονομία της Ευρώπης ;

Αυτός ακριβώς είναι και ο λόγος που κάθε συζήτηση η οποία ξεκινά με τα στερεότυπα ερωτήματα «Ευρώ ή Δραχμή» ή «Ευρώ πάση θυσία», ουσιαστικά πριμοδοτεί έναν ευρύτερο σχεδιασμό απαξίωσης του ίδιου του νομίσματος, πάνω στο οποίο, σήμερα, στηρίζεται η οικονομία της χώρας.

Δεν θα πρέπει να παραξενεύουν επίσης και οι κατά καιρούς τοποθετήσεις διαφόρων διεθνούς φήμης οικονομολόγων, χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων ή και οίκων αξιολόγησης, οι οποίες, απροκάλυπτα ή συγκαλυμμένα  προτείνουν την επιστροφή της χώρας μας στο Εθνικό της νόμισμα. Οι περισσότεροι από αυτούς, είχαν ή έχουν θέσεις σε Διοικητικά Συμβούλια εταιριών οι οποίες έχουν ποντάρει μακροπρόθεσμα στην απαξίωση του ευρώ. Εξαιρουμένων βέβαια όσων προτείνουν κάτι τέτοιο από καθαρά ... ιδεολογική άποψη, η οποία, κακά τα ψέματα, δεν έχει καμία θέση στην οικονομική αλλά και την γεωπολιτική ανάλυση  .

Αυτό που πρέπει να γίνει, είναι ο συνασπισμός των ανταγωνιστικών προς τη Γερμανία οικονομιών, οι οποίες σήμερα είτε βρίσκονται σε παρόμοια με τη χώρα μας οικονομική κατάσταση, είτε προβλέπεται να υποστούν και οι ίδιες τα απότοκα της επεκτατικής Γερμανικής οικονομικής πολιτικής. Αυτές  θα πρέπει να αναλάβουν και τη στήριξη του κοινού μας νομίσματος, με μοναδικό στόχο αυτό να γίνει ο συνδετικός κρίκος μεταξύ τους, που θα ενδυναμώσει τη συνεργασία τους και θα τονώσει παράλληλα τις οικονομίες τους, καθιστώντας το ένα ισχυρό μέσο συναλλαγής και όχι επιρροής και επιβολής πολιτικών αποφάσεων.

Με όλο και περισσότερες οικονομίες στην Ευρωζώνη να παρουσιάζουν υφεσιακούς δείκτες, κάτι που σημαίνει ότι οι χώρες αυτές  δεν πληρούν πλέον τα standards της Συνθήκης του Μάαστριχτ και θα πρέπει να λάβουν μέτρα, η από καιρό αναμενόμενη γενικευμένη αναταραχή στην Ευρώπη, πιθανό να μην είναι μακριά. Κάτι τέτοιο όμως, χωρίς την απαραίτητη προετοιμασία, συμφέρει μόνον εκείνον που, ή το έχει σχεδιάσει ή έχει προετοιμαστεί κατάλληλα, θωρακίζοντας την οικονομία της χώρας του.

Κάπως έτσι, το «όχι» του Κυπριακού Κοινοβουλίου, αποτελεί την απαρχή μιας προσπάθειας η οποία,παρά τα αντιθέτως λεγόμενα, πέτυχε.Πέτυχε να αναταράξει τα λιμνάζοντα νερά της οικονομικής ελίτ της Ευρωζώνης, πέτυχε να ... ξεμπροστιάσει την ηγεμονική συμπεριφορά ανθρώπων, που χρόνια τώρα καθορίζουν με τις αποφάσεις τους τις τύχες των λαών της Ευρώπης, πέτυχε να ξεκινήσει, ακόμη και εντός της Γερμανίας, ο διάλογος για το κατά πόσο οι καταθέσεις των πολιτών της, κάτι ιερό και σκοπό ζωής για τους ίδιους, κινδυνεύουν ή όχι, με ότι προεκτάσεις μπορεί να έχει μια τέτοια συζήτηση στη Γερμανία.

Το «όχι» της Κύπρου, βλασταίνει. Όσο κι αν απαξιώνεται, όσο κι αν πολεμιέται, η αρχή έχει γίνει.

Στο χέρι των λαών, είναι η προσπάθεια αυτή να καρποφορήσει, το δυνατόν συντομότερα.

ΥΓ. Όσον αφορά τη θέση της Τουρκίας αλλά και του Ισραήλ στην ανωτέρω ανάλυση, ίσως αποτελέσει το αντικείμενο ενός επόμενου άρθρου.

Αγώνας κατά των Μνημονίων ...

Συνέντευξη στον δημοσιογράφο της εφημερίδος "Εβδόμη" κ. Άρη Μεντίζη

“Όταν σε ένα κράτος, στο οποίο η κυβέρνησή του, έχει ταχθεί ψυχή τε και σώματι στην εξυπηρέτηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, επικαλούμενη την προοπτική ανάπτυξης μέσω των επενδύσεων, οι οποίες ποτέ δεν έρχονται, και στη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο μέχρι στιγμής έχει εισπράξει, με οποιαδήποτε μορφή, πάνω από 230 δις ευρώ τα τελευταία 5 χρόνια, τα οποία πιστώνονται στο Δημόσιο Χρέος, δηλαδή σε όλους μας, τότε κάτι δεν πάει καλά”, τόνισε ο υποψήριος βουλευτής Καβάλας και στέλεχος των Ανεξάρτητων Ελλήνων Γιώργος Τσακίρης, συμπληρώνοντας πως “σε ένα ευνομούμενο, ανεξάρτητο και διεκδικητικό κράτος, όπως αυτό για το οποίο οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αγωνιζόμαστε καθημερινά, απαλλαγμένο δηλαδή από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις με επαχθείς όρους, τα δικαιώματα των εργαζομένων όπως αυτά κατοχυρώνονται τόσο από τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, από την Ελληνική νομοθεσία,αλλά και από το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, αποτελούν αδιάσπαστο τμήμα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης την οποία επαγγελλόμαστε και προωθούμε, μέσα από την ίδια την Ιδρυτική μας Διακήρυξη”.

-Πως κρίνετε την κυβερνητική πολιτική - στάση στο κομμάτι της απασχόλησης;

“Η κυβερνητική πολιτική στο θέμα της απασχόλησης, είτε στον ιδιωτικό είτε στο δημόσιο τομέα, ακολουθεί κατά γράμμα τις εντολές των μνημονίων. Γιατί περί εντολών πρόκειται και όχι για «Μνημόνια Συνεργασίας» όπως είναι ο εύηχος τίτλος αυτών των συμφωνιών. Και εξηγούμαι. Πώς είναι δυνατόν να μιλάμε για «συνεργασία» με τους δανειστές μας, όταν εκείνοι έχουν τον πρώτο και τον τελευταίο λόγο σε κάθε, σχεδόν, Σχέδιο Νόμου, σε κάθε Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου, τα οποία εισάγονται για συζήτηση ή κύρωση στη Βουλή των Ελλήνων; Να σας θυμίσω ότι η διακυβέρνηση της χώρας, από τον Ιούνιο μέχρι και σήμερα, γίνεται κυρίως με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου, οι οποίες συντάσσονται υπό το καθεστώς της πίεσης της τρόϊκας εξωτερικού και εισάγονται απλά προς κύρωση στη Βουλή, μετατρέποντάς την ουσιαστικά σε ένα ...διεκπεραιωτικό όργανο; Να σας θυμίσω ότι ψηφισμένα νομοσχέδια, όπως αυτό το οποίο καθόριζε τον αριθμό των δόσεων για την αποπληρωμή των οφειλομένων προς το Δημόσιο χρεών, καταργήθηκε εν μία νυκτί, την αμέσως επόμενη ημέρα, τον Φεβρουάριο του 2012, πιθανότατα, σύμφωνα με δημοσιεύματα, μετά από τηλεφώνημα στελέχους της τρόϊκας,διότι προέβλεπε μεγάλο αριθμό δόσεων; Για να επανέλθουμε όμως στο θέμα μας και στην ουσία της ερώτησής σας. Είναι ή όχι η πολιτική των μνημονίων, που εγκαινίασε η κυβέρνηση Παπανδρέου και συνεχίζει μέχρι σήμερα η κυβέρνηση Σαμαρά – Βενιζέλου – Κουβέλη, που έφερε την ανεργία στο 27% και περισσότερους από 1.350.000 ανθρώπους στην ανεργία; Είναι ή όχι η ίδια πολιτική που οδήγησε περισσότερους από 3.000.000 πολίτες της χώρας, να ζουν στα όρια της φτώχειας; Είναι ή όχι οι ίδιοι πολιτικοί που, προσπαθώντας να δικαιολογήσουν τις 150.000 απολύσεις των δημοσίων υπαλλήλων μέχρι το 2015 που έχουν υπογράψει, επικαλούνται το Μέσο Όρο των Ευρωπαϊκών κρατών, αλλά δεν κάνουν λόγο για το ότι ξοδεύουν μόνο το 2% του ΑΕΠ της χώρας για την Παιδεία, όταν ο Μ.Ο. των Ευρωπαίων είναι στο 5%;”.

-Που πιστεύετε οτι οφείλεται αυτό;

“Κοιτάξτε, όταν σε ένα κράτος, στο οποίο η κυβέρνησή του, έχει ταχθεί ψυχή τε και σώματι 1ον στην εξυπηρέτηση των μεγάλων οικονομικών συμφερόντων, επικαλούμενη την προοπτική ανάπτυξης μέσω των επενδύσεων, οι οποίες ποτέ δεν έρχονται, ή όταν έρχονται απειλούν με τεράστια και ανεπανόρθωτη περιβαλλοντική και οικονομική ζημιά την περιοχή στην οποία πρόκειται να γίνουν ή ζητούν μισθούς Βουλγαρίας για να επενδύσουν, και 2ον στη στήριξη του χρηματοπιστωτικού συστήματος, το οποίο μέχρι στιγμής έχει εισπράξει, με οποιαδήποτε μορφή, πάνω από 230 δις ευρώ τα τελευταία 5 χρόνια, τα οποία πιστώνονται στο Δημόσιο Χρέος, δηλαδή σε όλους μας, δίνει έναντι πινακίου φακής την Αγροτική Τράπεζα και όλη την περιουσία της, συμπεριλαμβανομένων των υποθηκευμένων σε γη δανείων της στους αγρότες, και για να το πετύχει αυτό χρησιμοποιεί κάθε μέσο που διαθέτει, από την επίκληση Νόμων τους οποίους ερμηνεύει κατά το δοκούν, μέχρι και τις δυνάμεις επιβολής της τάξης, τότε κάτι δεν πάει καλά”.

-Έχετε κάποιο παράδειγμα κατά νου;

“Και για να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους. Για να αντιμετωπίσουν μία, καθ’ όλα νόμιμη, απεργία των εργαζομένων στο Μετρό της Αθήνας τον Ιανουάριο φέτος, «επιστρατεύτηκε» ο Νόμος που αφορά την επίταξη των Μέσων Μαζικής Μεταφοράς και την πολιτική επιστράτευση των εργαζομένων σε αυτά, ο οποίος όμως προβλέπει ότι κάτι τέτοιο μπορεί να γίνει, μόνον όταν απαιτείται «η λήψη άμεσων μέτρων προς αντιμετώπιση αμυντικών αναγκών της Χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από κάθε μορφής απειλούμενη φυσική καταστροφή ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία» (Ν. 3536/2007). Ο ίδιος Νόμος, χρησιμοποιήθηκε και για την επιστράτευση των ναυτεργατών απεργών της ΠΝΟ ένα μήνα σχεδόν μετά, μόλις τον περασμένο Φεβρουάριο. Θα ήταν χρήσιμο πιστεύω εδώ,να θυμίσω επίσης το άρθρο 22, παρ.4 του Συντάγματος, το οποίο αναφέρει ότι «Οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας,απαγορεύεται». Ας δούμε όμως τι έγινε και με την απεργία των αγροτών. Ενώ, σε πλήρη αντίθεση με κάθε άλλη φορά, οι αγρότες επέλεξαν να μην προβούν σε ολοκληρωτικό κλείσιμο των δρόμων, αλλά σε εκ περιτροπής σταμάτημα της κυκλοφορίας και για μία περίπου ώρα κάθε μέρα, η κυβέρνηση αποφάσισε να δείξει το σκληρό της πρόσωπο στους εργάτες της γης, μέσω του υπουργείου Δημοσίας Τάξεως. Έτσι, από κάποιο σημείο και μετά, είχαμε τα σοβαρά επεισόδια στα μπλόκα των αγροτών στη Λάρισα, την Κόρινθο και τις Σέρρες, με συλλήψεις, λιποθυμίες και τραυματισμούς. Μία γνωστή άλλωστε πρακτική, η οποία έχει κατ’ επανάληψη χρησιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια για τον έλεγχο και την καταστολή, τελικά, απεργιακών κινητοποιήσεων, κυρίως στην Αθήνα, με τις γνωστές ρίψεις χημικών, χειροβομβίδων κρότου λάμψης κλπ., επί δικαίων και αδίκων”.

-Τι πιστεύετε οτι συνέβη στην περίπτωση της Καβάλα Oil;

“Η περίπτωση της Kavala Oil και των εργαζομένων της, είναι ένα ζήτημα το οποίο,κατά τη γνώμη μου εντάσσεται, όχι στην επίδειξη δύναμης από την πλευρά της κυβέρνησης, αλλά στην νομοθετική του μορφή. Οι εργαζόμενοι της Kavala Oil, και μαζί τους όλη η τοπική κοινωνία, ανησυχούν, και έχουν κάθε λόγο να το κάνουν, για τις θέσεις εργασίας τους, για τις οικογένειές τους αλλά, και το έχουν όλα αυτά τα χρόνια έμπρακτα αποδείξει, και για την προοπτική ανάπτυξης της περιοχής μας. Καταβάλουν άοκνες,καθημερινές προσπάθειες για την εξόρυξη πετρελαίου μέσα στον κόλπο της Καβάλας, ενώ ταυτόχρονα ανησυχούν και φροντίζουν για το περιβαλλοντικό αποτύπωμα που αφήνουν, έχοντας πλήρη συνείδηση ότι εργάζονται σε μία καθ’ όλα τουριστική περιοχή. Είναι τυχαίο νομίζετε ότι 40 χρόνια τώρα δεν έχει συμβεί κανένα ατύχημα στις εξέδρες εξόρυξης που θα αλλοίωνε τον τουριστικό χαρακτήρα του Νομού μας; Είναι τυχαίο νομίζετε ότι οι 300 και πλέον εργαζόμενοι εκεί, είναι μία σφιχταγκαλιασμένη οικογένεια που στήριξαν και στηρίζουν με κάθε τρόπο την τοπική οικονομία; Πώς να μην ανησυχούν σήμερα, όταν διαπιστώνουν ότι με διάφορους τρόπους, και πιθανές, όπως οι ίδιοι υποστηρίζουν,πολιτικές παρεμβάσεις, νομικά κατοχυρωμένα δικαιώματά τους, όπως η άδεια εξόρυξης πετρελαίου, παραχωρείται πλέον, με την πρόσφατα ψηφισθείσα τροποποιητική σύμβαση, εκτός από την Kavala Oil της οποίας μειοψηφούντες μέτοχοι είναι και οι ίδιοι, και στην εταιρία Energean Oil & Gas, η οποία, ούτως ή άλλως, κατέχει το πλειοψηφικό πακέτο μετοχών της εταιρίας; Πώς να μην ανησυχούν όταν υπάρχει το ενδεχόμενο την επαύριο, η Energean Oil & Gas, κατέχοντας πλέον το δικαίωμα εξόρυξης και πλειοψηφούσα όντας στην Kavala Oil, να κηρύξει σε πτώχευση την εταιρία, αφήνοντάς τους χωρίς δουλειά; Πώς, ακόμη ακόμη, να μην ανησυχούν και για τις περιβαλλοντικές και κοινωνικές επιπτώσεις που θα είχε μία, ενδεχόμενη, τέτοια απόφαση της Energean Oil & Gas;”.

-Ποιά είναι η θέση των Ανεξαρτήτων Ελλήνων;

“Η θέση των Ανεξάρτητων Ελλήνων, τόσο στη συγκεκριμένη περίπτωση, όσο και σε κάθε άλλη παρόμοιας φύσης, ήταν,είναι και θα είναι με την επιθυμία των πολιτών να διεκδικούν το δικαίωμά τους στην εργασία και να αγωνίζονται γι’ αυτήν, επιλέγοντας θεσμοθετημένους και ειρηνικούς τρόπους διαμαρτυρίας. Και να είστε σίγουρος ότι σε ένα ευνομούμενο, ανεξάρτητο και διεκδικητικό κράτος, όπως αυτό για το οποίο οι Ανεξάρτητοι Έλληνες αγωνιζόμαστε καθημερινά, απαλλαγμένο δηλαδή από μνημόνια και δανειακές συμβάσεις με επαχθείς όρους, τα δικαιώματα των εργαζομένων όπως αυτά κατοχυρώνονται τόσο από τη Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, από την Ελληνική νομοθεσία,αλλά και από το ίδιο το Σύνταγμα της χώρας, αποτελούν αδιάσπαστο τμήμα της Κοινωνικής Δικαιοσύνης την οποία επαγγελλόμαστε και προωθούμε, μέσα από την ίδια την Ιδρυτική μας Διακήρυξη”.

-Πως κρίνετε τη συνάντηση Σαμαρά - Ερντογάν και τα περί "τρομοκρατίας" που ακούστηκαν σε ερώτηση δημοσιογράφου;

“Ένιωσα ταπεινωμένος. Ξέρετε, πάντα η γλώσσα του σώματος και η σημειολογία, αποκαλύπτουν πολλά περισσότερα απ’ όσα οι λέξεις προσπαθούν να εκφράσουν. Επιτρέψτε μου εδώ να θυμίσω, ότι ήταν η δεύτερη συνάντηση των δύο ηγετών, μέσα σε λίγα εικοσιτετράωρα. Προηγήθηκε εκείνο το «ραντεβού στα τυφλά» του Έλληνα πρωθυπουργού με τον κ. Ερντογάν στο Κατάρ, όπου ο Τούρκος πρωθυπουργός επιχείρησε μία άνευ προηγουμένου ευθεία παρέμβαση στα εσωτερικά ζητήματα της χώρας, όταν, σύμφωνα με δημοσιεύματα, ζήτησε από τον κ. Σαμαρά να ακυρώσει την πρόσφατη ρύθμιση για τους Ιμάμηδες της Θράκης! Μια ρύθμιση την οποία εμείς, ως Ανεξάρτητοι Έλληνες, στηρίξαμε με την θετική μας ψήφο στη Βουλή. Ο κ. Ερντογάν, σ’ εκείνη τη συνάντηση, δεν περιορίσθηκε εκεί. Διαβάζω ότιέδωσε συμβουλές στον κ. Σαμαρά σχετικά με την ελευθερία λατρείας και τα ευαγή ιδρύματα των Τούρκων (άκουσον, άκουσον) της Δυτικής Θράκης! Λίγες δε μέρες μετά, ο κ. Ερντογάν, από την Ουγγαρία όπου βρέθηκε, αποκάλεσε την Κυπριακή Δημοκρατία ελληνοκυπριακή διοίκηση, το ψευδοκράτος Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου, ψέγει ακόμη και την Ευρωπαϊκή Ένωση για την αποδοχή ως πλήρων μελών των αδελφών μας Κυπρίων και απειλεί ότι είναι εκείνος που θα θέσει κάτω από την αίρεση της επανεξέτασης, ολόκληρο το πλέγμα των ευρωτουρκικών σχέσεων. Αυτό που θέλω να πω είναι ότι, προσωπικά, θα περίμενα να δω και να ακούσω έναν διεκδικητικό και με καθαρό λόγο Έλληνα πρωθυπουργό, ο οποίος θα έθετε «τον δάκτυλο επί των τύπων των ήλων» και θα έβαζε, επιτέλους, τα πράγματα στη σωστη τους θέση, όχι μόνο σε κάθε δημοσιογράφο, ή οποιονδήποτε άλλο, έθετε τέτοιες ερωτήσεις περί τρομοκρατίας, στρατοπέδων τρομοκρατών στην Ελλάδα και άλλα τέτοια φληναφήματα, αλλά και στον ίδιο τον Τούρκο πρωθυπουργό, όταν με τέτοιο ανεπίτρεπτο, ακόμη και για τα διεθνή πρότυπα καλής γειτονίας και καλών μεταξύ συμμάχων κρατών σχέσεων, θέτει προς συζήτηση θέματα τα οποία άπτονται καθαρά των εσωτερικών ζητημάτων της χώρας. Δεν μπορεί τέλος πάντων μία χώρα, η οποία βαρύνεται με τις γενοκτονίες των Ελλήνων του Πόντου και των Αρμενίων, τη σφαγή και τον απηνεί διωγμό των Ελλήνων της Μικράς Ασίας και την εισβολή και κατοχή, ακόμη και μέχρι σήμερα, του Βορείου τμήματος ενός από τα πιο μαρτυρικά νησιά του Ελληνισμού, της Κύπρου, να μιλά για τρομοκράτες και τρομοκρατία, απευθυνόμενη στην Ελλάδα”.

-Εκτός από όλα αυτά όμως, τι σκέφτεστε για την τελευταία συνάντηση των δύο ανδρών;

“Αλήθεια, ποια άλλη έννοια μπορεί να έχει η έκφραση «kazan-kazan» ή «win-win» όπως έχουμε συνηθίσει να την ακούμε, που ειπώθηκε από τον κ. Ερντογάν, όταν αναφέρθηκε στον ορυκτό πλούτο του Αιγαίου, παρά μόνον αυτή της συνεκμετάλλευσης; Είναι χαρακτηριστική η αναφορά του κοινοβουλευτικού εκπροσώπου και τομεάρχη Εξωτερικών του κινήματος των Ανεξάρτητων Ελλήνων κ. Τ. Κουίκ ότι «στα εξωτερικά μας θέματα, η κυβέρνηση ακολουθεί μία πορεία που μπάζει από παντού, μία πορεία ζαλισμένου κοτόπουλου, χωρίς αφετηρία, κατεύθυνση, προορισμό και στόχο. Και κυρίως πορεία ενδοτική. Επιτρέψτε μου σε αυτό το σημείο να επικαλεσθώ επίσης την ανακοίνωση που εξέδωσε το κίνημα των Ανεξάρτητων Ελλήνων για τη συνάντηση της 5ης Μαρτίου, μεταξύ των κ.κ. Σαμαρά και Ερντογάν, η οποία με καλύπτει απόλυτα και, εν ολίγοις, αναφέρει ότι: συζήτησαν για την Ελληνική ΑΟΖ ανάγοντας την σε διμερές θέμα και νωρίτερα, σε δηλώσεις του (ο κ. Ερντογάν) στη Δημόσια Τηλεόραση ήγειρε απαιτήσεις και επί της Κυπριακής ΑΟΖ, ενώ ο κ. Σαμαράς δεν αναφέρθηκε από την πλευρά του στα νόμιμα δικαιώματα που μας επιτρέπει να ασκήσουμε μονομερώς το Δίκαιο της Θαλάσσης, ούτε και στις στρατιωτικές προκλήσεις της Άγκυρας στο Αιγαίο. Σήμερα επιβεβαιώθηκε ότι η συγκυβέρνηση και ο κ. Σαμαράς εφαρμόζουν πολιτική Σημίτη-Παπανδρέου στο πνεύμα της Συμφωνίας της Μαδρίτης για δήθεν «νόμιμα και αμοιβαία συμφέροντα και ενδιαφέροντα των δύο χωρών στο Αιγαίο» και επίσης, ότι η δήλωση του πρωθυπουργού στη Βουλή ότι «δεν μασάει», δεν ισχύει όταν βρίσκεται στο εξωτερικό”.

-Πιστεύετε ότι θα υπάρξουν αρνητικές εξελίξεις για τη χώρα μας όσον αφορά το θέμα των ΑΟΖ;

“Είμαι από εκείνους που δεν πρόκειται να επικαλεσθούν τις γνώσεις τους επί του θέματος της ΑΟΖ της χώρας. Με απωθεί η σκέψη πως μπορεί να συγκαταλεγώ ανάμεσα στους ... ΑΟΖολογούντες του τελευταίου καιρού, οι οποίοι χωρίς καν να μπορούν να διαχωρίσουν ή και να συνδυάσουν στο λόγο τους τις έννοιες «υφαλοκρηπίδα» και «ΑΟΖ», μιλούν ως ειδικοί επιστήμονες επί του τεράστιου αυτού θέματος. Αυτό όμως που σίγουρα μπορώ να σας πω είναι ότι, σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να οριοθετήσουμε, προσέξτε, μιλώ για «οριοθέτηση» και όχι για «ανακήρυξη» η οποία είναι μία εντελώς διαφορετική έννοια η οποία προηγείται της οριοθέτησης, σε καμία περίπτωση λοιπόν δεν πρέπει να οριοθετήσουμε την ΑΟΖ μας, εντός των μνημονίων και των εν ισχύ δανειακών συμβάσεων με την τρόϊκα. Και το λέω αυτό διότι, οποιαδήποτε προσπάθεια της χώρας μας σήμερα, για την ανακήρυξη και στην συνέχεια,κατόπιν διμερών συμφωνιών με τα γειτονικά κράτη της Αλβανίας, Ιταλίας, Λιβύης, Αιγύπτου, Κύπρου και Τουρκίας, την οριοθέτηση της ΑΟΖ μας, που θα οδηγήσει και στην, εν συνεχεία, χάραξη των προς αξιοποίηση οικοπέδων, θα γίνει υπό την αιγίδα, τον έλεγχο και τελικά την ολοκληρωτική παραχώρηση ως εγγύηση των δανείων που μας έχουν δώσει οι πιστωτές μας, των τεράστιων εσόδων που θα προέλθουν τόσο από την εξόρυξη όσο και από τα δίκτυα διανομής των, διαπιστωμένων πλέον, κοιτασμάτων υδρογονανθράκων που βρίσκονται εντός της ΑΟΖ μας. Κοιτάξτε, για εμάς το σχέδιο της τρόϊκας ήταν από την αρχή να περάσουν ως εγγύηση των παράνομων δανείων των οποίων μας έδιναν, δηλαδή του επαχθούς και επονείδιστου χρέους που έλεγε ο Νότης Μαριάς από τους Αντιμνημονιακούς Πολίτες τότε, τα ελληνικά πετρέλαια και το ελληνικό φυσικό αέριο. Έχουμε λοιπόν τις εύλογες απορίες, όπως ακριβώς της εξέφρασε πρόσφατα ο πρόεδρος του κινήματος κ. Π. Καμμένος από το προσυνέδριο του κινήματος στο Ηράκλειο της Κρήτης: Γιατί δεν ολοκληρώθηκε η λειτουργία της ΕΔΥΕ, της Ελληνικής Διαχειριστικής Εταιρίας Υδρογονανθράκων δηλαδή, η οποία συστάθηκε με προεδρικό διάταγμα μόλις πριν έναν χρόνο, το Φεβρουάριο του 2012, της μοναδικής εταιρίας που έχει στην πλήρη κυριότητά του το Ελληνικό Δημόσιο και έχει ως σκοπό της «την διαχείριση για λογαριασμό του Ελληνικού Δημοσίου των αποκλειστικών δικαιωμάτων του στην αναζήτηση, έρευνα και εκμετάλλευση των υδρογονανθράκων στις χερσαίες, υπολίμνιες και υποθαλάσσιες περιοχές, στις οποίες η Ελληνική Δημοκρατία ασκεί κυριαρχία ή κυριαρχικά δικαιώματα»; Γιατί η ΔΕΠΑ και η ΔΕΣΦΑ που είναι οι μόνες, μαζί με την Kavala Oil, που έχουν άδειες εξόρυξης υδρογονανθράκων στην Ελλάδα, πέρασαν στο ΤΑΙΠΕΔ; Μα φυσικά για να τα περάσουν μέσα στις εγγυήσεις έναντι των δανείων, δηλαδή, για να γίνει απόλυτα κατανοητό, για να βάλουν εγγύηση το μέλλον των παιδιών μας. Αυτή είναι η αλήθεια και αυτή την αλήθεια πρέπει να την καταλάβει το σύνολο του ελληνικού λαού”.

-Δηλαδή τι πιστεύετε οτι πρέπει να κατανοήσουν οι πολίτες;

“Πρέπει να καταλάβει το σύνολο του ελληνικού λαού ότι με το να βάλουν τα πετρέλαια στο ΤΑΙΠΕΔ, έχουν ουσιαστικά βάλει υπεύθυνα τα δικαστήρια του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου, τα οποία θα κρίνουν εάν πρέπει να κατασχέσουν το φυσικό πλούτο της χώρας ή όχι. Και απόδειξη ότι θέλουν να το κάνουν αυτό, είναι ότι αυτό ακριβώς θέλουν να κάνουν και στην Κύπρο, η οποία στο θέμα αυτό βρίσκεται αρκετά βήματα πιο μπροστά από τη χώρα μας. Φοβάμαι λοιπόν πως η δεδομένη, και παρά τα αντιθέτως λεγόμενα από τον κ. Γ. Παπανδρέου, ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων υδρογονανθράκων στη χώρα μας, κάτι που ξένες εταιρίες και χώρες γνώριζαν εδώ και χρόνια, αντί να αποτελέσει τον πλούτο εκείνο ο οποίος θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για να την ισχυροποιήσει, τόσο γεωπολιτικά όσο και οικονομικά, θα παραχωρηθεί και αυτός έναντι ευτελούς τιμήματος στους δανειστές μας. Εμείς, ως Ανεξάρτητοι Έλληνες, έχοντας αναγάγει το συγκεκριμένο θέμα ως μέγιστο Εθνικό ζήτημα, περιλαμβάνοντάς το μάλιστα και στην Ιδρυτική μας Διακήρυξη, δεσμευόμαστε προς κάθε Έλληνα και κάθε Ελληνίδα πως η εκμετάλλευση των Ελληνικών, και όχι Ευρωπαϊκών όπως πρόσφατα ελέχθη από τον κ. Σαμαρά, κοιτασμάτων υδρογονανθράκων, θα γίνει με τέτοιο τρόπο ώστε να διασφαλίζει το ταχύτερο αλλά και μεγαλύτερο οικονομικό όφελος για τη χώρα”.