Παρασκευή 27 Σεπτεμβρίου 2013

Είμαστε οι γιοι των πράξεών μας*


Διαλέγονται, επιχειρηματολογούν, διαφωνούν ή συμφωνούν,και (παραδόξως; ) δεν καταλήγουν πουθενά !

Μήνες τώρα, συζητήσεις επί συζητήσεων, για ένα θέμα στο οποίο η χώρα και οι νομοθέτες της θα έπρεπε να είχαν δώσει λύση στη γένεσή του, λαμβάνοντας υπ’ όψιν τους το κοινωνικό, πολιτικό και –κυρίως– το ιστορικό προηγούμενο των συνεπειών που προκάλεσε, ανάλογου (αν όχι ταυτόσημου) ιδεολογικού προσανατολισμού (και των πρακτικών επιβολής του ; ) κομματικός σχηματισμός, των αρχών του 20ου αιώνα.

Για να αντιληφθεί ο καθένας τις πραγματικές διαστάσεις που μπορεί να (ή έχει ήδη ; ) λάβει η συγκεκριμένη ιδεολογία και οι πρακτικές επιβολής της, μια μικρή ιστορική αναδρομή στις αρχές και τους σκοπούς της, αλλά και στους λόγους που την δημιούργησαν, κατά τη γνώμη μου κρίνεται απαραίτητη.

Και αναφέρομαι φυσικά στην δημιουργία του «εθνικοσοσιαλιστικού γερμανικού εργατικού κόμματος»  (γερμ. Nationalsozialistische Deutsche Arbeiterpartei) γνωστότερο ως NSDAP, αρχικά από τους  Ά.Ντρέξλερ, Γκ.Φέντερ, Ντ.Έκαρτ και Κ.Χάρρερ το 1919, και στην πιο … ολοκληρωμένη μορφή του, από τον Αδόλφο Χίτλερ, δύο χρόνια αργότερα, στις 28 Ιουλίου του 1921. Αξίζει εδώ να σημειωθεί ότι ο Α.Χίτλερ, είχε σταλεί στην εν λόγω ομάδα, ως κατάσκοπος από το καθεστώς της Δημοκρατίας της Βαϊμάρης, το οποίο ανησυχούσε από την ανάπτυξη ποικίλων ομάδων που αντιδρούσαν στους όρους της Συνθήκης των Βερσαλλιών, που ήταν ιδιαίτερα ταπεινωτικοί για το Γερμανικό έθνος, όσο και από τις επακόλουθες πολεμικές αποζημιώσεις που απαιτούνταν από την Γερμανία.

Η «ιδέα» λοιπόν του εθνικοσοσιαλισμού, δημιουργήθηκε έχοντας ως βασικό της κορμό την αντίδραση – αντίσταση, σε έξωθεν επιβολές σε δημοκρατικά εκλεγμένες κυβερνήσεις, ως … τιμωρία ή για την «αποκατάσταση της νομιμότητας». Οι ομοιότητες με την υπάρχουσα σημερινή κατάσταση στην Ελλάδα, αρχίζουν να παρουσιάζουν (αν μη τι άλλο) ενδιαφέρον.
Η σημαία του NSDΑP. Η σβάστικα ήρθε μετά !
Το στοιχείο του πράκτορα που διεισδύει σε τέτοιες οργανώσεις και τις ομοιότητες (εκπληκτικές καμιά φορά) που πιθανόν να υπάρχουν σε ανάλογες περιπτώσεις και στη χώρα μας, προτιμώ να μην το σχολιάσω.

Θα πρέπει βεβαίως να εξετάσουμε το κατά πόσο ο γερμανικός εθνικοσοσιαλισμός και η ΧΑ, «μοιράζονται» κάποια κοινά και –κυρίως– δομικά στοιχεία, τόσο στην ιδεολογία, όσο και στους σκοπούς και τους στόχους τους.
Από το … πρόγραμμα του Χίτλερ αλλά και από τις γενικά παραδεδεγμένες αρχές του εθνικοσοσιαλισμού (ναζισμού), διαβάζουμε :
  • Απαιτούμε την ένωση ολόκληρης της Γερμανίας σε μια Μείζονα Γερμανία πάνω στη βάση του εθνικού αυτοπροσδιορισμού.
  • Είμαστε αντίθετοι προς την διεφθαρμένη κοινοβουλευτική τακτική
  •  Μόνο μέλη του Έθνους μπορούν να είναι πολίτες του Κράτους. Μόνον αυτοί με γερμανικό αίμα, ανεξαρτήτως πεποιθήσεων, μπορούν να είναι μέλη του Έθνους
  • Άρνηση της δημοκρατίας μέσω της σύνθλιψης πολιτικών κομμάτων και συνδικάτων και του περιορισμού της ελευθερίας τύπου και έκφρασης
  • η αντικατάσταση του δημοκρατικού συστήματος με ένα καθεστώς που θα βασιζόταν στην αρχή της «κοινότητας» με την έννοια της εθνικής και βιολογικής ενότητας με επικεφαλής τον αρχηγό-ηγέτη (Φύρερ) τους και τη συγκέντρωση της εξουσίας σε μια κεντρική ηγετική προσωπικότητα,
Τι υποστηρίζει η ΧΑ, στην επίσημη διακήρυξη της ταυτότητας-ιδεολογίας της ;
  • Στον σκληρό πυρήνα της Πίστης μας ευρίσκεται το Έθνος-Φυλή
  • Κυρίαρχη για εμάς τους Χρυσαυγίτες η Ιδέα του Έθνους, η Ιδέα του Φυλής.
  • Για τον Εθνικισμό ο Λαός είναι όχι μονάχα μια αριθμητική ενότητα ατόμων αλλά μια ποιοτική σύνθεση ανθρώπων με την ίδια βιολογική και πνευματική κληρονομιά
  • είμαι εχθρός κάθε εξουσίας είτε δικτατορία των στρατιωτικο-οικονομικών συμφερόντων είναι, είτε δικτατορία του κοινοβουλευτισμού
  • ο Λαός είναι η μόνη πραγματικότητα που δεν χρειάζεται εξουσία αλλά ηγεσίαΟ Λαός είναι ο πραγματικός άρχοντας, ηγεμονεύει τον εαυτό του μέσα απ’ τον Ηγέτη του
Από το 2ο συνέδριο,όταν ακόμη ο μαίανδρος δεν ήταν το σήμα της ΧΑ
με το σήμα των Sturmabteilung !!





Κι επειδή, όπως σοφά λέγεται, «μια εικόνα αξίζει για χίλιες λέξεις», μια αντιπαραβολή μεταξύ των Ταγμάτων Εφόδου (Sturmabteilung συντομογραφία: SA), του εθνικοσοσιαλιστικού κόμματος του Χίτλερ, και των αντίστοιχων-συνώνυμων  (όπως τουλάχιστον τα ονομάζει πρώην μέλος της ΧΑ σύμφωνα με δημοσιεύματα), ίσως να δίνει μία πληρέστερη … εικόνα για το ποια είναι και τι εκπροσωπεί η ΧΑ.

Κάθε διάθεση για σύγκριση ώστε να βρεθούν ομοιότητες (ή διαφορές), δεκτή.

Τι μπορούμε όμως να κάνουμε για να αντιμετωπίσουμε αυτό το τεράστιο ζήτημα, πριν λάβει ανεξέλεγκτες διαστάσεις ;



Βεβαίως και ένας από τους τρόπους είναι το να ρίξουμε άπλετο φως στο «τι» ή «ποια» πραγματικά είναι η ΧΑ.
Δεν φτάνει όμως αυτό. Αν εξαιρέσουμε τον υπαρκτό κίνδυνο της (έστω και αρνητικής) «διαφήμισης» του φαινομένου, ακόμη κι αν φωτιστεί απ’ όλους τους προβολείς του κόσμου, υπάρχει ο κίνδυνος εκείνη ακριβώς τη στιγμή να μεταμορφωθεί σε … «άγγελο τιμωρό» οδηγώντας όσους στρέψουν την προσοχή τους, σε λάθος συμπεράσματα

Ένα από τα κύρια επιχειρήματα όσων υποστηρίζουν (ή έστω αμφιβάλουν) ότι η ΧΑ δεν μπορεί να τεθεί εκτός των παραδεδεγμένων δημοκρατικών διαδικασιών, είναι και αυτό των ψήφων που πήρε στις εκλογές του Ιουνίου του περασμένου έτους (με την ευκαιρία, ήταν 426.000 και όχι 500.000 όπως κατά καιρούς ακούγεται)

Πώς λοιπόν (ρωτούν) ένα νόμιμο κόμμα, το οποίο ψήφισαν χιλιάδες ψηφοφόροι, με εκπροσώπηση στο Ελληνικό Κοινοβούλιο, μπορεί να μην έχει τη δυνατότητα συμμετοχής σε οποιαδήποτε κορυφαία εκλογική διαδικασία στη χώρα ;

Κι εδώ έρχομαι να θέσω το ερώτημα. Θα μπορούσε κάτι τέτοιο να γίνει με δημοψήφισμα ;

Ας το εξετάσουμε.

Σύμφωνα με το αρθ. 44, παρ. 2 του Συντάγματος «Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας προκηρύσσει με διάταγμα δημοψήφισμα για κρίσιμα εθνικά θέματα, ύστερα από απόφαση της απόλυτης πλειοψηφίας του όλου αριθμού των βουλευτών, που λαμβάνεται με πρόταση του Υπουργικού Συμβουλίου»
Πιθανότατα δε, η επόμενη περίοδος της ίδιας παραγράφου η οποία αναφέρει «Δημοψήφισμα προκηρύσσεται από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας με διάταγμα και για ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα, εκτός από τα δημοσιονομικά, εφόσον αυτό αποφασισθεί από τα τρία πέμπτα του συνόλου των βουλευτών (180), ύστερα από πρόταση των δύο πέμπτων του συνόλου (100) και όπως ορίζουν ο Κανονισμός της Βουλής και νόμος για την εφαρμογή της παραγράφου αυτής» θα αποτελούσε πιο «γόνιμο» πεδίο αναφοράς για την διεξαγωγή του δημοψηφίσματος.

Αρκεί λοιπόν είτε α) η απόφαση για τον χαρακτηρισμό από το Υπουργικό Συμβούλιο της ιδεολογίας και –κυρίως– των σκοπών και των στόχων της ΧΑ, ως «κρίσιμο εθνικό θέμα», να ψηφισθεί η εν λόγω απόφαση από (τουλάχιστον) 151 βουλευτές, και ένα διάταγμα για την προκήρυξη δημοψηφίσματος από τον Πρόεδρο της Δημοκρατίας, είτε β) πρόταση για την διεξαγωγή δημοψηφίσματος για ήδη ψηφισμένο νομοσχέδιο που θα καλύπτει και θα τροποποιεί το πρόβλημα της θέσης εκτός νόμου της ΧΑ ως «σοβαρό κοινωνικό ζήτημα» από 100 βουλευτές, η οποία θα υπερψηφιστεί από 180 βουλευτές. Στην εν λόγω περίπτωση και σύμφωνα με το αρθ.35 παρ.3, το διάταγμα του Προέδρου της Δημοκρατίας πρέπει να προσυπογραφεί και από τον Πρόεδρο της Βουλής.

Πού μπορεί να βασισθεί όμως ο χαρακτηρισμός της ιδεολογίας, των σκοπών και των στόχων της ΧΑ, ως «κρίσιμο εθνικό ζήτημα» ή έστω ως «σοβαρό κοινωνικό ζήτημα» ;
Λαμβάνοντας υπ’ όψιν τα όσα πιο πάνω αναφέρθηκαν, η προσωπική μου γνώμη είναι ότι η ιδεολογία, οι σκοποί και οι στόχοι του εν λόγω κόμματος, έρχονται σε ευθεία αντίθεση με τα άρθρα του Συντάγματος :
  • Αρθ.2 παρ.1 «Ο σεβασμός και η προστασία της αξίας του ανθρώπου αποτελούν την πρωταρχική υποχρέωση της Πολιτείας»
  • Αρθ. 4 παρ.2 «Οι Έλληνες και οι Ελληνίδες έχουν ίσα δικαιώματα και υποχρεώσεις»
  • Αρθ.5 παρ.1 «Καθένας έχει δικαίωμα να αναπτύσσει ελεύθερα την προσωπικότητά του και να συμμετέχει στην κοινωνική, οικονομική και πολιτική ζωή της χώρας, εφόσον δεν προσβάλει τα δικαιώματα των άλλων και δεν παραβιάζει το Σύνταγμα και τα χρηστά ήθη» παρ. 2 «Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής και της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας και θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων»
Πέραν των ανωτέρω, και ερμηνεύοντας το εδάφιο του Συντάγματος το οποίο αναφέρεται σε «ψηφισμένα νομοσχέδια που ρυθμίζουν σοβαρό κοινωνικό ζήτημα», θα ήθελα να θέσω το ερώτημα εάν ως τέτοιο (σοβαρό κοινωνικό ζήτημα) θα μπορούσε να θεωρηθεί και ο εκλογικός νόμος ο οποίος θεσπίσθηκε με το Προεδρικό Διάταγμα 26 και ισχύει στη χώρα από τη δημοσίευσή του στο ΦΕΚ 57 Α στις 15-03-2012.

Διότι εάν ισχύει κάτι τέτοιο, τότε θα μπορούσαν ίσως να βρεθούν πλείστα όσα άρθρα εντός του συγκεκριμένου Προεδρικού Διατάγματος, τα οποία σε καμία περίπτωση δεν εφαρμόζει η ΧΑ, ή κατόπιν τροποποίησης-συμπλήρωσής τους με την ψήφο των απαιτούμενου αριθμού βουλευτών, θα μπορούσαν να θέτουν συγκεκριμένους περιορισμούς ώστε κομματικοί σχηματισμοί όπως η ΧΑ, δεν θα μπορούσαν να λαμβάνουν μέρος σε οποιαδήποτε κορυφαία εκλογική διαδικασία στην Ελλάδα.

Θα πρέπει βέβαια εδώ να επισημάνω ότι η διερεύνηση της περίπτωσης διεξαγωγής δημοψηφίσματος το οποίο θα είχε ως σκοπό τον αποκλεισμό της ΧΑ από τις εκλογικές και κοινοβουλευτικές διαδικασίες, εμπεριέχει τον κίνδυνο το οποιοδήποτε ποσοστό συγκέντρωνε η αρνητική τοποθέτηση των πολιτών σε ένα τέτοιο ενδεχόμενο, θα μεταφραζόταν αυτόματα ως πολιτικό συμπέρασμα υποστήριξης της ΧΑ. Εάν (πχ) σε ένα τέτοιου τύπου δημοψήφισμα ένα μειοψηφικό μεν αλλά σημαντικό ποσοστό ψήφιζε κατά της εφαρμογής μέτρων που θα έθεταν τη ΧΑ εκτός συνταγματικού ή νομικού τόξου, αυτό θα εμφανιζόταν πολιτικά, ως ποσοστό υποστήριξης του εν λόγω κόμματος.

Εκτός του ότι ο «κίνδυνος» αυτός είναι –εν μέρει – υπαρκτός, εν τούτοις λόγω του ότι θεωρώ πως η συντριπτική πλειοψηφία των ψήφων θα ήταν υπέρ μιας τέτοιας απόφασης, εν τέλει το αποτέλεσμα θα δικαίωνε τους εμπνευστές του.

Η προστασία της Δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, όσο ανορθόδοξα (το λιγότερο) κι αν αυτά εφαρμόζονται τα τελευταία χρόνια στη χώρα μας, πρέπει να είναι το ύψιστο καθήκον και υποχρέωση του καθενός μας. Στη χώρα όπου ο κωπηλάτης της τριήρους στη ναυμαχία της Σαλαμίνας, είχε το δικαίωμα να εξοστρακίζει με την ψήφο του τον ίδιο το στρατηγό που τον οδήγησε στη νίκη, δεν μπορεί σήμερα να επιτρέπουμε στον οποιονδήποτε ο οποίος με πράξεις ή λόγους του επιθυμεί την κατάλυση της Δημοκρατίας και του κοινοβουλευτισμού, να εκμεταλλεύεται την ανοχή και τους νόμους της, για να ανέλθει στην εξουσία.

Η ΧΑ, ως ένα καθαρά νεοναζιστικό κόμμα το οποίο δανείζεται (με περιφραστικές φιοριτούρες ώστε να μην γίνεται άμεσα αντιληπτό) αρχές, αξίες, στόχους και σκοπούς από το εθνικοσοσιαλιστικό κόμμα του Α. Χίτλερ, επιβάλλεται να τεθεί εκτός δημοκρατικών διαδικασιών άμεσα.


Η απόφαση είναι καθαρά πολιτική. Οι αιτίες και τα νομικά (αλλά και Συνταγματικά) επιχειρήματα κατά τη γνώμη μου υπάρχουν και μπορούν άνετα να βρεθούν.
                       
 






Ακόμη κι εκείνοι οι οποίοι επιχειρηματολογούν, επικαλούμενοι το αρθ.29 παρ.1 του Συντάγματος το οποίο αναφέρει «Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν και να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα», ξεχνούν (κατά τη γνώμη μου) να ερμηνεύσουν σωστά τη συνέχεια της παραγράφου, η οποία αναφέρει «που η οργάνωση και η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος»

Το ερώτημα που γεννάται πλέον, είναι «έχει το σθένος η κυβέρνηση της χώρας, να διερευνήσει έστω την πιθανότητα, νομικής και συνταγματικής τεκμηρίωσης της εν λόγω ενέργειας» ή προτιμά να επιβεβαιώνει με τη στάση της όσους υποστηρίζουν ότι η ΧΑ χρησιμοποιείται ουσιαστικά, πότε ως παρακρατικός μηχανισμός καταστολής κινητοποιήσεων και πότε ως το άλλοθι του «κακού» που δίνει κύρος στις κυβερνητικές αποφάσεις περί «ασφάλειας των πολιτών και σταθερότητας της κυβερνητικής πολιτικής» ;

Προς αποφυγή δε παρεξηγήσεων, να διευκρινίσω ότι δεν είμαι νομικός ούτε συνταγματολόγος. Απορίες κι ερωτήματα θέτω, τα οποία πιστεύω ότι θα πρέπει να τύχουν τις ανάλογης προσοχής και επεξεργασίας από εκείνους οι οποίοι διαθέτουν τις κατάλληλες γνώσεις.

Κι επειδή όχι μόνο «οι διεθνείς σχέσεις διέπονται πλέον από μία νέα πολυπλοκότητα μέσα στην οποία μια απλή διαμάχη καλού και κακού έγινε πολύπλοκο μείγμα οικονομικών, ιδεολογίας, θρησκείας και πολιτικής»**, αλλά και οι σχέσεις μεταξύ των ίδιων των πολιτών μεταξύ τους, η επίκληση, μόνο, της δημιουργίας κλίματος τεχνητής πόλωσης από τους κυβερνώντες, δεν αρκεί, θα πρέπει οι αποφάσεις που θα δώσουν οριστικό τέλος στην αφύπνιση ενός νέου Εθνικού Διχασμού, να ληφθούν τώρα.

Ειδάλλως, οι «βάρβαροι θα αποτελούν πάντα μια κάποια λύση»*** η οποία ποτέ δεν πρόκειται να συμβαδίζει τόσο με τη λαϊκή βούληση, όσο και με την κοινωνική δικαιοσύνη.


Σημείωση : στο κείμενο χρησιμοποιήθηκαν στοιχεία από την διαδικτυακή εγκυκλοπαίδεια «Wikipedia»
* Μιγκέλ Θερβάντες
** John Kay «Η Αλήθεια για τις Αγορές», εκδόσεις «Κριτική», 2007
** παραφρασμένος στίχος από το «Περιμένοντας τους βαρβάρους» του Κ.Π.Καβάφη

Τρίτη 17 Σεπτεμβρίου 2013

Αυτά έχουν υπογράψει στο 2ο μνημόνιο ...


Αρχή του παραμυθιού (που μας "ταΐζουν") ...

Θα πρέπει -κατ' αρχήν- να γνωρίζουμε ότι, σε αντίθεση με τα υπόλοιπα κράτη μέλη της Ευρωζώνης, η Γερμανία (ως κράτος) ΔΕΝ δανείζει τη χώρα μας. 

Αντίθετα, επέλεξε γι' αυτό το σκοπό την Kreditanstalt für Wiederaufbau (ΚfW) δηλαδή το «Πιστωτικό Ίδρυμα για την Ανασυγκρότηση», μία Γερμανική, κρατική ΕΠΕΝΔΥΤΙΚΗ ΤΡΑΠΕΖΑ, και στην ουσία ένα εργαλείο διεθνούς οικονομικής επιρροής του γερμανικού Κράτους.
Και πότε κάποιος κάνει επενδύσεις (και ειδικά τέτοιου μεγέθους) ;; 
Όταν φυσικά προσδοκά να βγάλει κέρδος …

Τα όσα λέγονται λοιπόν για την … αλληλεγγύη του Γερμανικού κράτους προς τον Έλληνα πολίτη και το πόσο επιβαρύνεται ο Γερμανός φορολογούμενος, απλά αποτελούν επιχειρήματα προς εσωτερική "κατανάλωση" στη Γερμανία, τα οποία φυσικά υιοθετούν και κάποιοι από τους εδώ διαχειριστές και τα φερέφωνά τους.
Κέρδος προσδοκούσαν να βγάλουν οι … επενδυτές, και το έβγαλαν (άνω των 9 δις μόνο από τα δάνεια προς την Ελλάδα)

Για να δούμε πιο κάτω ...






















Οι εταίροι μας, για να είναι απολύτως σίγουροι ότι δεν πρόκειται να κάνουμε κανένα ... λάθος, μας παρέχουν (μέσω του μνημονίου) ακόμη και τα υποδείγματα σύμφωνα με τα οποία θα πρέπει να γνωμοδοτεί ο Νομικός Σύμβουλος του κράτους.

Πάντα φυσικά με την επίκληση του Αγγλικού Δικαίου και την αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου !

Όσον αφορά την επανειλημμένη διαβεβαίωση των κυβερνώντων για το ότι δεν πρόκειται να υπάρξουν νέα μέτρα, απολαύστε τον παραλογισμό της επόμενης παραγράφου και την ... αυτοδιάψευση όσων επικαλούνται κάτι τέτοιο

Ενώ λοιπόν τον Φεβρουάριο του 2012 έχουν υπογράψει ότι προβλέπουν ανάπτυξη από τρίμηνο σε τρίμηνο μέσα στο 2013 (!!), λίγο πιο κάτω αναιρούν ουσιαστικά αυτή την πρόβλεψη
, αναφέροντας ότι σωρευτικά προβλέπεται ύφεση της τάξης του 4-5% για την περίοδο 2012-2013 (!!).
Κάτι τέτοιο θα μπορούσε να συμβεί μόνο στην περίπτωση όπου, με πραγματικό πλέον το δεδομένο της ύφεσης του 6,45% για το 2012, ότι το 2013 θα κλείσει με ανάπτυξη της τάξης του 1,45 έως 2,45% !!!
Τα μέχρι στιγμής πάντως στοιχεία, ακόμη και από τα πιο επίσημα χείλη, κάνουν λόγω για ύφεση ΚΑΙ το 2013, η οποία δεν θα είναι μικρότερη του 3,8%. Σωρευτικά λοιπόν (για να δανειστώ και την ορολογία του μνημονίου), η μείωση του ΑΕΠ της χώρας θα υπερβεί το 9%, ποσοστό διπλάσιο από αυτό που προέβλεψαν !!
Τι μπορεί να σημαίνει κάτι τέτοιο και πόσο θα επηρεάσει την καθημερινότητά μας ;
Ας δούμε τις επόμενες παραγράφους

Κατ' αρχήν, την αποδοχή αυτών που υπέγραψαν το 2ο μνημόνιο ότι σε περίπτωση σημαντικά βαθύτερης ύφεσης (όπως πχ αυτής του 9% σωρευτικά για το 2012-2013, αντί του 4-5% που προέβλεψαν) θα υπάρξει διαβούλευση με την τρόικα (sic) για να αξιολογηθεί το αν η πορεία δημοσιονομικής προσαρμογής θα πρέπει να επεκταθεί και πέραν του 2014 !!
Με πιο απλά λόγια, λόγω του ότι η πρόβλεψή τους (η δική τους πρόβλεψη) έχει πέσει δραματικά έξω, αυτοί που προέβλεψαν και αυτοί που υπέγραψαν τις προβλέψεις, θα ... διαβουλευθούν για να επεκτείνουν το μνημόνιο (και φυσικά τα μέτρα που το συνοδεύουν) και πέραν του 2014 !!


Όσοι δε ακόμη και σήμερα επιμένουν ότι ΔΕΝ
θα υπάρξουν νέα μέτρα, απλά ας διαβάσουν τις επόμενες παραγράφους από τα ήδη υπογεγραμμένα (εκτός αυτών που θα έρθουν ΣΙΓΟΥΡΑ από την υπογραφή ή επέκταση του ΝΕΟΥ μνημονίου που αυτές τις ημέρες ετοιμάζεται)

Με βάση τη στόχευση για πρωτογενές πλεόνασμα της γενικής κυβέρνησης της τάξης του 4,5% του ΑΕΠ έως το 2014, ένα πλεόνασμα δηλαδή της τάξης των -περίπου- 8 δις ευρώ με βάση το ΑΕΠ του 2012 των 193 δις σε σταθερές τιμές του 2011 (!) (τώρα καταλαβαίνετε γιατί έχουν βάλει λυτούς και δεμένους και κάνουν λόγο για πρωτογενές πλεόνασμα στο 1ο οκτάμηνο του 2013 ; ), έχουν αποφασισθεί και υπεγράφησαν στο 2ο μνημόνιο ορισμένα μέτρα, η "αξία" των οποίων υπολογίσθηκε στο 5%, μέχρι το 2014. Τα μέτρα αυτά (θα δούμε κάποια από αυτά στη συνέχεια) αξίας -περίπου- 9,6 δις, αφορούν το 2013 και το 2014 και βασίσθηκαν φυσικά στις ΛΑΘΟΣ προβλέψεις τους.
Αρχικά και με βάση την λάθος προβλεπόμενη (σωρευτικά για το 2012-2013) ύφεση του 4-5%, τα μέτρα που ήδη έχουν αποφασισθεί  προβλέπουν (μεταξύ άλλων) :

α) την ... μεταρρύθμιση (λέγε με και μείωση) των προγραμμάτων κοινωνικών επιδομάτων (λιγότερη δηλαδή κοινωνική μέριμνα από

το κράτος σε όσους την έχουν ανάγκη ακόμη και για την καθημερινή επιβίωσή τους). Τα μέτρα αυτά της τάξης του 1% του ΑΕΠ, δηλαδή αξίας -περίπου- 1,9 δις, θα προκύψουν μετά από αξιολόγηση των προγραμμάτων κοινωνικών δαπανών, η οποία θα γίνει με ... εξωτερική βοήθεια (!!) και θα ληφθούν την διετία 2013-2015. 

Τα έχουμε δηλαδή ακόμη μπροστά μας. 

Επειδή όμως η προβλεπόμενη ύφεση ΔΕΝ είναι σωστή, και θα είναι σχεδόν διπλάσια (όπως παρουσιάσθηκε πιο πάνω), κατά συνέπεια το 1,9 δις είναι πιθανότατα σίγουρο ότι ΔΕΝ φτάνει και θα χρειασθεί να ... αναπροσαρμοσθεί προς τα πάνω !!

β) λόγω δε της δέσμευσης των κυβερνώντων για την επίτευξη των δημοσιονομικών στόχων και
της ... ετοιμότητάς τους να λάβουν πρόσθετα μέτρα σε περίπτωση ... υποαπόδοσης του προγράμματος (ή αλλιώς των λαθών που αυτό περιέχει), προβλέπονται ΠΡΟΣΘΕΤΕΣ στοχευμένες ΜΕΙΩΣΕΙΣ στο μισθολογικό κόστος του δημοσίου τομέα, αλλά ΚΑΙ στις ΚΟΙΝΩΝΙΚΕΣ και ΑΜΥΝΤΙΚΕΣ δαπάνες της χώρας !! 
Με άλλα λόγια, μπορεί να έχουν αποφασίσει συγκεκριμένα μέτρα τα οποία ήδη εφαρμόζονται με βάση τις λάθος προβλέψεις τους, επειδή όμως περίμεναν ότι είναι πιθανό να πέσουν κατά πολύ έξω, υπέγραψαν ΗΔΗ ότι θα πάρουν ΚΙ ΑΛΛΑ μέτρα ... λόγω των λαθών τους !!

Ας δούμε περιληπτικά μερικά από αυτά ...

α) μειώσεις στη μισθολογική δαπάνη του δημοσίου τομέα ώστε αυτή να μην υπερβαίνει ένα ποσοστό της τάξης του 9% του ΑΕΠ. 
Με δεδομένο ότι η δαπάνη αυτή σήμερα κυμαίνεται σε ένα ποσοστό της τάξης του 10,9%, αυτό σημαίνει ότι ο συνδυασμός "μεταρρυθμίσεων που αφορούν την αποζημίωση των υπαλλήλων με παράλληλες μειώσεις προσωπικού" (όπως ακριβώς αναγράφεται στο 2ο μνημόνιο), θα είναι της τάξης του 1,5-1,9% του ΑΕΠ, αξίας δηλαδή περίπου 2,8-3,6 δις ευρώ (με ΑΕΠ 2012 σε σταθερές τιμές 2011 όπως αναφέρεται πιο πάνω). Επειδή όμως έχουν κάνει λάθος, τα ποσά αυτά είναι πιθανό να είναι αρκετά μεγαλύτερα.
Πώς θα καλυφθεί το ... κενό ;;
β) εξειδικεύοντας λίγο το από πού θα προέλθουν αυτές οι απολύσεις, η παρακάτω παράγραφος δίνει κάποιες "κατευθύνσεις".
Ενοποίηση ΟΛΩΝ των υφιστάμενων δημόσιων ασφαλιστικών ταμείων σε ΕΝΑ, με στόχο τη "μείωση του λειτουργικού και μισθολογικού κόστους, συμπεριλαμβανομένης και της "επαρκούς" (sic)  μείωσης του προσωπικού που θα υπηρετεί στον νέο ενιαίο φορέα, κατά 30%."
Κάπως έτσι, κάποιες εκατοντάδες (ή χιλιάδες ; ) συμπολίτες μας, μεταφραζόμενοι σε ένα απλό ... νούμερο (30%), θα χάσουν τις δουλειές τους.

Τώρα το πώς θα εξυπηρετηθούν από λιγότερους υπαλλήλους, χωρίς επαρκές ακόμη σύστημα ηλεκτρονικής διασύνδεσης και ενημέρωσης όλων των προς ενοποίηση ταμείων, τους όλο και περισσότερους που επιλέγουν να εγκαταλείψουν τις εργασίες τους και να βγουν στη σύνταξη, ευελπιστώντας ότι θα προλάβουν ακόμη σε ισχύ κάποια από τα δικαιώματά τους,  είναι ένα ερώτημα που -προφανώς- δεν απασχόλησε τους ... υπογράφοντες του μνημονίου.

γ) η εργασιακή εφεδρεία (τι όρος κι αυτός ! ) 
Σύμφωνα με το 2ο μνημόνιο, 15.000 δημόσιοι υπάλληλοι (από το σύνολο των 150.000) θα ...
έπρεπε να έχουν ήδη απολυθεί ! Επειδή όμως το 2012 έχασαν τη δουλειά τους "μόνο" 4.000, οι υπόλοιποι 11.000 θα ΑΠΟΛΥΘΟΥΝ εντός του 2013. 
Και πώς θα γίνει αυτό ;
Το ονόμασαν "εργασιακή εφεδρεία" ή ... "διαθεσιμότητα" (και πραγματικά θα ήθελα να εξηγήσει κάποιος το αν τελικά υπάρχει διαφορά ανάμεσα στους δύο αυτούς ... όρους).
Όσοι λοιπόν επιλεγούν (κάτι θυμίζει αυτό) να πάρουν το δρόμο της "εφεδρείας", θα λαμβάνουν ένα ποσοστό του μισθού τους (του βασικού, χωρίς επιδόματα) για μία συγκεκριμένη χρονική περίοδο, στο τέλος της οποίας ... θα "απομακρύνονται". Θα ΑΠΟΛΥΟΝΤΑΙ για όσους δεν το έχουν ΑΚΟΜΗ καταλάβει. Τα χρήματα δε τα οποία θα λαμβάνουν, θα αποτελούν ΤΜΗΜΑ των αποζημιώσεών τους !! Κυνικό ; Ίσως. Λάθος ; ΣΙΓΟΥΡΑ.

δ) αναπηρικές συντάξεις.

Ήδη γνωρίζουμε ότι από την 1η Ιανουαρίου του 2015, με βάση το νόμο Λοβέρδου-Κουτρουμάνη, η μόνη, εγγυημένη από το κράτος, μηνιαία σύνταξη θα είναι στα 360 ευρώ, στην οποία θα προστίθεται η "αναλογική"  που θα εξαρτάται αποκλειστικά από τις εισφορές των εργαζομένων. Με δεδομένο όμως ότι η κρατική επιχορήγηση θα βαίνει μειούμενη, η δυνατότητα καταβολής της "αναλογικής" σύνταξης θα εξαρτάται από τα έσοδα του ταμείου. Από το εάν δηλαδή η οικονομία είναι εύρωστη, σε συνάρτηση με το βαθμό ανάπτυξης (ή ύφεσης) του ΑΕΠ και του δείκτη τιμών καταναλωτή (έτσι ακριβώς αναφέρεται στον εν λόγω νόμο) !! 
Πέραν αυτών, οι αναπηρικές συντάξεις θα υπαχθούν σε "καθεστώς αναθεώρησης" με στόχο τη μείωσή τους σε ποσοστό όχι μεγαλύτερο του 10% του συνολικού αριθμού των συντάξεων !!
Με δυο λόγια, δεν τους ενδιαφέρει το πόσοι είναι ανάπηροι και το εάν δικαιούνται την εν λόγω σύνταξη, αλλά το ... ποσοστό τους να μην ξεπερνά ένα συγκεκριμένο ... νούμερο !!

ε) ΕΟΠΥΥ και ασφαλισμένοι του ΟΓΑ

Η εφευρετικότητα (και ο επαγγελματικός προσανατολισμός) των συντακτών, αλλά και όσων υπογράφουν, το 2ο μνημόνιο, βρίσκει το ζενίθ της, όταν πρόκειται να βρεθούν λέξεις που θα ...
περιγράφουν μία κατάσταση.
Έτσι, από τον Ιανουάριο του 2013, ο ΕΟΠΥΥ, στον οποίο η συνεισφορά του κράτους θα βαίνει μειούμενη, "θα αγοράζει" νοσοκομειακές υπηρεσίες" και θα "εξορθολογίζει τον αριθμό των συμβάσεων με ιδιώτες γιατρούς" !
Κι αν δεν μπορεί ; Αν τα χρήματά του δεν αρκούν για να καλύψουν το σύνολο των ασφαλισμένων του ;
Ψιλά γράμματα. Το ζήτημα είναι να ... βγαίνουν τα νούμερα !
Όσο για τους ασφαλισμένους στον ΟΓΑ, μπορούν να είναι σίγουροι ότι, μέσα στο 2013 ή λίγο αργότερα, οι εισφορές τους θα "εξισωθούν με εκείνες των υπολοίπων μελών του ΕΟΠΥΥ" !!

στ) γενόσημα και φάρμακα λίστας

Στη μεταρρύθμιση και τον εκσυγχρονισμό του συστήματος υγείας, περιλαμβάνονται φυσικά και
τα γενόσημα φάρμακα τα οποία, με υπογραφή παρακαλώ, θα πρέπει ως το τέλος του 2013, να αποτελούν το 60% του συνολικού όγκου των φαρμάκων που πωλούνται από τα φαρμακεία της χώρας !
Προσέξτε, όχι μόνο όσα συνταγογραφούνται, 
αλλά στο ΣΥΝΟΛΟ των πωλούμενων φαρμάκων !
Κι επειδή κάτι τέτοιο δε φτάνει, θα εξαιρεθούν (και έχουν ήδη εξαιρεθεί πολλά) από τη λίστα των αποζημιούμενων φαρμάκων (αυτών δηλαδή που μέρος ή το σύνολο της δαπάνης τους καλύπτεται από το κράτος), εκείνα τα οποία δεν είναι "αποτελεσματικά και αποδοτικά", ΟΧΙ από την άποψη της αποκατάστασης της υγείας των ασθενών, αλλά ... του κόστους τους !!
Θα ήταν άλλωστε ... εξωπραγματικό να σκεφθεί κανείς ότι, μετά τους υπαλλήλους και τους αναπήρους, και οι ασθενείς δεν θα αποτελούν ένα ακόμη ΝΟΥΜΕΡΟ στα στοιχεία του ... προγράμματος.

ζ) και μιας και γίνετε λόγος για νούμερα, ας ρίξουμε μία ματιά και στο τι ακριβώς έχουν υπογράψει, όσων αφορά την προστασία των (όποιων) καταθέσεων έχουν απομείνει στο Ελληνικό τραπεζικό σύστημα.
Το ΤΕΚΕ (Ταμείο Εγγύησης Καταθέσεων & Επενδύσεων), είναι ο φορέας διαχείρισης του συστήματος εγγύησης των τραπεζικών καταθέσεων και επενδυτικών υπηρεσιών και ο οποίος διέπεται από τον ν. 3746/2009 (ΦΕΚ 27 Α’ 16/2/2009). 
Σκοποί του Ταμείου είναι :
    α) η καταβολή αποζημίωσης στους καταθέτες των πιστωτικών ιδρυμάτων που ευρίσκονται σε αδυναμία να     εκπληρώσουν τις προς αυτούς υποχρεώσεις τους και
    β) η καταβολή αποζημίωσης στους επενδυτές-πελάτες των πιστωτικών ιδρυμάτων που ευρίσκονται σε     αδυναμία να εκπληρώσουν τις προς αυτούς υποχρεώσεις τους, για απαιτήσεις που απορρέουν από την     παροχή «καλυπτόμενων επενδυτικών υπηρεσιών»,
με στόχο τη συμβολή στη σταθερότητα του χρηματοπιστωτικού συστήματος.
Τα όρια δε της κάλυψης είναι :
όσον αφορά τις καταθέσεις :
Η αποζημίωση για το σύνολο των καλυπτόμενων καταθέσεων του ίδιου καταθέτη σε πιστωτικό
ίδρυμα που καλύπτεται από το ΤΕΚΕ ανέρχεται κατ' ανώτατο όριο σε εκατό χιλιάδες (100.000) ευρώ σύμφωνα με το άρθρο 9 παρ 2(α) του ν. 3746/2009 (ΦΕΚ 27 Α΄ 16/02/2009). Σημειώνεται ότι με την Οδηγία 2009/14/ΕΚ του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου και του Συμβουλίου το όριο αυτό έχει καταστεί υποχρεωτικό μετά τις 31 Δεκεμβρίου 2010 για όλες τις χώρες της Ερωπαϊκής ΄Ενωσης.
Ενώ όσον αφορά τις επενδυτικές υπηρεσίες :
Το όριο της καλύψεως των πελατών των πιστωτικών ιδρυμάτων ως προς παρεχόμενες σ' αυτούς επενδυτικές υπηρεσίες είναι τριάντα χιλιάδες (30.000) ευρώ, σύμφωνα με το άρθρο 10 παρ.1α του ν.3746/2009 (ΦΕΚ 27 Α’ 16/2/2009).

Τι αναφέρει σχετικά το 2ο μνημόνιο ;
Ότι "το επίπεδο κάλυψης των ασφαλισμένων καταθέσεων του ΤΕΚΕ, ΘΑ πρέπει να ΚΑΘΟΡΙΣΘΕΙ αφού ληφθούν καταλλήλως υπ' όψιν ΟΙ ΕΞΕΛΙΞΕΙΣ στο χρηματοπιστωτικό σύστημα" !!
Δηλαδή, μπορεί από 1ης Ιανουαρίου του 2011 το όριο αυτό να είναι στις 100.000 ευρώ για όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, αλλά ... μην το "δένετε" κι όλας !!
Πρόσφατη απόφαση του Eurogroup, ενισχύει τις ... ανησυχίες όσων έχουν (ακόμη) κάποια χρήματα "στην άκρη" ή τα χρησιμοποιούν για να κινήσουν τις επιχειρήσεις τους.
Άλλωστε (μην ξεχνάτε ότι) τα ομόλογα του δημοσίου τα οποία "κουρεύτηκαν" με το περίφημο PSI+, τελούσαν υπό την εγγύηση του ... δημοσίου.

Πλησιάζοντας στο τέλος αυτού του "ανθολογίου" του 2ου μνημονίου και εν αναμονή του 3ου το
οποίο ΣΙΓΟΥΡΑ ετοιμάζεται, μιας και τα "νούμερα" δεν βγαίνουν, θα πρέπει να αναφερθεί ότι ένας από τους τρόπους που θα επιστρατευθούν για να καλύψουν οι υπογράφοντες και οι εντολείς τους τους όρους του προγράμματος (πέραν των όσων ήδη έχουν αναφερθεί), θα είναι το οριστικό και χωρίς όρια ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας της χώρας.

Ακόμη και αυτό έχει προβλεφθεί, χρησιμοποιώντας μάλιστα μία πολύ καθοριστική λέξη για να περιγράψει το τι πρόκειται να ακολουθήσει.

Η "ΕΚΧΩΡΗΣΗ των δημόσιων περιουσιακών στοιχείων της χώρας, στον έλεγχο του ιδιωτικού τομέα" !!

Άλλωστε, δεν θα πρέπει να ξεχνάμε.

Τόσο με το πρώτο όσο και με το δεύτερο μνημόνιο, η Ελλάς και η Τράπεζα της Ελλάδος (αλλά και το Ελληνικό Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας) "παραιτούνται αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία" ...


ΤΕΛΟΣ του παραμυθιού (που μας ταΐζουν) ...

Καληνύχτα ...

Πέμπτη 5 Σεπτεμβρίου 2013

ΤΑ ΔΟΜΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΤΗΣ ΚΟΙΝΩΝΙΑΣ ΜΑΣ

Καιρό τώρα, συχνά σε συζητήσεις μεταξύ φίλων, μετά από «αναλύσεις», επιχειρήματα, αντιπαραβολή στοιχείων, καταλήγουμε σε ένα και μοναδικό ερώτημα : «γιατί» ή «γιατί τώρα», αναφερόμενοι στις, πέραν κάθε λογικής, αποφάσεις των κυβερνώντων, καθ’ υπόδειξη φυσικά των … δανειστών μας ;

Η απάντηση λοιπόν βρίσκεται στην αρχή κάθε συζήτησης, και είναι δύσκολο να γίνει εμφανής γιατί … όσο περισσότερο αναλύσει κανείς μία κατάσταση, απλά προσθέτει «τούβλα στο σωρό», με συνέπεια στο τέλος να μην μπορεί πλέον να διακρίνει τα «θεμέλια» !

Βασικό δόγμα, απαραβίαστη αρχή, «θεϊκή εντολή» θα μπορούσε κανείς να πει, της κοινωνίας μέσα στην οποία όλοι μας ζούμε, παντού στον κόσμο, αποτελεί το «η βάση της πυραμίδας, μένει πάντα σταθερή». Κι αυτό είναι κάτι που ίσχυε πάντα, σε κάθε ιστορική στιγμή, οποιασδήποτε δομικά συγκροτημένης κοινωνίας, στη διάρκεια του χρόνου.

Ποια λοιπόν είναι η βάση της πυραμίδας στη σημερινή κοινωνία του «ανεπτυγμένου», όπως θέλουμε να τον αποκαλούμε, κόσμου ;

Αν σταθείτε για λίγο και σταματήσετε κάθε σας σκέψη για οτιδήποτε ωραίο και ιδανικό, θα καταλάβετε (και μάλλον θα συμφωνήσετε) ότι δεν είναι τίποτε άλλο από το «χρήμα».
Και με την έννοια «χρήμα», νοείται κάθε τι που έχει σχέση μαζί του και –κυρίως – αυτοί που το διαχειρίζονται.
Εάν δεχθούμε αυτή την, απλούστατη στη σύλληψή της, ιδέα που όλοι μας κάποια στιγμή έχουμε σκεφθεί, θα μπορέσουμε ουσιαστικά να εξηγήσουμε την πλειονότητα των όσων συμβαίνουν γύρω μας.
Ουσιαστικά, αποδεχόμενοι –έστω υποσυνείδητα – ως δομική βάση της πυραμίδας αξιών πάνω στην οποία είναι δομημένη η σημερινή κοινωνία, το «χρήμα», αναγάγουμε σε ρυθμιστές κάθε πτυχής της ζωής μας (εργασιακή, φιλική, οικογενειακή, κοινωνική κ.α.), τους διαχειριστές του.
Το ποιοι είναι αυτοί, φυσικά και δεν πρόκειται να τους μάθουμε –αποδεδειγμένα – ποτέ. Όχι γιατί δεν έχουν κατά καιρούς ακουστεί ή γραφεί ονόματα (Ρόθτσαιλντ, Ροκφέλερ, Σόρρος κ.α.) τόσο στον έντυπο όσο και –κυρίως – στον ηλεκτρονικό τύπο, αλλά γιατί οι ίδιοι (όποιοι κι αν είναι) διαχειρίζονται και το δεύτερο επίπεδο αξιών της κοινωνίας μας, «την πληροφορία».

Σε όσους απορούν για το πώς μία τόσο αφηρημένη έννοια όπως η «πληροφορία», μπορεί να αποτελεί (μαζί με το χρήμα) δομικό στοιχείο της κοινωνίας μας, ας αναλογισθούν το πώς οι ίδιοι βρίσκονται σήμερα στη θέση την οποία βρίσκονται. Πώς έπιασαν δουλειά ; Πώς έμειναν άνεργοι ; Γιατί αποφάσισαν να κάνουν οικογένεια ή όχι ; Γιατί σπούδασαν ή όχι ; Γιατί ψηφίζουν αυτό που ψηφίζουν ή προτιμούν να απέχουν κ.ο.κ. Οποιαδήποτε σκέψη ή απόφασή μας, όσο κι αν πιστεύουμε ότι προέρχεται από κάτι αγνό ως προϊόν ελεύθερης βούλησης, στην πραγματικότητα προήλθε λόγω του ότι, κάποια στιγμή, αποφασίσαμε με δεδομένα στοιχεία, τα οποία είχαν ως βασική τους παράμετρο «το χρήμα», «την πληροφορία», ή και τα δύο.

Η κατοχή και η διαχείριση λοιπόν των δύο πρώτων βασικών στοιχείων της κοινωνίας μας, του χρήματος και της πληροφορίας, από συγκεκριμένους ανθρώπους, λόμπυ, λέσχες ή ότι άλλο σκεφθείτε, ουσιαστικά … κατευθύνει τις ζωές μας, τις αποφάσεις μας, το μέλλον μας, και φυσικά και αυτό των παιδιών μας, μιας και τα ίδια θα μεγαλώσουν μέσα σε μία κοινωνία με τις ίδιες ακριβώς αξίες.

Και πού ακριβώς οδηγεί αυτό ; Στο αμέσως επόμενο επίπεδο αξιών. Στην κάλυψη των «βασικών αναγκών» μας. Τροφή, στέγη, εργασιακή και οικογενειακή αποκατάσταση, κάλυψη αναγκών υγείας (και παιδείας), ή σε κάποιες πιο … ανεπτυγμένες κοινωνίες, κοινωνική καταξίωση, αναγνώριση κ.α.
Αλλά ακόμη κι εδώ, οι συνθήκες τις οποίες προσπαθούμε να καλύψουμε, θεωρώντας τες ως «βασική μας ανάγκη», αποτελούν αντικείμενο διαχείρισης της «πληροφορίας» μέσω του «χρήματος». Σκεφθείτε (πχ) πιο είναι το κοινωνικό πρότυπο όσον αφορά το θέμα της διατροφής. Από την παραγωγή ακόμη, προωθούνται καλλιέργειες (ή εκτροφές) οι οποίες έχουν άμεση σχέση με την εικόνα-πρότυπο που προωθείται μέσω των ΜΜΕ που διαχειρίζονται την «πληροφορία», τα οποία φυσικά βασίζονται για να «επιζήσουν» … στο «χρήμα». Κι αν στη χώρα μας δεν έχει ακόμη περάσει τόσο πολύ αυτού του είδους ο επηρεασμός, μην είστε καθόλου σίγουροι ότι δεν πρόκειται να συμβεί στο άμεσο μέλλον. Οι εταιρίες που παράγουν τρόφιμα, έχουν από καιρό αποκηρύξει την βασική ιδέα της κάλυψης της ζήτησης μέσω της ανάλογης κάθε φορά προσφοράς, και έχουν αντιστρέψει τους όρους. Πλέον, επειδή παράγουν, δημιουργούν τη ζήτηση μέσω της «πληροφορίας» !

Και είμαι σίγουρος ότι αυτό, θα συμφωνήσετε, δεν ισχύει μόνο για τα τρόφιμα.

Φθάνοντας στην κορυφή της πυραμίδας αξιών μας, η οποία πιστεύω ότι πραγματικά δίνει απαντήσεις στα αρχικά ερωτήματα των «γιατί» ή «γιατί τώρα», κυριαρχεί το «εγώ», όχι το «εμείς» ως συλλογικότητα, ούτε το εγωιστικό εκείνο «εγώ και κανένας άλλος», αλλά το καθαρό «εγώ».

Στο «τέλος του αγώνα», κάθε μας απόφαση, κάθε μας πράξη ή αναβολή, είχε να κάνει πάντα με το αίσθημα της προσωπικής ικανοποίησης. «Έκανα καλά και παντρεύτηκα» (ή όχι), «Ευτυχώς που δεν πήρα δάνεια, πώς θα ήμουν τώρα ;» (ή όχι), Αυτές οι … ενδόμυχες σκέψεις, είναι ουσιαστικά εκείνες  που κρίνουν και το επίπεδο της … προσωπικής μας ευτυχίας (ή ικανοποίησης).

Όταν «εγώ» αισθάνομαι καλά, μεταδίδω αυτό το συναίσθημα και στους γύρω μου. Στην οικογένεια, τους φίλους, τους συναδέλφους στη δουλειά κλπ.
Και πότε «εγώ» αισθάνομαι καλά ; Όταν έχω καλύψει τις «βασικές μου ανάγκες», μέσω της εργασίας την οποία επέλεξα (ή με επέλεξε ; ) κατόπιν «πληροφοριών» τις οποίες, συνειδητά ή ασυνείδητα, συνέλεξα ή ήταν προϊόν της κοινής γνώμης που επικρατούσε την περίοδο της απόφασής μου (πχ, πώς αποφάσισα να σπουδάσω το «χ» αντικείμενο ; ).
Πληροφορίες φυσικά οι οποίες ήταν «παράγωγο» της διαχείρισης του «χρήματος» από τους διαμορφωτές της κοινής γνώμης (είτε πρόκειται για πρόσωπα, είτε για οργανισμούς).

Εάν λοιπόν ψάχνουμε τρόπο να αλλάξει η κοινωνία την οποία ΕΜΕΙΣ οι ίδιοι έχουμε δομήσει και συντηρούμε, θα πρέπει να βρούμε τα δομικά εκείνα στοιχεία αξιών μας, που θα ανατρέψουν την υπάρχουσα δομή της.

Προς το παρόν, η μόνη παράμετρος η οποία επηρεάζεται από τη σημερινή, τραγική, κατάσταση στην οποία βρίσκεται η χώρα, είναι αυτή των «βασικών αναγκών» μας.

Ας ξεκινήσουμε όμως από την κορυφή της πυραμίδας, από το «εγώ» μας.

Ας το διευρύνουμε σε ένα «συλλογικό εγώ», όχι παραταξιακό, όχι κομματικό, αλλά ένα άθροισμα των εμπειριών, των σκέψεων, των ιδεών μας, που θα αποτελούν μία συνισταμένη όλων των κοινών αισθημάτων μας για το τι συμβαίνει σήμερα στη χώρα.
Έτσι, θα μπορέσουμε να διαχειρισθούμε (και κατά συνέπεια να αξιολογήσουμε) συλλογικά τις «πληροφορίες» που μας πασάρουν, απ’ όπου κι αν προέρχονται.


Υπό το «βάρος» της συλλογικότητάς μας, συνειδητοποιώντας και «κατέχοντας» τρία από τα τέσσερα δομικά στοιχεία της κοινωνίας μας, να είστε σίγουροι πως οι διαχειριστές του «χρήματος», θα υποκύψουν.